Riviers Sauvage Stipyaks 2008
De eerste week vakantie zit er alweer op. Het plan was varen met Stipyaks in zuid-Frankrijk. Vorig jaar was ik te laat en was het team al vol, dit jaar weer laat, maar er was nog plaats. Ik werk zaterdag tot 6 uur en stap gelijk in me wagentje, wat al volgeladen klaar staat bij mijn shop. Ik heb gekozen voor het speelbootje ín de wagen, ipv 2 boten mee op het dak. Al voor ik vertrek begin ik te twijfelen aan mijn keuze de Burn thuis te laten, de bedoeling is tenslotte om voornamelijk ww 4 te gaan varen. Maar ik heb geen zin meer om eerst nog langs Amsterdam te rijden en vertrek.
De rit naar camping La Cabane, waar we ook onze laatste club-alpenweek begonnen, verloopt voorspoedig, ik rij tot 02.00 uur en ga dan aan de kant voor een tukje. De volgende morgen rij ik de rest en kom al om 13.30u aan op de camping. Grappig detail van de rit is het volgende: als ik op één van de laatste kronkelende bergweggetjes in de achteruitkijkspiegel kijk, zie ik een dikke cabrio porsche met 2 rijke-stinkerds-typetjes in de volle zon achter me rijden. Hun koppen zijn net zo zongebruind-bruin als de donkerbruine leren bekleding van de porsche. Helaas kan ik geen foto maken, het rijden op de bergweg verreist toch mijn aandacht, maar het zag er prachtig uit :) Lachend rij ik verder.
Als ik aankom op de camping, gooi ik me tent in de lucht, en binnen een halfuurtje ben ik alweer aan t rijden langs de Durance, om te kijken of ik mijn medevaarders van deze week daar zie. Dan gaat mijn telefoon, ze zijn net bij de camping en willen nog verder varen. Ik race terug en 10 minuten later zit ik in vol ornaat in mn bootje op het water. Aanwezig zijn Hans en Tineke van de Waterwolf, met zoon Frits. Ook is aanwezig Michel en zoon Nico. Op de camping zag ik al de gele landrover van Dennis. Michel vaart alleen vandaag ff mee, Hij en Nico doen niet mee aan het Stipyaks-progamma, al zou Nico wel meevaren op de Ubaye.
We varen naar de slalombaan van St. Clement, waar we even lekker spelen in de eerste golf. die er mooi bij staat. Dan stappen we uit bij de camping er direct onder, en drinken wat bij Michel. Ik nodig mezelf uit voor t eten bij Tineke en Hans en savonds drinken we nog wat. De volgende dag begint onze Rivieres Sauvages Tour.
Dag 1 Guisane
We vertrekken elke dag rond 9.30 uur, zo staan we telkens bijtijds aan de rivier. Vandaag staat de Guisane op t progamma. Waar we instappen lijkt het water nog wat laag, maar dat blijkt toch anders uit te pakken. Al na 200 meter zijn we voorbij het ondiepe gedeelte en de rest van de tocht zullen we genoeg water onder onze konten hebben. De Guisane is een mooi riviertje, veel groen langs de kant en af en toe wat mooie verblokking.
Het begint allemaal vrij relaxed, er zit een mooie opbouw in ons traject. Dan komen we bij de "botenkraker". Hier is pas nog een raft-instructrice verdronken met het hoogwater, dus we passen extra op. Het hoge water heeft ook veel blokken los gespoeld (het hoogwater heeft veel veranderd op "onze" rivieren,hier komen we later nog op terug), sommige liggen op scherp en Bart-Jan verteld ons dat er soms maar een bootje iets hoeft te raken en de blokken slaan aan t rollen. Oppassen geblazen dus. Ik zeker de passage en 1 voor 1 gaan we eraf. Eigenlijk valt de passage wel mee, de naam komt ook nog uit de tijd dat er met polyester boten werd gevaren. Jaap, een beginner, zwemt hier wel, maar is snel aan de kant. Het zou niet zijn laatste zwempartijtje zijn deze week... :D. Dan varen we verder naar het eerste eindpunt, waar Hans, Tineke en Jaap uitstappen. Wilde verhalen over de boskloof die er aan komt maken mij licht nerveus, en ik besluit de rest van de tocht verder te varen in de Ammo van Tineke. Trouwens een heerlijk bootje. Bart-Jan, Frits, Dennis en ik varen verder. We varen een stuw af onder een brug, vaarders uiterst rechts glijden we een randje af. Dan komt er nog een stuw met dik wasbord erachter, de stenen zijn scherp en om schade te beperken dragen we deze over.
Dan varen we de "boskloof" in. De groene bomen komen nog dichterbij, en de rivier heeft hier veel leuke en dikkere passages achter elkaar. Iedereen komt er zonder problemen door en een eindje verder zien we de rest van de groep langs de kant staan. Topsloot,lekkere verblokking, volgende keer eens kijken als er 20 cm meer op staat, schijnt veel uit te maken. Prima traject voor de gemiddelde alpenweek vaarder.
Dag 2 Ubaye
We beginnen de dag met het Fresquire traject. BJ, Frits en ik zullen 'm varen. Ook Nico, van Freestyle junioren Ned. is van de partij. De rest zal wat lager instappen. Bart-Jan kijkt me even raar aan als ik nog een dikke hijs van mn paffie neem, en t water op ga. Met z'n viertjes gaan we op pad, BJ voorop. Vanaf de brug zag het er wel easy uit, maar dat is toch ff anders als ik eenmaal op de racebaan kom.
Terwijl iedereen nog op de brug staat te kijken vaar ik binnen de 1e minuut al vol over een steen, maak er een soort rodeorol overheen en rotzooi het keerwater in. Nou zeg, das toch wel dik! Ik vaar uit en zie de wals wel, maar haal het niet en ga volle bak erdoorheen. Ook deze wals geeft me even straf en ik spoel door en rol. Lekker beginnetje! Ja, roept BJ blij: "Je moet hier wel gelijk klaar zijn, dit is niet ff rustig invaren!" Dat merk ik ook en vol adrenaline ga ik verder.
Langzaam gaat 't wat beter en het laatste stuk van La fresquire kom ik redelijk af. De Ubaye is hier een geweldig mooie rivier, met een aardige druk op het water. Kort hierna komen we bij een passage genaamd het Hoefijzer, na een kleine ingangsdrop door t midden scherp naar rechts, naar een groot keerwater, om daarna het volgende dik verblokte stuk af te keerwateren.
Het gat onder de eerste drop roept zachtjes naar mij: "Kom maar, ik pak je wel". Ik draag de ingangsdrop over, BJ, Nico en Frits varen 'm allemaal probleemloos, al zuigt íe wel een beetje aan het bootje van Nico en Frits. Nu, terug in Nederland heb ik natuurlijk alweer spijt dat ik het niet gewoon geprobeerd heb.... Affijn, ook dat hoort bij ww-varen.
Het vervolg van "Het Hoefijzer" doe ik wel en dat gaat prima, en zo komen we bij het stuk waar de rest zich bij ons voegt. Jaap vaart nu direct achter BJ, maar het mag niet veel baten. De goede man verlaat keer op keer zijn schip, zwemt de helft van het traject af, maar blijft goede zin houden. De meeste van de mooie verblokte stukken ziet Jaap niet, de mooie natuur, de soepele techniek van onze voorvaarder, het gaat allemaal aan hem verloren. 7 keer dreef hij over de Ubaye, en leerde vlot goed te ww-zwemmen en hoe de werplijn vast te houden. (nl:niet om je nek of een paar slagen om je oksel, Jaap!) De rest kon genieten van wederom een geslaagde tocht op zeer mooi wild water.
Dag 3 Midden-Guil
Vandaag Gaan we de midden-Guil varen. Leuk! Dat is het stuk wat ik in mei al heb gevaren met de Batavier. Ik ken t traject al een beetje en en krijg een kans voor een revanche op de "Grill", die ik in mei heb omgedragen.
Jaap, de multizwemmer van gister wordt naar de B-groep verwezen, voor hem zou t vanaf vandaag onbegonnen werk zijn. Als we omhoog rijden zien we ineens een nevel. Raar... Dan.. De stuw boven de Guilkloof geeft water af! De autos draaien als 1 man de kleine parkeerplaats op, ook andere teams komen een kijkje nemen. Dit is een kans "of a lifetime"! Maar Hans en Tineke zullen hier niet mee kunnen volgens BJ. Zij willen echter wel wachten. Toch besluit BJ proffesioneel om eerst het midden-Guil traject te varen, zodat iedereen mee kan, en daarna hier terug te keren. Mijmerend over een moeilijk bevaarbare kloof rijden we verder. Eenmaal op het water blijkt al snel een nieuwe verrassing. De Guil blijkt compleet veranderd te zijn na het laatste hoogwater. Veel van de herkenbare passages zijn compleet anders. Het moet hier gespookt hebben! Het karakter is niet veranderd, maar je herkent weinig.
Als we bij de "Grill-passage" komen, de ruime verblokte bocht naar links, gaan we scouten. De ingangspassage is erg stevig, De stroming gaat langs en onder stenen, met walzen en de hele mikmak. Dan een stukje relatief weinig verblokking tot het midden van de bocht waar een rivierbrede dikke zuigende drop zit over een muur van stenen, dan een gedraaide drop met een flink gat eronder.
Aan het einde van de bocht nog een vierdubbele walsenbende. Onherkenbaar! Ik wilde graag deze bocht varen, maar de in- en uitgang durf ik niet aan en draag m om. BJ en Frits varen de hele bocht dus ik vaar net onder de muur halverwege naar de overkant om ze via die kant te kunnen zekeren.
Beiden varen netjes tot net voorbij mij. Ik stap weer in en vaar ook de gedraaide drop erna, vlekkeloos. Dan stap ik weer uit en BJ en Frits doen ook de uitgangspassage. Hier lunchen we dan en verwijderen terloops een dikke boom.
WAARSCHUWING!!! : Op het stuk waar aan de rechterkant de gemetselde muur van de weg begint, is + - 200 meter verder een flink stuk, ca. 50 meter van deze muur flink onderspoeld, de stroming dwingt je hier gevaarlijk dicht langs te varen, LEVENSGEVAARLIJK. Wij hebben 'm gedragen...
Dan.... de tunnel-passage. Ik zal kort zijn, die is er niet meer. Tenminste, niet meer zoals ie was. De smalle ingangsdrop is nu riviersbreed en stelt nix meer voor. Maar dan! Over 2 compleet nieuwe passages ga je nu langs de tunnel. De eerste kan je mooi aanvaren via het keerwater erboven, tot kort naast een megakei. Dan neem je 1 van de 2 uitgangen. En dan de 2e. Een megablok veroozaakt een dikke kussen, dat was er al wel, maar nu is ie veel dikker. Ook ligt er rechts voor nu nog zo'n blok waardoor er tussen die twee in een grote draaikolk is ontstaan, die je wel makkelijk kan ontwijken, zolang je maar vol op het kussen vaart. Geweldig mooie nieuwe passages.
Als we terugrijden, ik vol verbazing van de totale verandering op de Guil, staat tot onze spijt de klep van de stuw dicht. Geen kloof dus...
Dag 4 Bonne/Versviere
Het gebrek aan Kloof-varen gisteren wordt vandaag op vakkundige wijze door BJ goedgemaakt. De Bonne staat op het programma. Ik heb geen idee wat we moeten verwachten en merk t wel. We moeten een flink stuk rijden vandaag, scouten nog de Drac en ? nog iets :D. Bij de Bonne zie ik een bord, 6,5 km naar een raftingbedrijf bij de "gorges du Bonne". Ah, zeg ik tegen BJ, er zit ook een kloofstuk in, leuk! BJ reageert met: "Het hele stuk is kloof!" 6,5 km? Jaha, zegt hij met een grijns. Wow! Vet! Bij de instap brandt de zon ons neer en we kleden om wat verderop in de schaduw. Snel het water op! Bij de instap staat nog een eenzame Franse kayakker, na kort overleg vaart hij met ons mee.
Het blijkt dat BJ volkomen gelijk heeft. Direct varen we een smalle kloof in, onderaan de eerste passage gaan Tineke en ik allebei op ons dak, zonder verdere problemen. Dan vernauwen de wanden zich al, en we varen op een geul van 1 meter breed! Wat mooi is dit! Af en toe wordt het wat breder en weer smaller met leuke speelse passages erin en een enkel bobbaantje.
Ergens in de midden zit wel een lelijk verval, met hoog pin-risico en flinke gaten eronder, die dragen we allemaal maar om, teveel kans op Auw. Kort nadat we weer te water gaan ligt de kloof verspert door een muur van bomen, waar het water vrolijk onderdoorstroomt. Brr, tricky. We dragen onze boten tot bovenop de 3 a 4 meter hoge versperring, leggen de boot op een uitstekende boom en gaan met een Himalayastart weer te water. Zo varen we verder in deze geweldige kloof, een must voor elke ww-vaarder!
We hebben nog wat energie over en gaan naar de Versviere. Als we omhoog rijden zien we veel stuwen in de rivier, die allemaal maar weinig water doorlaten. Op het bovenste stuk aangekomen blijkt het water laag, maar net bevaarbaar. We raken wel regelmatig wat stenen. De rivier heeft het karakter van de boven-Verdon, ondiep, met continue lichte verblokking, een typische uitloop van een gletsjer.
We vertrekken en eigenlijk gelijk al zit Tineke in de problemen. Ze stuitert tegen en over de stenen, en binnen 300 meter ligt ze om. Bij haar rolpogingen stuitert ze over de bodem en moet dan zwemmen. BJ gaat achter de boot aan, en Tineke staat midden in de rivier achter een blok. Ze komt met een lijntje naar de kant. We varen verder, maar het duurt niet lang en Tineke zwemt alweer. Frits vist zn moeder en haar boot, ik zorg voor de peddel. Tineke is duidelijk moe, en ook nog eens bont en blauw van de stenige bodem. Tegen de tijd dat ze weer in kan stappen, zit ze ook nog eens onder de krassen van de scherpe takken waar ze doorheen moest lopen. We varen in hoog tempo door, we horen om 18.00 u van het water af te zijn, en het is nu al te laat. Tineke zet haar tanden erin en overleeft tot het einde. Een leuke sloot, mag wel wat meer water hebben dan wat wij nu gehad hebben. Dan wordt het waarschijnlijk gelijk een race-bak.
Dag 5 Midden-Guil,boventraject
Vandaag gaan we weer naar de midden-Guil. We stappen in, net boven de kloof van de engelbewaarder. Tineke vaart niet mee vandaag, ze heeft gisteren haar portie wel gehad en dat is goed te zien aan alle blauwe plekken die ze heeft.
Na 100 meter, na de brug, verzamelen we even in het keerwater. Dan gieren we 1 voor 1 de smalle kloof onder het kasteel door. ww- technisch is het niet zwaar, al schijnt dat met hoger water wel anders te zijn, volgens BJ. Maar dat maakt het niet minder leuk.
Boven je klimmen er mensen langs de kloofwanden, en op het witte lint onderin de kloof vaar jij! Erg mooi, die kloofjes. Er schijnt een wat stevige uitgangsdrop geweest te zijn, maar wederom het hoogwater heeft daar een einde aan gemaakt. Ik heb het hele traject van vandaag nog niet eerder gevaren, maar tijdens de tocht hoor ik van mijn medevaarders continue hoe anders dat alles is geworden.
Het traject van vandaag is een stuk zwaarder dan het stuk Guil van eerder deze week. Regelmatig stappen we uit om passages te verkennen, we varen gediciplineerd van keerwater naar keerwater langs dikke blokken.
BJ spoort ons aan bij de stevigste passages. Dan is het de beurt aan Hans. Tot nu toe heeft hij zich, soms miraculeus, weten te redden met extreem hoge steunen en een beetje geluk, maar nu moet hij dan toch uit zijn boot en zwemmen. De passage waar dit gebeurt is niet mals, maar hij komt zonder pijn aan de kant. Zijn boot zit echter gepind op een paar haaietand-achtige stenen midden in de passage. Frits vaart strak in een miniem keerwatertje er vlak boven, probeert er bij te komen, maar als hij er bijna bij kan, spoelt hij achteruit door en van het laatste dropje af. Snel pakt hij een ander mini-keerwatertje er achter, en klautert met een lijn naar de boot van zijn pa. Hij weet de lijn eraan te krijgen en de boot wordt geborgen.
We komen langs de passage waar Sven vorig jaar een paar minuten in een keerwater heeft liggen tollen. Nou Sven, dat zal je niet meer gebeuren. De hele pool waar jouw kolk zich in bevondt, staat nu droog. Al het water gaat nu uiterst rechts onder de massieve steen door, een klein hoekje is er nog vrij, maar zal met hogere waterstand een siphon/onderspoeling gaan vormen.
Dennis
Vroeger moet hier een klein grindstrandje met wat houtrommel hebben gezeten. Weer 1 van de vele veranderingen op de Guil na het laatste hoogwater. Wij varen dit niet.
Wat verder komen we bij een passage met een hele nauwe ingangsdrop en een flink gat eronder, en dan een stevig verblokt stuk erachter. Als het Hans' zijn beurt is, wordt hij door het gat omgegooid en stapt hij uit. Hij, zijn boot en zijn peddel drijven de passage door. Bj, zelf net uit de boot om foto's te maken, roept naar Frits: "Komen!!!" Frits vertrekt en vaart de drop. Hij verdwijnt uit beeld en dan zie ik 'm even op zijn achterpuntje gaan achter de drop, en hij is er door.
Ik vertrek ook, ik wil helpen om de drijvende Hans en spullen te bergen.
De drop is maar een halve meter breed, en bijna al het water valt 2 meter naar beneden tussen 2 grote blokken. Ik probeer te boofen, maar dat gaat door gebrek aan ruimte niet lekker. Ik kom maar net over het gat, maar leun strak tegen het blok links van me. Ik maak rechts van mij een paar stevige slagen, maar wordt onherroepelijk teruggezogen het gat in. Walzen, Gaten, ze hebben een magnetische aantrekkingskracht op mij. Ook deze keer zal dit mijn Waterloo blijken. Ik gooi me snel om, en hoop er zo uitgespoeld te worden. Dat gebeurt niet, ik zit stevig vast. Ik kan niet volledig meer overeind rollen, ondertussen zit ik stevig precies tussen de 2 stenen, en die beletten mij om mijn boot helemaal rechtop te krijgen. Wheelen gaat dus ook niet.... Half op mijn kop, in zéér hoge steun, kijk ik de oever af en zie alleen nog het hoofd van Hans, een stukje lager.
Mooi, die is dus al aan de kant. Maar hij ziet en hoort mij niet en heeft ook geen lijn bij zich waarschijnlijk. Dit ga ik niet lang volhouden, ik kom ook steeds vaster te zitten en wordt langzaam omgedrukt. Ik probeer nog mijn peddel in de bodem te zetten om 't zo langer vol te kunnen houden, maar het is hier diep en ik ga weer om. Ik rol nog 1 keer, maar komt nog minder ver overeind en lig nu nog bijna plat op het water. Hans heeft mij ondertussen gezien, komt aangerend, maar het is mooi geweest zo. Ik laat me omgaan en trek aan de lus.
Ik kom boven bij het gat vandaan, en pak nog snel mijn peddel. Mijn boot wordt nog even gedold, en als hij langs me spoelt hou ik 'm niet. Ik ben gelijk aan de kant, mijn bootje zit een paar meter verder stevig gepind. BJ komt scheldend aangerend, en overziet de situatie. "Je had moeten wachten, ik heb niet gezegd dat je mocht komen, dit is zo gevaarlijk! Hij heeft gelijk, niemand zag me en dat is potentieel groot gevaar. Ik mompel: "Sorry, stom van me, ik wilde helpen....", en Dennis en BJ maken mijn boot vrij.
Hans roept van een eindje verder dat ook zijn boot zelf is aangespoeld op een grindbedje achter een steen. Alles is weer compleet.
We varen nog een paar dikke passages en komen dan bij de lunchplek/auto. BJ, Frits en Dennis willen nog een klein stukje verder varen, het Millenium en eventueel de Triple-steps.
Ik ben moe gestreden in het gat, en besluit het voor gezien te houden. Die trappen doe ik waarschijnlijk toch al niet. Hans stopt ook en wij doen vast de autos. Als we net beneden bij de trappen zijn, zien we de rest al aankomen varen. Wij maken fotos en filmpjes.
Dennis heeft goed gevaren deze week, een paar keer heeft hij moeten rollen en dat lukte telkens. Zijn zelfvertrouwen is hoog. Bij het Millenium gaat het dan toch mis.... Hij zat al niet mooi in lijn door de eerste bocht en komt op Dennis-wijze, nl achteruit, tegen een blok in de 2e bocht. Floep, om, en 2 rollen mogen niet baten. Dan spoelt hij dwars onder een overhangende steen, nix gevaarlijks, maar zo kan hij helemaal niet meer rollen. Hij zag het al aankomen en is gemakkelijk uit de boot, die op zijn beurt ook weer gemakkelijk kan worden geborgen door Frits.
Dennis is nu ook klaar , en BJ heeft toch mooi uiteindelijk iedereen 1 keer uit de boot kunnen krijgen :D. BJ en Frits varen als enigen de Triple-Steps. Ik zeker vanaf de kant. Beiden eindigen ze op zijn kop onder het gordijn, onder de steen. Ze spoelen er allebei ook weer vanzelf uit en rollen. Nee, nix voor mij dus :D
S'avonds hebben we de gebruikelijke afsluitende maaltijd en krijgen we een T-shirt. BJ, bedankt voor een leuke en leerzame week.
Happy Boatin' & Be Safe. Harry
