Durance area zomer 2009
Na een weekje varen met Sven op de Durance en een wandeltrektocht kwamen we Menno en Saskia tegen op camping La Cabane (St. Crépin). Nu kon er ook in Batavieren-setting gevaren worden! Zondag hielden we een dobberdagje op de Durance met als toetje twee keer door het gat. 
mijn 2-e run door het gat
We waren ingestapt bij de slalombaan van Saint-Clément-sur-Durance. Hier loopt een kanaaltje langs waardoor je steeds weer langs de baan terug kunt varen naar het beginpunt.
Ideaal, kunnen ze bij Hohenlimburg niet ook zoiets aanleggen?
Guil
Maandag stond de bovenloop van de Guil op het programma. Om het spannend te houden, zijn we ingestapt op de Bouchet (mondt uit in de Guil bij Abries) om daar de laatste tien meter van te varen. Voor iedereen een “erstberutschung”.
Menno en Saskia waren al bekend met de Guil, maar deze beek is flink veranderd door hoog water.
Er lagen veel meer rotsen in en iedereen, behalve Menno, heeft wat omgedragen, ik nog iets meer dan de rest.
Omdat dit voor mij ook een “erstbefahrung” was, kon ik het niet vergelijken.
Stenen heb ik echter genoeg geraakt en er natuurlijk ook een keer op vastgehangen. Wat wiebelen hielp niet en het leek me daarom verstandig om mijn spatzeil los te maken, voor het geval er een eventuele wet exit op zou volgen.
Waar ik niet aan gedacht had, was dat mijn boot op deze manier in rap tempo volstroomde. Mijn spatzeil kreeg ik zo snel en zonder omgaan niet er terugop, maar na wat meer wiebelen ging mijn boot wel door. En alles lukte ook nog zonder om te gaan. Met een volle boot kom je echter niet ver en onderaan trok Menno me aan mijn peddel uit de boot. Toch nog een halve wet exit dus, maar geen walk of shame en ook niet geclassificeerd als zwemmen, dus het schrijven van dit stukje was nog niet nodig. Nee, dat “noodlot” zou pas op vrijdag toeslaan.
De meeste stukken van de rivier waren verder heel leuk en mooi om te varen. Al met al dus een leuk dagje dat smaakte naar meer!
Ubaye
Daarom zijn we op vrijdag naar de ubaye gegaan voor het klassieke traject, de Ubaye Racecourse (omdat daarop de afvaart wedstrijden werden gehouden).
Deze rivier leert je in walsjes hangen. Bij een walsje draaide mijn boot namelijk als vanzelf en mijn achterpunt ging mooi de lucht in. Ik had geen idee hoe ik er uit moest komen en de vraag wat ik moest doen die ik over mijn schouder schreeuwde leverde alleen een onverstaanbaar antwoord op.
Na een tijdje kwam ik er toch weer vanzelf uit en kon de reis vervolgd worden, op naar het volgende walsje. Ging het de eerste keer onbedoeld en ongecontroleerd, nu ging het redelijk gecontroleerd.
Wel een keer om, maar hier lukte het eskimoteren nog. Dat was later niet het geval. Bij een flinke versnelling met rotsen naar beneden was het om en zwemmen. Gelukkig was ik dankzij de rest snel weer inclusief attributen aan de kant. Saskia was er erger aan toe. Haar duimen waren tussen een rotsblok en haar peddel gekomen bij het eskimoteren en doorvaren was voor haar geen optie meer. Na de evacuatie van haar en de boot naar de weg zijn we met z’n drieën verder gegaan.
Ik heb nog een keer geeskimoteerd en een keer gezwommen bij de passage van de haaientand, maar verder heb ik het meeste van deze schitterende rivier rechtopzittend meegemaakt.
Dit blok haalde ik net niet, dwars ervoor en om
En dat was fijn, want de omgeving is super.
In die flinke drop aan de ingang van het kloofje
Na – voor mij – een flinke drop kwamen we bijvoorbeeld door een heel mooi kloofje. Het lijkt een beetje alsof je door een kerk vaart, zo bijna de hemel op aarde!
En gelukkig was het water hier even rustig en kon ik dus uitgebreid om me heen kijken, want verder had ik vandaag ook veel naar de golven, dieptes en rotsen voor me gekeken.
Een superleuke oefendag dus en dat ook nog in zo’n omgeving. Bij het eindpunt zat Saskia ons op te wachten. Ze was al naar het eindpunt gelopen en had met haar nu twee “linkerhanden” toch haar boot al opgehaald en opgebonden. Bikkel!
Eline
