Ubaye 2004
We zijn op vakantie aan de Durance in 2004.
Durance?
Dat betekent klassiekers varen! Spelen in het gat, spelevaren op de Midden Guil, laxerende adrenaline bij de aanblik van de pleepot, een dagje uittrekken voor het klassieke Ubaye traject met de belofte dat we terugkomen voor de overige trajecten, een avond uittrekken om te praten over de grote kloof van de Ubaye, 'savonds even de Gyronde doen en plannen maken om op een hele hete dag even snel de Gyr (helaas, geen foto's, geen verhaal, geen link) te doen. Tel daarbij de gestrekte halzen op om te kijken naar de stuw van Prelles, om te bepalen of er voldoende water staat om de kloof van de Durance te varen en een zelfde nek-verrekking om te bepalen of er een mogelijkheid zou zijn om de kloof van de Guil te varen.
Oftewel: een groepje "we kunnen wel wat, maar niet alles, maar dat zouden we wel heel graag willen, maar dat is misschien niet zo heel verstandig"-vaarders.
Vandaag is het tijd voor Fresquire + het standaard stuk van de Ubaye, tot de grote kloof. Fresquire een naam hoog te houden als "toetjes wildwater", WW IV+ en bij veel water WW V tot onbevaarbaar.
Vandaag sluiten ook Hester, Lieke, EJ en Steve zich aan. Een stuk als Fresquire heeft toch een bepaalde aantrekkingskracht!
Saskia en Lieke besluiten, na het aanschouwen van de ingangspassage van Fresquire, dat ze dit traject maar aan hun voorbij laten gaan. Zij stappen bij Les Thuiles pas in.
Mayke en Hester gaan wel mee maar dragen de eerste passage over en stappen 100 meter lager in waar de verblokking en waterdruk iets afnemen.
EJ, Coen, Arne, Eric, Steve en ik varen de eerste passage netjes volgens het boekje met een bocht van links naar rechts. Onderaan moet een rotspunt met wals (zie foto hiernaast) ontweken worden.
Alles gaat volgens het boekje, Maaike filmt en ik maak foto's van de laatste vaarders.
Alles de lijn klopt en je kunt je tempo houden, dan is er niets aan de hand. Een fout maken en hier op je kop gaan is echter geen goed idee.
Maar ja, het is ook niets voor niets WW IV+
De waterstand zit iets boven laag water (voor dit traject). Op deze smalle verblokte stukken gaat het echter hard genoeg en ik begin nu te begrijpen hoe het er in het voorjaar aan toe moet zijn gegaan toen Rick, Joost en Maarten hier met bijna zwart water vanaf zijn gegaan.
Verblokking volgt na verblokking en zo rijgen de passages zich aaneen. Je moet blijven oppassen.
De "Horse Shoe" of "Hufeisen fall" halverwege Fresquire is bij deze waterstand een makkie. Ik kan me nog vaag herinneren dat ik hier 15 jaar geleden samen met John Smit een keer gevaren heb, en dat ik, met mijn dancer, uit dit verval geloopt werd en ondersteboven op een rots terecht kwam. Dat was mijn eerst serieuze materiaalpech want de scherpe rots reet dwars door mijn spatzeil heen. Mocht ik nog best blij mee zijn, een flinke duts op mijn kop had toen ook het gevolg kunnen zijn.
Bij deze waterstand is de passage echter lieflijk, de wals onschuldig en zelfs de haakse bocht naar rechts, middenin het verval, hoef je niet te halen om veilig er doorheen te komen. Gewoon rechtdoor naar een keerwater dat er bij hoger water niet is en van daaruit de bocht doorsteken. Een makkie dus
EJ kijkt toe hoe Mayke de "Horse Shoe" afvaart.
Eric knalt rechtdoor in de "Horse shoe". Geen probleem bij deze waterstand.
De verblokking houdt aan totdat we de brug bij Le Martinet hebben bereikt. We kunnen het hele traject heerlijk naar beneden spelen.
Absoluut een traject om er altijd even bij te doen. Voorwaarde is wel dat je goed uit de voeten kunt op WW IV. Bij een meer dan gemiddelde waterstand wordt het een avontuur op zicht waar je, je alleen met een paar betrouwbare kanovrienden in moet storten. Als er iets fout gaat moet je dan wel op hulp kunnen vertrouwen.
Ook op dit traject kun je leuk playen (-;)
Lees ook:
Chateaux Queras en Schutsengel kloof.
Menno
