Nu met Film.
Het Koninginnenstuk van de Durance, La Vague de Rabioux en vuurdoop.
Wat hebben zij met elkaar gemeen. En wat heeft dit alles weer gemeen met de volgende situatie: Ik vaar door het gat, dat bij de lage waterstand van vandaag erg geniepig was. Ik kom door het schuim van het gat heen… Eva, vaart achterop, onderkanten van boten, Sanne probeert een boot naar de kant te brengen, Hein probeert een boot naar de kant te brengen en roept “Stephan, help Rien!” Wat is hier allemaal aan de hand? Hier komt het relaas door een aantal van de vaarders van vandaag…
Stephan
Ik herken bovenstaande helemaal niet en behoor eigenlijk helemaal niet tot de schrijvers. Maar als ik het niet doe denk ik dat ik morgen wel met een reden mag schrijven. We gaan vandaag met een groep beginnen bij de slalombaan in st. Clement, zouden door het gat van de Durance varen en daarna voor Embrun uitstappen….. Voor Embrun bleek na Embrun te zijn….. dat heeft met omrijden voor enige vertraging gezorgd…. Uiteindelijk toch aan de peddel geraakt. Onderweg kwamen we een himelayua-dingetje tegen waar Rien en John vanaf zijn gegaan. Rien was te snel, John heb ik wel vast kunnen leggen op beeld. Onderweg heeft Lucas laten zien heel netjes te kunnen varen, maar dat mag ie zelf vertellen. Gat van de Durance werd vergeleken met de Chute op Sault Brenaz. Hij leek er nog niet eens op, maar goed. Laat ik niet te landradig worden. Ik heb een prima dag gehad, geen zwemkunsten hoeven vertonen (ik schrijf omdat ik daar erg blij om ben). Mooie golven gevaren die ik in mijn beleving nog niet eerder gevaren heb qua hoogte….en on top of all ben ik overal goed doorheen gekomen, geweldig !!
Patrick
BASF, Ja BASF vaak over horen vertellen tijdens clubavonden maar wat voeren ze nou uit in die week. Daarom dit jaar maar het besluit genomen om een keert mee te gaan samen met Lucas. Zijn vuurdoop, geen ervaring in Alpen. Spannend! Mijn eerste indruk bij aankomst, maandag tegen etenstijd, gezellig Bataviers en we zien wel wat het wordt.
Na enig overleg door de vaarcomissie viel dinsdagochtend het besluit dat de Durance gevaren zou gaan worden. Lucas zou dan zijn eerste kunsten op wildwater laten zien. Het plan was dat Sanne hem onder haar hoede zou nemen. Echter, voordat we zouden vertrekken werd er eerst nog flink geoefend door Lucas op de vijver bij de wildwaterbaan.
Na deze exercitie, gingen we van start. Lekker rustig water. Vond ik helemaal niet erg. Keerwatertje zo, keerwatertje zus. Mooi weer, wat kan je je nog meer wensen en Lucas bleef wonderwel goed in de boot zitten. Perfect! Alleen na een tijdje in de boot kwam het Himalaya dingetje, ik had de “pech”? dat ik bij Rien in de groep zat. Rien zou Rien niet zijn als we niet samen het leuke maar toch vrij hoge “Himalayatje” zouden doen. Met Lucas erbij kon ik namelijk niet de “wat” gaan uithangen! Stoerevader…toch? Dus met Rien met boten naar boven geklommen. Enfin, het was toch vrij hoog toen ik daar boven in de boot zat. Weet je, ik heb een beetje last van hoogtevrees...
Rien ging eerst, kwam niet optimaal in het water terecht maar wist zich prima te herstellen. Slik, nou ik. Hup, daar ging ik…….snel…..flats met een flinke plons in het water…hup gelijk recht in de boot. Waw, ik zou het zo weer doen. Dit zijn nou de leuke dingen voor de mens.
Intussen, had de eerste groep een flinke tijd op ons zitten wachten. Weer samen, vervolgden we de tocht. Steeds “moeilijkere” stukken kwamen voorbij en wonderwel Lucas bleef maar in die boot zitten. Hij volgde bijna foutloos, soms wiebelend, de vaarlijn van Sanne. Op dat ene moment na, alweer een keerwater, zoals bij vele beginnende vaarders…..niet goed opkanten…….en hup daar ga je……uit de boot…..zwemmen. Lucas eerste zwempartij. Boot geleegd, in de boot en daar ging hij weer. Stukken met flinkere golven kwamen. Geen probleem! Maar het gat van de Durance kwam steeds dichter en dichter bij. Hoe zou dat gaan?
Hein en Sanne zouden voor gaan en wij er achter aan. Met als gevolg dat Lucas nu mijn vaarlijn volgen en daar was op eens het gat. Ik dacht dit gaat goed……ik ben er doorheen…wat goed…..stop even met peddelen….fout….wordt gepakt…door de laatste golf…..grrrrrrrrrrfffe…….toch uit boot!!
Helaas ging mijn volger ook uit de boot voor de tweede keer die dag. Vermoeid maar voldaan brachten we de boten aan de kant. Voor ons zat het erop. Een groep zou nog verder varen om de auto’s op te halen. Lucas, Wessel en ik bleven achter en wachtten……en wachtten….. Het traject/tijd was toch te optimistisch ingeschat.
John
Traject: Instap: slalombaan St Clement - uitstap parkeerplaats NA Embrum.
Waterstand: 36m3 op peilschaal Durance Embrum
De kloof van engelbewaarders - L’ange Gardien
Vaarders: Gert, Cees, Erik, Marjolein, Marije (en bijna Bram)
hopelijk snel meer foto's van dit deel
Vandaag is de groep opgesplitst in twee groepen, de andere groep vaart op de Durance. Ik heb niet echt haast vandaag en het tijdstip van vertrek is dan ook lang onduidelijk. Cees zijn auto moest daarna bij een garage afgeleverd worden, wat onze een mooie tour door Eyglier heeft opgeleverd. Het is ondertussen bijna 12 uur als we bij de instap staan. Nog even Chateau Queyras bekeken, maar gezien het tijdstip besluiten we deze voor later in de week te bewaren.
Bij de instap voelt Bram zich niet fit, dus we hebben ook een shuttle bunny :). En ook heeft hij kunnen opzoeken dat Erik dit echt al eerder heeft gevaren, lang leve de vaarverslagen (Y).
We stappen net na Chateau Queyras in, het is dan eerst een paar honderd meter rustig water waar we lekker kunnen invaren, en al snel komt de kloof in het zicht. Erik en Cees hebben de kloof allebei eerder gevaren, maar dit is al een aantal jaren geleden. Daardoor hebben we de onoverzichtelijke passages eerst gekeken, en dit waren er best veel.
De kloof van Engelenbewaarders is een smalle kloof met veel onoverzichtelijke passage, en zogeheten drop-pool stukken. Met deze waterstand is het echt een technische kloof waar we vaak maar een vaarlijn hebben, en dit gaat bij iedereen ook meestal best goed. De cijfers qua netheid weken nog wel eens af.
De lunch was heerlijk in de zon, op een mooie grote platte steen, waar een paar oogjes wel dicht hebben gezeten. En vanaf daar met een Himalaya start weer verder. Twee stukken van de kloof zijn helaas niet bevaarbaar, dus ook het om-dragen van de kajak hebben we weer kunnen oefenen.
Geen zwemmers vandaag.. maar wie moet er dan schrijven.. Op een onnozel stukje zet ik mijn kajak verkeerd, wat me een nat hoofd heeft opgeleverd. Cees heeft ook een nat hoofd gehaald, maar of hij ooit dit stukje gaat vervolgen….
Marije
Traject: Instap: brug na Chateau Queyras - uitstap parkeerplaats net voor Millenium.
Waterstand: 31 cm (ongeveer 60m3) bij de brug net na de triple steps / start Midden Guil.
