Nu met film.
Wegens het gebrek aan zwemmers op dit traject, is blijkbaar je lenzen op de camping laten liggen ook een reden tot schrijven. Gelukkig had Cees nog een extra setje daglenzen in ongeveer mijn sterkte bij zich en mag mijn reserve bril in zijn doosje blijven zitten…
Nadat dinsdag mijn hoofd ’s ochtends na het dubbele traject van gisteren, niet stond naar een dag scouten, concentreren en lijnen moeten halen besloot ik om niet mee te gaan naar de kloof van de Engelbewaarder. Kreeg ik hier ’s avonds na het horen van alle enthousiaste verhalen wel wat spijt van. Gelukkig hadden Jeroen, Gert en Cees op zaterdag zin om dit traject nogmaals te varen. Na enige stimulans besluit Erik na het ontbijt om ook mee te gaan. Cees en Gert willen er zelfs een marathon traject van maken door vanaf Chateau Queyras helemaal door te varen tot het uitstappunt van de Midden Guil. Al tijdens het ontbijt komt deze planning in gevaar en op vakantie tempo rijden we omhoog richting Chateau Queyras.
Ook hier heeft de Guil weinig water, de walsen in de sleutelpassage lijken redelijk door te stromen en voor het eerst dat ik vanaf de kant de kloof ik kijk heb ik er vertrouwen in dat ik dit kan varen.
De meeste van ons stappen net onder de vervallen stuw in, Cees laat zien dat je deze met enige moeite ook kan varen. Er worden nog wat steunen en rollen geoefend en dan gaan we op weg, de spanning/ concentratie is bij de sommigen op het gezicht te lezen.
Als we onder de brug doorvaren bekruipt me het gevoel, nu is er geen weg meer terug…
Cees vaart als eerste, ik mag daarna. Na ongeveer 50m versmalt de rivier zich tot een smalle kloof en net op het moment dat ik denk dat het allemaal meevalt, versnelt het water en volgen de dropjes, walsen en een hele hoop wit water zich in hoog tempo op. Gevoelsmatig is dit nog het beste te vergelijken met een flipperkast of een rit in de achtbaan, maar dan zonder de veiligheidsbeugels Na nog een laatste dropje wordt het water weer rustig en vaar ik het keerwater in waar Cees al op mij ligt te wachten. Als mijn adrenaline niveau begint te zakken komt ook de rest aangevaren. Gelukkig zit iedereen nog in zijn boot, al hebben Gert en Jeroen moeten rollen.
Het grote voordeel voor mij van beginnen met zo’n hoog adrenaline niveau is dat alles daarna in de kloof van de Engelbewaarder bij deze waterstand hierbij in het niet valt. Van de spanning waar ik normaal op moeilijkere trajecten vaak last van heb, is vandaag (vrijwel) nergens te bekennen. Met een grote grijns op mijn gezicht vaar ik achter Cees aan.
Omdat Gert, Cees en Erik dit traject een aantal dagen eerder al gevaren hebben, hoeven we niet te schouten en alleen bij de twee onbevaarbare passages om te dragen. Erik is zo aardig om pas nadat we allemaal de passage gevaren hebben, aan mij en Jeroen te melden dat dit de passage was die hij dinsdag nog heeft omgedragen. Naast vele mooie verblokte passages met redelijk veel verval kenmerkt dit traject zich ook door een hele mooie omgeving. In de 2e helft van het traject wordt ook duidelijk waarom dit de kloof van de Engelbewaarder heet
Bij het uitstappunt van de kloof van de Engelbewaarder is het inmiddels redelijk laat, en het al eerder bijgestelde plan van Cees en Gert om nog tot de tunnelpassage op de Midden Guil door te varen wordt nog verder ingekort tot de instap van de Midden Guil.
Vaarders: Erik, Jeroen, Gert, Cees F en Sanne
Sanne
