Donderdag, de Boven Verdon van Allos tot Colmars
Proloog, Zondag, Maandag, Dinsdag, woensdag, Donderdag, Vrijdag, Epiloog
Roel, helemaal opgeburnd op de Vesubie, reed vandaag de vuilniswagen. Hieronder de impressies van een shuttle bunny onder hoge werkdruk.
Het lijkt zo'n rustige dag te worden.... Gelukkig opent Cees met een prachtactie! Het oorspronkelijke plan is de bus in de zon te zetten om het handdoekje te drogen. Dit resulteert echter in een volle touché met een pukkeltje op een jong boompje. Het groen schudt alle kanten op, de groep roept nog "Ho!", maar het leed is geschied. De achterruit van Cees' (of was het nou Jantine) busje is niet bestand tegen het pukkeltje. Gevolg: prachtig mozaiek-werk vakkundig afgewerkt met 50 meter ducktape.
Enfin... Met de thermosfles vol heet water, de rugzak vol proviand en mijn relaxstoel in de aanslag, rijd ik in de groene Dar-wagen naar de kloof van de Var.
Onderweg proberen we een glimp op te vangen van de aardverschuiving die vorig jaar plaats gevonden heeft, maar vanaf de weg is dat niet te zien. Dan maar gewoon instappen vanaf de parkeerplaats Guillaumes.
Ware het niet dat een local ons erop attent maakt dat er ergens in de kloof nog een brok steen op afbreken hangt. Dit veroorzaakt zoveel paniek, dat besloten wordt deze sloot vandaag niet te varen. Op naar de bovenloop van de Verdon!
Mijn dagje relaxen wordt dus uitgesteld, maar ach, ik ben de beroerdste niet en dus op naar de bovenloop van de Verdon. Bovenaan in Alos bij de gondelbaan, het is inmiddels dik 13:00 uur, maakt iedereen zich gereed. De auto's worden teruggereden naar Colmar en ik breng de chauffeurs netjes terug naar de instapplek.
Inmiddels is het 14:00 uur en de lucht van 4 dagen ongewassen neopreen en thermo-ondergoed zoekt vrolijk zijn weg in de Dar-bus. Met 6 stinkende kerels rijd ik terug omhoog naar Alos. Blij dat ik die bunzingen kwijt ben keer ik de bus.
Om 14:15 uur vertrekt het hele zooitje en ik rijd terug naar de eerste serieuze passage (4e keer dat ik inmiddels voorbij de forellenkwekerij kom...). Na een kleine afdaling vind ik een prachtig plekje aan het water alwaar ik mijn vakantiestoel uitklap en geniet van een bakje koffie. Ik ben koud 15 minuten aan mijn 4-sterren sudoku bezig, als de jongens van Okawa daar arriveren. Ze laten zien dat de stroomversnelling prima te doen is, zowel rechtsom (chickenrun) als linksom (walsbende). Snel terug naar mijn sudoku-tje...
Ach, daar zijn de eerste vaarders van de Batavier al. Toch maar even kijken hoe ze het ervan af gaan brengen en wat plaatjes schieten voor de site, dan kan ik daarna doorrijden naar de uitstapplek in Colmar en de rest van de middag genieten van mijn welverdiende rust...
Ware het niet dat...
Ik van Frank S. te horen krijg dat Nonja en Bert boven bij het instappunt staan. Ze zijn uitgestapt nadat ze wat stenen geraakt hebben en geen zin in keienrijden hebben.
Oké, dan haal ik die straks wel op als iedereen door de stroomversnelling is. Ware het niet dat...
Opeens besluit de helft van de groep uit te stappen! Ze hebben mijn Dar-bus geroken en er is geen ontkomen meer aan. "Ik mag voorin!", "Laat me erdoor!", "Kinderen eerst!", iedereen wil mee naar het uitstappunt. Ze zijn het keienrijden zat en de stroomversnelling bezoemt angst in.
Mijn God! Daar gaat mijn middag. Ik besluit het allemaal maar over me heen te laten komen. Het zooitje ongeregeld knoopt de boten op het dak en stapt in. Zit ik weer met 6 stinkende nijlpaarden in mijn bus... (Martijn, Alexander, Sven, Joost, Bert en Cees). Snel naar de uitstapplek, dan valt er misschien nog wat te redden van mijn oorspronkelijke Thermen2000-dagje.
Beneden in Colmar de stinkdieren uit mijn bus gezet en snel terug naar Allos om de laatste twee everzwijnen op te halen. In Colmar passeer ik voor de 4e keer twee oude dametjes die op een bankje zitten. Voor de 3e keer groet ik ze vriendelijk en ik zie ze afvragen wat ik in hemelsnaam aan het doen ben. Dat heb ik me het laatste uur ook al meerdere malen afgevraagd. Boven aangekomen zie ik Nonja en Frank P. als twee voldane olifanten in de zon opdrogen. De sfeer zit er aardig in als ik met de laatste twee verstekelingen terug rijd naar Colmar.
Ware het niet...
Dat we halverwege een verzopen kat luisterend naar de naam Rien tegenkomen. Wat nu weer?!?! Het blijkt dat de batterijtjes van Rien op zijn. Oké, instappen en doorrijden. Nog even zoeken naar John, want Rien weet te vertellen dat hij ook uitgestapt is. Na 15 minuten rondrijden vinden we John niet en we gaan ervan uit dat hij met de groep doorgevaren is. Onderweg naar het uitstappunt zien we dat de groep de kloof bij Colmar nadert.
We besluiten wat foto's te maken van bovenaf en de uitgedunde groep heeft het prima naar de zin. Mijn uitrust-middag is nu toch al naar de haaien, dus dan kunnen er ook nog wel foto's gemaakt worden bij de brug in Colmar. Daar zijn we getuigen van de eerste wokkel-bevaring van Marcel.
Precies zoals het niet moet gooit Marcel zijn boot professioneel in de wals. Met een dappere diepe steek gaat hij ten onder. Na enig roeren besluit hij het zinkend schip te verlaten en al proestend en kokhalzend komt hij boven.
Paul in de "wokkel" onder de brug in Colmars
Toch wel de moeite waard om dit spektakel te bekijken besluiten we door te rijden naar het uitstappunt. Het lijkt erop dat het gelukt is. Na een half uurtje zijn we compleet en slaat de klok 17:30 uur. Uurtje naar de camping kachelen alwaar het bier koud staat! Achteraf gezien toch een vermakelijk dagje gehad....
's Avonds genieten we van 3 kuub vlees. Worst, kip en koteletten. Hans S. is weer in zijn element. Om 22:00 uur worden de laatste stukjes naar binnen geduwd en wordt de discussie voor de tocht van morgen geopend. Wat gaat het worden, de kloof van de Vars, of toch een andere sloot... In ieder geval in de boot, want zo'n dag in de bus, dat gaat me niet in de koude kleren zitten!
Voor vaarverslagen verzoek ik u contact op te nemen met die enkele Batavier die de tocht wel afgemaakt heeft...
Groet,
Roel (... en het is weer fris!)
Proloog, Zondag, Maandag, Dinsdag, woensdag, Donderdag, Vrijdag, Epiloog
Proloog,
