Nu met film.
Zomeralpenweek vaardag 3: Boven-Guisanne
"De dag van de geknakte ego's"
Natuurlijk mag ik ook weer een keer schrijven omdat ik op de kop ben uitgestapt en dus moest ik zwemmen om niet te verzuipen. Ook op de Guisanne heb ik al vaker geprobeerd om stenen weg te koppen, maar omdat dat toen ook niet lukte, heb ik nu maar snel besloten uit te stappen. Onze groep bestond uit Marije voorop, Patrick, Cees, Bram, Sanne en Ik.
We gingen goed op weg, de druk op het water viel mee en ieder kon zelf zijn vaarlijn kiezen. Keerwatertjes waren er genoeg, maar veel waren er door stenen gebarricadeerd en gingen veel keerwaters hotsen en butsend ten einden. Toen in een van die keerwaters onze vaarleider besloot te gaan zwemmen dacht ik dat doe ik ook en dat beviel prima.
Sanne en Cees hebben zich lekker uitgeleefd om mijn boot op de oever te krijgen en ik moest een tering eind lopen. Al bij al een leuke dag en alle varianten van rafts en hotdog uitgebreid kunnen bewonderen op de botenkraker. Rafts en hotdags kraken helaas niet.
Rien.
De avond van te voren werd toen naar bed ging gezegd: Hans wil om 8 uur ontbijten. Ik dacht toen dat de ik gepest werd en heb geen wekker gezet. Toen ik om half 9 mijn tent uit liep was Hans als enige wakker en had alle ontbijt spullen (incl. gesneden brood en wentelteefjes mix) al klaar zijn, en bleek het plan van 8 uur ontbijt toch echt te bestaand. Ik heb eerst een rondje over het kamp geschreeuwd dat de wentelteefjes klaar waren, en vervolgens hebben Hans en ik heerlijk luidruchtig geklets.
Een voor een kwam toen iedereen zijn/ haar tent uit gekropen.
Vandaag de Guisanne, onderweg al de botenkraker bekeken en die had toch wel weer een andere waterstand dan in april. Vandaag heb ik voorgevaren in het voorste groepje, zie verhaal Rien.
We voeren heerlijk, iedereen voer lekker en pakte keerwaters. Bij een van de vele bochten lag ik in de bocht om de rivier te bekijken, gaan we links of rechts langs de steen, al dobberend was ik er nog niet uit, laatste moment koos ik toch links, maar zonder snelheid ging ik wat scheef door golfje/ walsje en werd mijn achterpunt gepakt, ik wist dat het er ondiep was en probeerde met een hoge steun mezelf nog te redden, helaas lukt dat ook niet en viel ik door. (aan de andere kant heeft niemand mij om zien gaan dus ik kan ook verzinnen wat ik wil ☺)
Natuurlijk is het me toen gewoon gelukt weer een bult te krijgen op bij m'n wenkbrauw, gelukkig deze keer een lief klein bultje. Van de schrik liet ik alleen wel mijn peddel los. Toen ik bovenkwam zag ik Cees en Patrick rustig achter mij aanvaren. Vervolgens kwam ook Bram rustig verder varen en zag ik Rien op z'n kop liggen, niemand keek achteraf naar de voorvader. Cees heeft binnen ongeveer 200m mijn peddel en boot gered en met van hulp van Sanne ook de boot van Rien.
Bij de botenkraker was het mijn taak om als eerste mijn boot op het strandje te krijgen (het keerwater was daar namelijk verdwenen) en daar hebben we toen ook geluncht.
Na Hans en Cees mocht ik de botenkraker varen. Ik had met Cees besloten nog gebruik te maken van een keerwater achter een steen bovenin, toen dat goed ging was ik zo blij dat ik even vergat dat de passage nog maar net begonnen was, werd weggezet, probeerde met een boof nog over een steen te komen, ging scheef, en kwam verkeerd tegen een steen (omgekeerd knuffelen werkt niet) en dat werd dus zwemmen (veel te ondiep). Wederom mocht Cees mijn boot en peddel redden (knuffelen en spatzeil trekken en peddel vasthouden ging net niet ☹).
Cees heeft bij het terug omhoog dragen van zijn boot nog een boomtak in zijn onderbeen gekregen. Gelukkig was dokter Sanne er om dit goed te verzorgen.
Toen ik weer bij mijn boot was, heb ik een nieuw kano teken bedacht: het geknakte ego. Uiteraard ben ik naar de overkant gevaren en de botenkraker voor een tweede poging gedaan, die ging wel goed!.
Hans vervolgt hierna.
Marije
Al twee dagen heerlijk gevaren onder een strak blauwe lucht, terwijl het in Nederland pijpenstelen regent, wat wil je nog meer.
Dus gaan we voor een derde dag met strakblauwe lucht, de eerste kilometers op de boven Guisanne gaan wat mij betreft als een speer, andere ervaringen zijn als het goed is al hiervoor beschreven.
Op een gegeven moment bij het invaren van een keerwater prop ik mijn peddel wat lomp tussen een paar stenen, en jawel ca 20 jaar trouwe dienst en het overleven van een Canyon, een rocket en 2,5 Burn zit er dan toch een barst in mijn peddelsteel.
Peddel onder een boom aan de kant en mijn reserve peddel uit de boot gehaald.
Heb het ding nog nooit gebruikt, zet hem in elkaar, shit een 90 graden peddel. Da's wennen, da's niet alles.
Tot de botenkraker gaat het min of meer oké. Eerst maar eens lunchen. Hierna maar eens verkennen en ons plan doorspreken. We besluiten dat we het voor Patrick en Nienke nog wat teveel van het goede vinden, en Rien besluit zelf niet te varen.
Ik neem de peddel van Rien voor het stuk botenkraker.
Cees en ik zullen ergens halverwegen gaan liggen met onze kajaks.
Nyke, Sanne, Patrick en Rien gaan langs het parcours met lijntjes staan.
Alles gaat volgens plan, allen Marije heeft een herkansing nodig om het tot een goed einde te brengen.
Hierna het tweede deel verkennen en ook hier zullen Cees en ik weer onder het verval klaar gaan liggen om de rest op te vangen. Ook de lijntjes langs de kant zijn weer geregeld.
Cees ligt al klaar, en na de zoveelste lading rafts, start ik ook.
Na een aantal meter steek ik mijn paddel maar weer eens netjes tussen twee stenen, peddel blijf alleen achter en na een paar meter kan ik mijn kajak niet meer recht houden. Het wordt dus zwemmen. Ik kan mijn kajak niet houden, maar krijg mijn peddel wel weer te pakken, wonder boven wonder nog heel.
Cees vaart de boot naar de kant, Nyke en Sanne halen mijn kajak uit het water. Patrick gooit zijn lijntje naar mij en sleept mij naar de overkant.
Kajak weer ophalen en ik voeg me weer bij Cees, en de rest vaart hartstikke netjes deel twee.
Ook Rien, Nienke en Patrick stappen weer in, Rien krijgt zijn eigen peddel weer en daar gaan we weer.
Hans
Daar Rien en Marije het beginstukje mogen doen en Hans het middenstukje, mag ik het eindstukje schrijven omdat ik het laatst ben gaan zwemmen. We hadden tot aan de botenkraker lekker gevaren. Even lekker geluncht en begonnen het traject stukje bij beetje af te zekeren. Ben je goed en wel bezig, komen er K-rafts en hotdogs naar beneden. We zijn daar wel twee uur bezig geweest.
Ik weet niet hoe laat we uiteindelijk verder gingen maar we moesten er een beetje de gang in houden. In het begin nog de keerwatertjes opzoeken en meteen weer uitvaren. Ergens lagen er wat stenen in mijn weg die ik niet kon pareren. Op mijn dak kon ik niet, daar wat het niet diep genoeg voor......maar denken aan een heupzwaai deed ik niet. Toen ik uiteindelijk toch koppie onder ging en ik de stenen niet weggekopt kreeg heb ik aan de lus getrokken.....en schrijf ik nu dus.
Hein
Bram
Gevist en wel gingen we verder, het verdere traject redelijk afsoppend..... Rond de klok van half zeven stapten we van het water. Hans hebben we gedag gezegd.
Samen met Nyke heeft hij zijn peddel nog opgehaald en nadat Nyke terug was zijn we naar de camping gereden. Hein & Lein waren vandaag het kookteam en allemaal hebben we meegeholpen. Lekkere risotto en zoals gewoonlijk heerlijk natafelen. Ontbijt morgen om half negen.....
Patrick
Kortom: het was weer een super dag varen!
Opmerking van de dag:
Patrick: Je mag zelf kiezen waar de K voor staat, maar het heeft met rafts te maken
Rien: Niet alle hotdogs kun je eten
Kees: Hans zwemt Hans zwemt Hans zwemt hahaha
En de topper van de dag:
Marije: F*ck, wat ging die diep!!! (Marije: de inazone zakt goed wat dieper weg dan een diesel)
