DWD 5 oktober 2014.
Woensdag 1 oktober, tijdens de clubavond, realiseer ik me opeens dat ik zondag vrij heb om een dag te gaan varen. Een zeldzaamheid voor mij op dit moment.
Waar zal ik gaan varen? De Ardennen gaan pas over twee weken open (als er water is), Hohen Limbourg is nog een grote puingoot, de clubkampioenschappen playboaten zijn voor mij een dag te vroeg en op het NK slalom in Sauheid heb ik die dag niks te zoeken. Op facebook zie ik een oproepje staan dat er nog plek vrij is bij de wildwater academie. DWD Zoetermeer. Mmmh. Vorige keren dat ik daar heb gevaren had ik meestal geen heel blij gevoel. Een grafeind file-rijden voor een uur varen. Maar ik heb al veel te lang niets gedaan met stromend water en kanoën. Dus nu ging het dan gebeuren.
De baan draait pas zondagavond vanaf vijf uur ‘smiddags . Dan kan ik thuis ook nog een halve dag in huis klussen. Zijn de brownie-points ook weer verdient
Snel binnen de club een mail de deur uit en dan kijken wie er mee gaat……..
Vanuit Nijmegen niemand.
Vanuit Eindhoven meld Sven dat hij gaat. Ik reageer kort ,”leuk, ik zie je zondag.” Omdat Zoetermeer in zo’n gekke uithoek / rand van het land ligt ga ik er al helemaal vanuit dat samenrijden geen optie is. Sven denkt daar anders over en probeert mij verwoed te bellen. Jammer dat ik al vijf jaar geleden een nieuw telefoonnummer heb. Email en facebook wordt ook niet altijd op gekeken dus zondag middag zie ik Reinie en Sven bij het afladen van zijn boten.
Sven heeft naast zijn grijze mijnenveger (Detox, toepasselijke naam) ook nog een verweerd oranje monster meegenomen. Voor Sven een ‘zonder-zorgen-overal-afstuiteren-boot’. Met mijn slalomboot denk ik toch dat ik deze supertanker,ook als die van links komt, toch maar even voorrang zal verlenen. Reini gaat langs de kant foto’s maken.
We zijn iets te vroeg, Dus lekker beginnen met invaren in de uitstroom van de baan. Dan komt eindelijk het teken dat we kunnen. Hup meteen met z’n allen de lopende band op en het circus begint. Ik denk eerst rustig aan te doen met een paar keerwatertjes te draaien in het bovenste deel van de baan. Nou…… Rustig? Je moet overal ogen hebben. De lopende band voert letterlijk als een lopende band een constante stroom kanoërs aan. Iedere keer als je een keerwater uitvaart is komen er minstens twee naar beneden. Zoveel mensen waren er toch niet? Als ik even beter kijk dan herken ik al snel dat er een groep kanoërs is die alleen maar de baan naar beneden vaart en meteen weer met de lopende band naar boven gaan. Het betekent wel dat als ik in een keerwater lig me bijna geen zorgen hoef te maken over mijn bootje. Al het plastic spoelt in een constante stroom voorbij alsof het concept keerwater hen volkomen vreemd is.
Her en der kom ik wat bekenden tegen en wordt er wat gekletst. Ik ben lekker aan het varen en zelfs een paar leuke poortcombinaties hangen boven het water. Voordat ik er erg in heb zijn we al een uur verder en krijg ik langzaam respect voor sommige plastic-vaarders. Ze moeten toch wel een goede conditie hebben want er zijn erbij die je werkelijk continu iedere paar minuten voorbij ziet komen.
Na anderhalf uur varen is het mooi geweest. De pompen gaan een voor een uit en het waterpeil daalt rap. De laatste keerwaters en poortjes en voldaan stap ik uit.
Twee weken later is Sven weer vande partij, nu met Harry en Menno, als een duracelletje draait hij zijn rondjes terwijl Harry zijn rug en Menno zijn nieuwe boot proberen, met wisselend succes :)
