Na een lang digitaal leven in de catacomben van mijn apple heeft de fim nu eindelijk het licht gezien. Het lijkt al bijna een uit de oude doos opname.
Proloog:
Woensdagavond gaat de kogel uiteindelijk door de kerk. Alle gebieden op de voorkeurslijst (Soca, Sesia en Karintie) hebben slecht weer voorspelling voor de rest van de volgende week. Regen en daling van temperaturen tot rond of onder de 10 graden.
Zwitserse en Franse alpen tonen een zelfde weerbeeld en de rivieren in de Ardeche hebben te weinig water. Er blijft niets anders over dan te kiezen voor het gebied met het "minst slechte weer"; de Alpes Maritimes. Daar is voldoende water en er worden toch nog tempeaturen van rond de 15 graden voorspeld met niet al te veel regen.
Op naar de Verdon, Var, Vesubie en Esteron dan maar. Ik heb me nog snel even flink ingelezen om voldoende nieuwe trajecten op de menukaart te kunnen zetten en reis met een broekzak vol alternatieve trajecten af naar de Seealpen. Hieronder het resultaat:
Introductie by Harry
Het was weer gezellig op camping du Brec in Frankrijk. 20 Batavieren maakten afgelopen week de rivieren in het Verdon-gebied onveilig. Of beter gezegd, veilig, want ondanks de nodige zwempartijen is iedereen én alle materiaal heel gebleven. Behalve wat knokkels en ego's. 20 Batavieren die we eerst even voor willen stellen.....
De Nieuwkomertjes:
Laurent: Na één keer op Hohenlimbo gevaren te hebben, mee op alpenweek. Deze minimale ervaring was net aan genoeg om toch mee te kunnen komen op alle rivieren. Een paar zwempartijtjes horen er dan bij. Paste zich al vlot aan binnen de Batavierengroep, hij pareerde alle geintjes met gepast vocubalaire.
Javi: Leerling van Maarten en dat was te zien. Talentvol en niet bang. Mooie gecontroleerde vaarstijl. Maar één of twee rolletjes nodig gehad deze week. Waarschijnlijk zijn we voorlopig nog niet van hem af. En das mooi, dan kan hij over een paar jaar de bejaarde oudgedienden mee op sleeptouw nemen.
Jorn: Vaart al een geruime tijd in zijn speelboot maar was nog wat nederig wat betreft zijn eigen vaarkwaliteiten. Nou..., dat zit wel goed, Jorn. Was een "steady" factor binnen de chaos die de Batavier heet. Rustig, goedlachs, en blijft uit de problemen op de rivier. Draait hopelijk nog vele alpenweken mee.
De Oudgedienden:
Menno: Brokkenpiloot, desondanks onbetwist vaarleider. Kent menig gebied op zijn duimpje. Berucht wegens zijn onvervalste Batavierenhumor. Zelden serieus te nemen. Is ook een varende databank. De mouthcam is inmiddels vervangen door een echte headcam. Zit zichzelf zelfs op de rivier in de spiegel te bewonderen.
Saskia: Voorzichtige en oerdegelijke vaarster. Na een jaar niet in de boot gezeten te hebben nog even rotsvast. Trouwe partner en verzorgster van Menno. Zorgt ervoor dat hij het niet te bont maakt, zich doucht, en veegt zonodig de kruimels van zijn jasje. Vaart niet onder de 10 graden.
Frank: Typische Old-School vaarder. Alsof hij net uit een tijdmachine is gestapt. Inclusief Römer-helmpje, oranje zwemvest, en Perception Supersport. Vaart zelfs in die heerlijke oldskool stijl. Op de motor naar het vaargebied afgereisd.
Bart: Met zijn platte boot vaart hij probleemloos alle passages af. In die boot is zelfs nog ruimte voor een EHBO-doos, waarmee hij zichzelf heeft uitgeroepen tot groeps-verpleger. De rust zelve. Wanneer gaat die man nou eens zwemmen? Word ondertussen hoog tijd!
Hans: Grote Staay a.k.a de Badeend. Opperkok van de Batavier. Ontbijtspecialist, zorgt voor brood en eieren. Zijn vaarstijl is een soort kruising tussen een stuntman, rupsvoertuig en olietanker. Probeert menigmaal óver rotsen heen te varen i.p.v. er omheen, want dan weer leuke plaatjes oplevert. In bezit van sleurhut.
Martijn: Kleine Staay, directe afstammeling van grote Staay. En dat is te zien. Bijna al net zo lomp als zijn vader. Oftewel, bijna volleerd Batavier. Relatief ongeduldig, zit vaak al trappelend in zijn boot op het water terwijl de rest nog aan het omkleden is. Zit daarom meestal in eerste vaargroep. Tegenwoordig varend met speelbootje, zoekend naar surfplekjes of plekjes om even snel te roken.
Tom: Zoon van Kliko-boer. Heeft zo te zien het stokje van zijn vader overgenomen en houdt zo zijn familie-eer hoog. Heeft de laatste maanden veel getraind, en dat was te zien. Zijn rol is behoorlijk zeker geworden en heeft daarom niet hoeven zwemmen. Dat was vorig jaar nog wel anders. Verder een rustige Batavier. Er is dus nog hoop voor hem
Paul: Al sinds jaar en dag onbetwiste penningmeester van de Alpenweken. Praat met gemak euros uit de zakken van zijn medebatavier. "De pot moet gespekt worden" is genoeg om mensen vliegensvlug naar de man met het schriftje te laten rennen. Op het water heeft hij wel eens een "momentje", maar is meestal zelfredzaam.
Dennis: Zit bijna altijd met een grijns van oor tot oor in zijn boot. Heeft dit jaar zijn rokende kanarie thuis gelaten, was met andere auto. Scheelt ons weer longblaasjes. Moest de eerste dagen de prijs betalen voor een jaar niet varen, maar pikte het weer snel op en het bleef dus bij een paar zwempartijtjes.
Jacques: Vorig jaar nauwelijks kunnen varen wegens ziekte. Ontpopte zich dit jaar als een redelijk zelfredzame vaarder. Heeft alleen op de laatste dag een waterig dipje gehad. In bezit van elektrische luchtpomp.
Nyke: Dochter van Rien. Onafscheidelijk verbonden met neusklem. Als het spannend wordt, komt ze al blazend met bolle wangetjes naar benee. Vaart toch eigenlijk best netjes en blijft uit de problemen. Trekt haar eigen plan op het water en neemt verstandige beslissingen. Daardoor eigenlijk totaal zelfredzaam.
Rien: Vader van Nyke. Zwemspecialist. Maar dat mag de pret niet drukken. Altijd een grote glimlach op zijn smoeltje, wat op zijn beurt weer standaard voorzien is van week oude baard. Zag dit jaar zijn boot wegspoelen richting kloof van de Esteron. Zoals typisch voor Rien werd dit geaccepteerd met een grote grijns en een geintje. Gelukkig werd de boot vlak voor de uitstap teruggevonden.
Sven: "De mijne is toch langer!" Dat moet hij gedacht hebben. Alleen al de achterpunt van zijn poly-slalomboot was net zo groot als mijn hele bootje! Oerdegelijke vaarder. Bedenk daarbij de standvastigheid en de hoekige kaken van een Engelse Bulldog, de discipline van een militair en een gezonde dosis humor, en da's Sven.
Nonja: Haalde haar houthakkers-kwaliteiten voorheen nog wel eens door de war met vaar-kwaliteiten. Haalt nu haar kook-kwaliteiten daar weer mee door de war. Blijft ook eigenwijs lang ondersteboven in de boot. Raakt dáárbij niet in de war en rolt eigenwijs weer overeind. Snapt u het nog?
Marcel: Door de barre weersomstandigheden, heeft Marcel de eerste paar dagen met 2 ondoorzichtig witte balkjes voor zijn ogen de rivieren naar beneden moeten varen. Soms is hij wat onzeker, maar heeft zijn taalgebruik daar tegenwoordig op aangepast. Met gepaste krachttermen kwam hij dan toch waar hij wezen moest. Altijd glad geschoren.
Cees: Rookt net zoveel als zijn auto. Bijna dagelijks is Kees nog bezig met toiletbezoek, lunchpakket en dergelijke, terwijl de rest al in colonne op weg gaat naar de volgende rivier. Tegen etenstijd is hij echter wel vooraan te vinden. Ook op de rivier is hij in de voorhoede te vinden en helpt hij als een echte jongerenwerker mede-Batavieren veilig bergafwaarts.
Harry: "Ik", zei de gek. Deze alpenweek op energie-zuinige stand gevaren wegens ziekte. Dus meer gedreven dan gepeddeld. Allergisch voor afwassen en groente. Neem daarvoor vervangende vitaminen. Minimaal net zo ongeduldig als kleine Staay, dus ook vaak vooraan te vinden. Heb er weer van genoten, iedereen bedankt!
Nog even dit:
de volgende mensen verdienen een eervolle vermelding wegens uitblinken in afwezigheid. Uittredende alpenweekgangers:
Cees V. : heeft zich dit jaar na aanschaf van zeilboot al niet bij "zijn" canadees-weekend laten zien, nu heeft deze vaste alpenweekganger ook dit terugkerend vaarfeest laten schieten. We beginnen ons eerlijk gezegd een beetje ongerust te maken. Nooit meer een harmonica aan het kampvuur? Geen ouwe grijze man die op zijn knieën en met één peddelplad de woeste wateren bedwingt? We hopen dat deze misstap éénmalig is en Cana-Cees zijn leven zal beteren.
Joost: De Enige Echte Kliko-Boer. Zoals eerder vermeld is de vaarfakkel al zo goed als zeker overgenomen door zijn kroost. Tom en Kira zitten vaker in de boot, zijn (!) boot notabene, terwijl Joost liever aan een para-penta-ding door de lucht glijdt. Toegegeven, het zal daar boven best mooi zijn. Maar om daar nou je alpenweek voor op te geven? Gelukkig mag de Kliko nog wel mee op vaarvakanties, en da's fijn. Is Joost toch nog een beetje bij ons....
Harry
En wat deden we dan zoal?
Zaterdag: het traditionele midden traject van de boven Verdon (boven het stuwmeer van Castillon)
Zondag: Iets nieuws, de rode kloof (Gorge Rouge) in de midden Tinee. Eindelijk een internet peilschaal gevonden en hij had goed water.
Maandag: Traditioneel, de onderste kloof van de Vesubie, nu echter voor de helft van de groep nog 2 km kloof erboven erbij gepakt.
Dinsdag: Noodweer, flink rond gecrosst op zoek naar een droge plek (-;) en op de terugweg de beneden Tinee gevaren, die staat normaal droog dus weer een nieuw traject aan de palmares toegevoegd.
Woensdag: De Esteron heeft goed water, te goed zelfs volgens sommigen, daarom varen we de midden Esteron, weer eens wat nieuws.
Donderdag: Na een droge nacht kunnen we eindelijk de boven Esteron doen, het klassieke traject.
Vrijdag: Het toetje, de bovenste Tinee, met water direct van de smeltende sneeuw en met een straffe wind is het onbarmhartig koud. Net iets meer dan de helft komt op het eindpunt. wildwater technisch was het een heerlijk toetje.
Menno
Film deel II
