Deze dag was een dag van splitsen:
- Voor dag en dauw zijn Terence, Hein en Heike naar Nederland vertrokken.
- Mark had zich al aardig als Batavier gedragen en tegen Cees gezegd: “het zou fijn zijn als jullie Jorien zouden willen uitlenen”. Waar Jorien bij stond. Jorien is (dus) met Mark en de kinderen van Beatrix vanaf Du Lac naar St Clemant gevaren. Ze zouden eigenlijk vanaf de camping gaan, maar door de regenbui van de avond ervoor was het water wat hoog.
- Ik (=Bram), Marjolein, Sanne en Cees zijn nog een keer naar de slalombaan van Argentiere gegaan: ik ging samen met Jorien later die dag ook naar Nederland en kon zo makkelijk zonder gedoe op een bepaald moment besluiten te gaan.
Een beetje traverseren, in- en uitvaren op de inmiddels grotere hoeveelheid water dan gisteren kostte mij moeite. Zoveel moeite dat omgaan blijkbaar zwemmen werd: 2 pogingen om te eskimoteren mislukten. Slappe armpjes. Ok, slechte techniek. Schrijven dus. Hoi!
Op de lokale vijver daarna nog wat geoefend met steunen en eskimoteren.
Vervolgens zouden ik, Cees en Sanne nog even voor mijn afscheid de hele slalombaan afvaren. Sanne ging ergens schuin een golf af en ging zwemmen. (Horen jullie de trots dat ik niet om ben gegaan?) Ik heb zelf een mooie poging gedaan Sanne’s boot te redden. Totdat Cees het overnam dan, die is daar toch handiger in.
Vervolgens Jorien opgehaald en naar huis gereden. Onderweg moest en zou ik van Jorien Het Gat van de Durance nog zien. Pff... voor volgend jaar misschien ;)
Bram
Zoals Bram hierboven al schrijft ben ik vandaag ook gaan zwemmen, inmiddels kan ik uit ervaring zeggen dat het niet praktisch is om de tweede schuine wals in de hoofdstroom op Argentiere niet goed aan te varen als je nog niet goed kan eskimoteren. Het is vanaf daar een heel eind zwemmen door best wat walsen en golven. Uiteindelijk werd mijn peddel uit mijn hand gerukt en had ik op een gegeven moment zoveel water binnen dat ik erg blij was toen Cees de achterpunt van zijn boot aanbood.
Waarschijnlijk heb ik onderweg nog wel of een steen of mijn eigen boot geraakt want toen we na alle reddingswerkzaamheden even zaten te lunchen had ik een groot ei op mijn rechter enkel gekregen wat het lopen op oneffen terrein toch enigszins bemoeilijkte nadat de adrenaline wat was gezakt. Terug op de camping kwamen onze buren de Waterwolven vragen of de Batavieren nog zin hadden in hun overgebleven spaghetti bolognaise, daar zeg je natuurlijk geen nee tegen en de pasta ging er goed in.
Sanne
