Maandag 25-07-2016– BASF vaardag 2 – Boven Guil
Vaarders: Gert, Nynke, Marjolein, Hein, Patrick, Hester, Marije, Sanne, Jens, Bram, Rien, Cees, Elke, Nienke.
‘Stenen zijn je vrienden, die moet je knuffelen’ was de eerste wildwaterwijsheid die ik ooit leerde. Ik weet niet wie dat bedacht heeft, maar stenen zijn in ieder geval niet mijn vrienden. Ze zijn namelijk hard, met veel en liggen altijd precies daar waar ik net graag mijn peddel dan wel boot had willen zetten. Het eerste stuk lagen ze vooral een beetje in de weg, maar dat was een mooie kans om veel keerwaters te pakken en beter het water te leren lezen. Voor we er erg in hadden waren we al bij de lunchplek, maar daarna zou het echt gaan beginnen, want hét kloofje lag op ons te wachten. Dat was inderdaad prachtig en bovendien leuk om te varen. We stapten een aantal keer uit om het water nog beter te gaan begrijpen. En tussendoor mochten we nog toekijken hoe een aantal dappere Batavieren met werplijnen een boom uit het water visten. Dat verliep allemaal wonderbaarlijk soepel, er was duidelijk iets geleerd van de oefening van gisteren (en er lagen geen kermende mensen in het water, dat hielp ook).
Toen de boom netjes aan de kant lag konden we weer verder en er lagen nog genoeg stenen om het knuffelen te oefenen. Helaas ging dat op een gegeven moment mis en na een paar mislukte pogingen om te rollen in het erg ondiepe water verkoos ik toch maar schrijven boven nog meer headbangen tegen de stenen. Het zwemmen was een heel nieuwe ervaring: ik had nog nooit eerder onbedoeld gezwommen op een echte rivier. En wat mij betreft mag het ook wel de laatste keer zijn, want zoals gezegd zijn stenen hard. De hulptroepen waren gelukkig in de buurt en de schade bleef beperkt tot een weggespoelde waterfles en wat blauwe plekken. Ik was alleen een beetje gedesoriënteerd en kwam al na een paar minuten weer tegen een steen. Met de zwempartij nog vers in het geheugen wist ik niet hoe snel ik mezelf weer overeind moest zetten, maar het onderdeel ‘blijven lachen’ was even een uitdaging. In ieder geval was het moeilijkste stuk inmiddels achter de rug en konden we over nog een heleboel stenen zonder kleerscheuren door naar het eindpunt.
Op de camping kwam de stemming er weer in dankzij het ingelaste verjaardagsfeestje voor de op twee december jarige Nora, compleet met ballonnen, taart (mét roosjes!) en cadeautjes. Benieuwd wie er morgen jarig is, maar een feestje is het sowieso!
-- Elke
Ik zal mijn stukje kort houden, aangezien mijn minutes of fame ook heel kort waren. Iets met veel vliegen om mijn hoofd, die ik met water weg probeerde te spetteren, dat bij dat spatwater per ongeluk ook mijn peddel zat, en (waarschijnlijk mede daardoor) het gros van de vliegen het onderschip delfde. Echter resulteerde dat in een grappig stukje kat en muis, van mij (zonder peddel), en laatstgenoemde op ontdekkingsreis in de stroming. Dat duurde ongeveer 50m, en natuurlijk de bijbehorende lachsalvo’s van de rest. Dus. Verder heb ik me prima vermaakt als voorvaarder, de nodige vis-acties uitgehaald, en een prima dagje gevaren in mijn (weer een) nieuwe boot! Het Jacksontje laat zich prima sturen, en een stuk sneller dan mijn voormalige schuit. Dat, het zonnetje, en goed gezelschap maakte dit weer tot een prima vaardagje.
-- Hein
Ook vandaag hen ik helaas gezwommen. Hoewel mijn dagje prima begon, mijn groepje bestond uit Sanne, Marije en Hester, heb ik na de lunch toch een ongewild stukje gezwommen. Tot aan de lunch ging alles geweldig, mooi gevaren, water leren lezen en verstopte stenen onder water kon ik makkelijk pareren. Na de lunch werden we van het laatste groepje het eerste. Uitstappen en verkennen, vragen over een vaarlijn en besluit daarover gingen allemaal prima.
Ik weet niet meer welke passage, de uitgezette lijn ging prima, maar meteen daarna ging het voor mij even mis. Als ik nog twee fatsoenlijke slagen had gemaakt was er niets aan de hand geweest. Ik ben niet prettig wezen zwemmen, nu is dat nooit prettig natuurlijk, en stootte mijn onderarm. Boot had ik nog vast, mijn peddel had Marije al aan de kant. Boot ook gered maar zelf was ik er nog niet. Een stukje verder heeft Sanne me in het keerwater geholpen. Even uitpuffen hoor….. onderarm koelen door water in de anorak laten lopen en toch weer verder. Gelukkig maar ook want ik heb me daarna, zelfs met zere onderarm, nog prima vermaakt, Leuke passages gevaren en de grootste schik gehad, werkelijk waar.
Tegen het einde hebben we, omdat de rest maar niet kwam, heel lang in een golfje liggen surfen en dat ging ons allemaal prima af. Nog even verder afsoppen, goede slagen maken en proberen een paar stenen te boofen, Prima vaardagje, jammer van de zwempartij. Boodschappen doen, koken en alles nog eens de revue laten passeren……. Dankjulliewel dames voor deze dag !!
film
-- Patrick
Traject: Boven Guil – Vanaf picknickplaats Aiguilles tot parkeerplaats voor Chateau Queyras
Peilschaal: Begin geiten kloofje ??? cm
