Nu met film.
Zoooo, ik mag de aftrap doen van het dagverslag…… Niet dat dat heel bijzonder is, maar voor mij toch bijzonder genoeg.
We trapten vandaag nl. af met de Guil – benedenloop.. Mooi traject om mee te beginnen.
Nu zou men kunnen denken dat ik dit verslag zou schrijven omdat ik ben gaan zwemmen….. dat is niet het geval…… Maar wat dan wel….. frotjes……. Wablief ?? Ja, frotjes….. Alle voorgaande edities van de BASF waar ik in meevoer heb ik mijn oa. mijn waterloo gevonden bij de frotjes. Daar waar de Guil zich bij de Durance voegt zitten deze gekke dingen. En vandaag was er geen Waterloo….althans niet voor mij. Klein detail is wel dat ik net boven de frotjes dusdanig gefixeerd was daar toch een andere lijn koos dan op voorhand was bedacht. Dus eerst keienrijen, boompjes ontwijken en pas daarna door het frotje…. Blijven varen, ik weet het nog goed. Vorig jaar voer ik niet ver genoeg door, dit jaar wel. Yessssss….. pas toen ik bijna aan de overkant was wist ik dat het goed was. Droge dag vandaag, plezier gehad op de slalombaan, mijn dag is goed.
Patrick
Spreuk van de dag : Wat praten jullie veel….. afkomstig van….. euh, je raad het noooooit…. Hahaha….
Hint….. zijn naam begint met een W en eindigt op essel……
Die nu geheel belangeloos bier aan het halen is opdat de inspiratie voor het vervolg van deze dag rijkelijk door mijn aderen kan vloeien…
Zolang hij (bier) drinkt moet ik bovenstaande stelling toch nuanceren; tijdens dit proces is er een fase, nee eigenlijk moet ik het een moment, beter nog, een flits, noemen dat het geluid van zijn stembanden geblokkeerd wordt door het geestrijke vocht. Dit vind vooral plaats vóór en na het avondeten. Nu is dat een rekbaar begrip dus inderdaad geldt dat voor de hele dag. BEHALVE, als ‘t’ie slaapt (dat schijnt voort te komen; EN voor half tien ’s ochtends. U raad al uit welke periode bovenstaand citaat stamt.
Genoeg dom geluld, tijd voor serieuzere kanozaken; een kort intermezzo zal ik het maar noemen:
“De Fluid Nemises, een eerste impressie”
Daar zou ik kort over kunnen zijn; zeer kort. Want langer is die boot niet. Als je je wenkbrauwen te ver optrekt lig je al op je achterpunt. Hetzelfde geldt de andere kant op voor je neusvleugels. De Nemises is het best te vergelijken met een kleine badkuip met een zeer ruime entrée en dito hoofdvertrek. Om de echo van je wintertenen enigszins te dempen gebruiken sommige vaarders gepast dempingsmateriaal in de vorm van een bunny. Een nietsvermoedende lezer fronst nu zijn/haar wenkbrauwen en daar gaat het dus al mis. Je ligt meteen over je voorpunt heen. Ter verdediging van de betreffende vaarder kan ik aanvoeren dat het wel een bijzonder welgevormde bunny was; oneindige rondingen, slechts gescheiden door…HO, stop, ik laat door mijn jeugdig enthousiasme teveel meeslepen. Om privacy redenen dien ik hier een pas op de plaats te maken. Is ook veel beter voor de balans in deze boot, die wel het hoofdonderwerp van deze impressie dient te blijven.
De boot dus: de voorpunt eindigt ca. 3 cm voor je tenen, met een botte abruptheid gelijk een kleine afgrond. De kuip daarentegen stijgt tot grote hoogte met een ronding gelijk een goed geplaatste bunny.
Het moet de combinatie van interne balzaal en mijn gefronste wenkbrauwen zijn toen ik de wildwaterbaan van St. Clement naderde. Het aanzicht van de baan van bovenaf leek niet eens zoveel anders dan anders, ware het niet het relatief lage waterpeil op de Durance. Niets was echter minder waar, het eerste verval is compleet gewijzigd sinds ons laatste bezoek dit voorjaar. De surfgolf die dit oplevert heeft een geheel ander karakter. Geen wonder dat ik in dit geleende bootje me afvroeg wat deze combinatie zou opleveren. Onwillekeurig ademde ik bij invaart van de golf een flinke teug door mijn neus in. En geschiedenis herhaalt zich; dus ik lag meteen over m’n tenen op mijn dak. Mijn eerste poging tot rol strandde in de balzaal. Na heroriëntatie kwam m’n tweede poging niet verder dan de entrée. Een derde poging langs de achterdeur leverde alleen een volgelopen balzaal op. Het zinkend schip verlatend keek ik op in de grijnzende gezichten van Jacques en Jeroen en een niet nader te noemen betreffende vaarder. Mijn redders wisten me aan te sporen een veilig keerwater op te zoeken en deze eerste kennismaking met de Nemisis voorlopig af te sluiten.
À propos over zinkende schepen gesproken. De kuip van bovenvermelde boot leent zich uitstekend voor een potje bootknuffelen met Bram en Sanne. Ook als je spatzeil losgetrokken is blijft het bijzonder lastig om water over de rand te laten stromen. Gelukkig kent de geleende Diesel75 van Bram deze nuttige feature niet, wat uiteindelijk een ultieme duikboot experience opleverde. Pluspuntje voor de Nemisis dus. Daarentegen was slechts een lichte druk op het achterdek van deze boot voldoende om eenzelfde experience bij mij te veroorzaken. En altijd blijft er dan een lachende derde over…
Gert
Bram
Tot zover dit intermezzo. Nu is er weer ruimte voor serieuzere en welbeFransspraakte zaken. Het podium is geheel voor Stephan:
Het is altijd prettig als iemand, Gert, het niveau al heeft gezet. Dat schept verwachtingen… en druk…
Vandaag voor het eerst sinds lange tijd weer eens de beneden Guil. Wat ik me ervan herinner is ondiep en veel stenen. Wat ook in de groep rond zoemt is dat er weinig water in staat. Maar uiteindelijk een leuk stukje invaren. Tot dat… alles onder controle, een beetje spelen rondom een steen, ik een keerwater uitvaar om achter de steen in het keerwater in te varen. Hein wil op dat moment hetzelfde keerwater in te varen. En dat past niet…
Het gevolg, ik dobber op de keerwaterlijn die een beetje raar doet. Ik zie het water dichterbij komen. Dichterbij dan ik graag wil. En niet kort daarna… Aahhh, koud, nat, donker en had ik al gezegd koud. Even peddel goed leggen en eskimoteren… Er was iets met hoofd eerst… Op de vijver lukt het altijd wel…
Het eskimoteren, vooral het niet lukken daarvan, kan ik niemand verwijten. Ik denk op dit moment aan de aanloop naar de BASF week en ik met enige regelmaat de onderkant van een boot heb gezien. Zou dat dan niet zijn omdat er zulke mooie vissen in de vijver zwemmen.
Maar…, het omgaan…, zou er iemand zijn die graag wil oefenen met vissen in zijn nieuwe boot? Had iemand mij ‘te laat gezien’? Was het toeval dat ik omging op het enige diepe stuk van de beneden Guil? Of was het een stom ongelukje? In ieder geval Hein bedankt dat je mij hebt geholpen de boot naar de kant te krijgen.
Dit was het voor vandaag. Eens zien wat morgen brengt.
Stephan
Erik
Jacques
Traject: Beneden Guil (aka Mont Dauphin Gorge) – vanaf Eygliers brug t/m St-Clément (Durace)
Waterstand: laag water - zomerwaterstand
