Na een vlotte rit en en zeer kort nachtje slapen in een formule 1 hotelletje in de buurt van Lyon, komen we aan rond 12 uur in Pont de laBaume. Dit is een klein dorp in de Cevennen aan de Ardeche. Hier is ons uitstappunt van de Lignon, die gaan we vandaag varen. Hier begint een zoektocht door de buurt naar een fatsoenlijke bak koffie. Na een half uur rijden vinden we eindelijk een geschikt etablissiment. Dan rijden we omhoog naar de instap van de Lignon. We kleden ons om onder een poort van een huisje, want het regent lichtjes. De rivier heeft zo te zien water zat, middenwater denk ik. Na het omrijden klimmen we bij de brug naar beneden en stappen in.
Ik heb al sinds de alpenweek niet meer gevaren, op een dagje Erft na. Last van mijn rug speelt me parten. Nu ben ik het zat en ga perse varen! Net als fietsen toch? Ik vaar uit en wiebelend als een groentje vaar ik naar het keerwater aan de overkant.
euhm.... Ik ga er maar eens wat beter voor zitten, en heel langzaam verdwijnt het gewiebel. Na een paar minuten krijgen we een mooie bochtstroming, waarvan we de uitgang net niet kunnen zien. En koud in de boot lokt het kolkende keerwater in de hoek ook niemand. Dus snel even kijken, ok, de uitgang is vrij, en 1 voor 1 gaan we er van af.
Hans laat zich nog bijna verrassen door de diagonaal, maar blijft rechtop. Iets verder begint een kloofje, en gelijk een rechte lijn, er zit een gemene stuw in de ingang van de kloof. We komen met wat touwhulp met de boten boven de stuw, die gaan we maar niet doen. We verkennen de bocht iets verderop gelijk maar even van bovenaf, en dan besluit Menno niet verder te varen. Dit in opdracht van een paar kleine muizen die aan de grijze massa in zijn hoofd zitten te knagen.
We laten hem achter voor een wandeling terug naar het instappunt. We varen via het stuwkanaaltje 20 meter verder, van waar we weer omlaag kunnen klimmen. Dan varen we verder door het kloofje. De golven en druk zijn allemaal toch net iets hoger als van bovenaf ingeschat, maar iedereen komt er verder goed door.
Wat verder wordt het weer iets wijder, al blijft er een prachtige rechte wand de rechterkant van de rivier volgen. Op meerdere plaatsen komen er van hoog watervalletjes in vrije val naar beneden. Meerdere passages volgen, Menno mist een heerlijke rivier. Dan de eerste te verwachten stevige passage bij een brug, die Hans en Cees met het omrijden al hadden bekeken. Een stenenhelling met een stevige wals halverwege. Ik wil van rechts naar links naar beneden varen, voor een flink blok langs. Maar ik verpruts mijn lijn en ga vol over het blok, en wordt onderin opeens een paar meter naar links gesmeten. Ooh, dat was de wals... Hans kiest een andere lijn meer naar rechts, blijft even hangen op een kei, maar komt toch met een grijns beneden.
Na wat kleinere passages komen we bij de tweede verwachte grote passage. We gaan even kijken, want we zien m niet vanuit de boot. Het water drukt aardig door, 2 lijnen die in dezelfde flinke stopper eindigen. We kunnen m niet makkelijk omdragen, iets wat het besluit hem te varen vergemakkelijkt. We gaan voor de rechterlijn. Zenuwachtig stap ik in, en vaar als eerste. Mooi langs het eerste gat halverwege, en langs het grote blok wat uitsteekt.... Ik heb een cleane lijn en ga daarom in sneltreinvaart naar beneden. De stopper doet zijn best, maar met deze vaart knal ik er makkelijk door. Heerlijk. Het vertrouwen komt steeds meer terug. Cees en Hans volgen, ook zonder problemen.
Wat verder zien we menno al staan op een brug, er volgt niets zwaars meer. Alleen nog een stuw net voor het einde, alleen Cees vaart deze. Het zog blijkt reuze mee te vallen, had gekund, maar ach...
Na het omkleden rijden we snel door naar ons huisje in Florac, helemaal aan de andere kant van het massief.
Onderweg wordt de omgeving steeds minder nat. We hopen maar op voldoende water ook aan deze andere kant. Op de valreep van sluitingstijd wordt nog even de plaatselijke supermarkt overvallen, na ons gaat de deur op slot. Ik kruip uit de auto, auw, mijn ruggetje is er stijf van. Het huisje valt zeker niet tegen, een omgebouwde oude schuur, die best gezellig blijkt.
De haard gaat aan, een lijntje wordt gespannen midden in de huiskamer om de kleding te drogen en chefkok Staay begint zijn kookkunsten te vertonen....
Harry
text
