Na de Corse avonturen vertrekt het team richting een van de topdoelen van deze week, de Gave de Gavarnie, een van de allermooiste rivieren van de Franse Pyreneeen met diverse trajecten WW IV en daarboven. In 2008 was het een succes en dat moet herhaald worden.
Sander moet helaas afhalen, hij heeft zondagmiddag rond 4 uur in een buitenwijk van Toulouse een afspraak om met iemand terug te rijden naar Belgie, dan moet hij maandagochtend net op tijd terug zijn om te gaan werken :)
In ruil voor Sander krijgen we Birdy terug. Birdy komt vannacht vanuit een open canadees treffen in de Drome naar ons toe.
Zondagavond komen we nog redelijk vroeg in het dat van de Gave de Gavarnie aan. Al snel besluiten we dat we niet naar boven in het dal een camping willen zoeken, het lijkt daar bewolkt en koud, rondom Argelet-Gazost lijkt het een stuk aangenamer.
We besluiten toch maar eerst te gaan eten. Na wat zoeken vinden we het enige geopende restaurant in Argelet-Gazost en steken een toffe pizza met wat bier. Nu op naar de camping.
Dat is nog een dingetje, vol enthousiasme volgen we ieder camping bordje wat we kunnen vinden maar vangen overal bot, sommige zijn nog dicht, anderen lijken er permanent de brui aan gegeven te hebben.
Uiteindelijk kiezen we aan de grote weg zo'n bulk vier sterren camping, de enige die "bijna" open is, genoeg open om ons een veldje bij het sanitair te offreren. Pilsje en pitten dus.
Maandagochtend staat de Espace van Birdy al op het terrein. Op naar de Gavarnie!
Op weg naar boven ziet de Gave de Pau er vol uit. Bij Pierrefit-de-Nestelas komt de natte droom van Birdy (ahhhh, iehhh, oehhh, ooohhhh, normaal al class V van onder tot boven, nu nog iets meer)van rechts, de Gave de Cauterets, een grijs bruine volle beek. Wij houden links aan, vanaf hier is het de Gave de Gavarnie. We passeren de lagere trajecten. Het laagste class IV traject ziet er al heel groot uit, daarna komen een paar kloven (het woord impressionante is hier waarschijnlijk een understatement) en dan zitten we opeens op het onderste deel van onze "target".
Waterval?
Later hebben ze het over een waterval die er bij de aanvaart nog zichtbaar moet zijn, in mijn opinie is dat gewoon een hele grote 9+ geworden, de waterval is, wat je noemt "overspoeld", het verticale karakter van vallen wordt overgenomen door het horizontale doordenderen, dat valletje vullen we straks wel op :).
Aan alle kanten zien we schitterende watervallen in de Gavarnie vallen. Zo relaxt het onderin het dal was , zo hard is het afgelopen nacht hierboven tekeer gegaan.
over links ;)
Bij de instap doen we nog het verplichte ritueel, met een serieus gezicht naar een veel te vette beek kijken. De scenerie is prachtig, maar waarom hebben we die boten meegenomen. Het wordt dus een Gave de GaverNIET vandaag.
De lagere trajecten van de Gavarnie zie ik met ons allen niet zitten, nu moeten we toch echt weer alles en iedereen in de boot zien te krijgen. Terug in de auto met het boek op schoot kiezen we voor plan B, het hoog water alternatief in een zijdal vlak bij de Camping, daar komt de Gave d'Azun uit en die leek water te hebben. De bovenloop heet Gave d'Arrens en waar ze bij elkaar komen kun je inschatten of beneden en/of bovenloop water hebben.
Vanuit het natte semi hooggebergte van de upper Gavarnie zijn we in notime in groen oerwoudachtig landschap.
Daar waar de 'Arrens overgaat in de 'Azun staat er acceptabel water op de beek. 200 meter lager wordt het er echter geheel af gehaald om pas vlak voor Argelet-Gazost er weer bij te komen. De Azun heeft dus geen zin. De Arrens lijkt echter voldoende te hebben, ook daar komt halverwege water erbij dus bovenin wordt het dun, maar we moetne en zullen varen, alternatieven zijn er niet echt!
Eenmaal aan de instap van de Arrens (4.5 km WW IV+ (V))is Wim als enige bij zinnen, hij heeft gisteren al een fantastische Corse dag gehad, geen enkele reden om hier nogmaals boot, lijf en ledematen aan te wagen.
Wij wel, wij staan droog (m.u.v. Gert, Jan, Peter die gisteren wel zijn ingestapt op de Corse).
Het begin is nog relatief vlak met her en der een boom. De rivier beschrijving vermeldt de bomen als een factor om rekening mee te houden, dat is volledig terecht!
Dat vlakke echter, dat houdt snel op. Grote keienhellingen liggen in de beek, pas als je beneden komt en terug omhoog kijkt denk je "ben ik van die keldertrap afgedonderd?"
De beek is zwaar verblokt en serieus steil op diverse trajecten. We verkennen veel, zekeren af en "de boom" is een dominante speler in het spel.
Soms in de invaart, je dwingend tot alternatieve aanvaart, halverwege vragend om extra assistentie van een sidekick die hem even uit beeld houdt tot meerdere lompe "de rivier is van mij" exemplaren.
Blauwe plekken boom
Jan en ik komen dagen later erachter dat we aan een van deze bomen een vette blauwe plek hebben overgehouden (achteraf gezien, ik voer voorop, was uitstappen en keuze tot omdragen geven, ook wel gepast geweest, ce eerste vaarders moesten de weg vrij maken voor de anderen).
Bij de confrontatie van een van de eerste keienhellingen neemt Dimitri het wijze besluit met boot op nek terug te gaan, deze rivier vraagt een bepaalde mate van man-met-boot acrobatiek die hij nog niet eerder is tegen gekomen.
Wij ploeteren verder met af en toe hele mooie technische en steile lijnen maar vaak ook met lomp gooi en smijtwerk.En dan te bedenken dat ik de Corse bewust heb laten lopen om mijn boot niet weer kapot te varen (sukkel :)).
Bij een van de steilere passages begint Stefan om te dragen. Onderaan gekomen (het leek echt als de laatste steile passage) zie ik Stefan niet meer. Het duurt en ik stap uit om hem te zoeken. Door de bush bush kom ik op een hoog opgeschoten veldje en daar zie ik een snail-spoor ter breedte van een boot, dat moet Stefan zijn, die stapt wat lager weer in. Even doorlopend zie ik het snail-spoor alleen maar door lopen, weg van de rivier. Hij had het helemaal gehad met dat omdragen...
De Arrense is vanaf hier wat opener, duidelijk een graad minder.
Bij een vervallen stuw stapt Gert uit en geeft aanwijzingen, hier naar beneden, circa 1 meter uit de kant. Ik volg zijn aanwijzing en wordt terug gezogen in de wals van de stuw. Een backloop met aanvullend wasprogramma en beton onder water doen me rap besluiten uit te stappen. Hijgend, vloekend heb ik mijn boot vast maar de peddel is weg.
Gert helpt met lijn en Jan met de boot, de rest regelt dat mijn peddel terug komt. Vandaar dat ik schrijf, de pen geef ik wel door aan Gert :)
Vanaf hier komt er water bij en kmen we al snel Wim tegen, nog even op lekker water uitvaren en dan is het gedaan. Toch was het een mooie beek, met net iets meer water was het super geweest. Het gidsje is helemaal terecht, met , dan nog net iets meer water wil je hier niet op zitten, dan is het door de bomen te gevaarlijk.
Groet, Menno
Morgen? toch maar door naar Spanje?
