Nu met film.
De Vesubie, een indrukwekkend mooi kloof traject. Ondanks laag water nog steeds de moeite waard.
Met deze lage waterstand was de traject keuze voor dag 3 niet moeilijk. Naast het traject van gisteren had alleen de Vésubie laag tot midden water en op de terugweg konden we dan de waterstand van de Tinee bekijken.
Bij het instappunt was het even zoeken naar het makkelijkste pad naar beneden. Uiteindelijk werd het 300m lopen [eind van de straat Gardivol, red.] naar een steil geitenpaadje waar we het laatste stuk de boten maar aan een werplijn hebben laten zakken. Eenmaal beneden besloten we meteen maar te lunchen.
Als groepje 3 hadden we als motto om zo veel mogelijk te spelen en onze grenzen te verleggen buiten de comfort zone. Voor mij is dit spelen in walsjes. Als warming up begonnen we met rollen in het 1e keerwater, dit ging zonder problemen. Ongeveer 30m na het instappunt zat een scherpe bocht naar rechts met in de hoek een paddelstoel keerwater met speelwalsje. Dit paste prima in ons motto. Dus we hebben hier zeker een half uur gespeeld. Op een gegeven moment werd mijn achterpuntje gehapt en ging ik om. Dit keer was het weer de klassieke instant paniek onder water waardoor mijn rol niet voldoende was. Gelukkig stond ik na een paar meter weer samen met mijn materiaal aan de kant. Daarna meteen maar weer terug naar het walsje en vele andere speelplekjes op dit, zelfs bij deze waterstand, mooie traject.
eerste "passage" na de instap
tweede passage met bij goede waterstand een stevige wals. Nu slechts lastig door de takken
derde grote passage na de hoge brug, nu vlak, normaal erg leuke golven en walzen
De rivier blijft nog een tijdje open in een bosachtig kloofje
Groeten Sanne
Verkennen van de, ondanks het lage water, toch lastig in te schatten invaart van de kloof
Erwin,
Tijdens de mooie tocht in de kloof zaten er ook met weinig water erg leuke passages in. Met veel stenen die ontweken moesten worden. Dit was helaas niet bij elke gelukt en na het eerder net gered te hebben met een steun ging het nog voor de invaart mis. Aan het einde van een passage lag er een steen die links schuin was. Deze kon helaas niet meer ontweken worden. Deze kiepte de boot te ver naar links en na een hoge steun ging hij toch nog om. Eenmaal om ondanks dat de kalmte er was kon er niet gerold worden. Dit kwam door dat het te ondiep was om de peddel goed te leggen maar te diep om af te zetten via de grond. En toen moest het maar, zwemmen! Gelukkig was dit onder de passage en was het keer water snel en rustig bereikt. Na even bij komen weer met een big smile spelen.
Erwin
die enge onderspoeling op rechts
en dan ook nog een lullig pinblokje in het midden. Doe maar een paar kuub erbij!
De semi droogpakken test op de Vesubie,
Na een mooie tocht door de kloof van de Vesubie die niet veel water had, heb ik aan het einde van de tocht op de laatste keienhelling toch maar eens een zwemtest in mijn semi-droogpak gedaan. Het was even wennen om weer eens contact te maken met het water. Mijn relatie met fullwater is niet best. Ik probeer dat zoveel mogelijk te voorkomen. Ik hou eigenlijk helemaal niet van water. Hoe is het dan toch zover gekomen?
Ik dacht lekker hobbelend op de laatste keienhelling om nog even een “tussen keerwatertje” te nemen. Helaas zat daar nog een schuine steen waar ik tegenaan kwam. Ik dacht nog ik druk me er wel overheen, maar helaas mijn peddel schoot onder de steen en ik rolde erachter aan. Meteen strak op de keien was er geen rollen aan. Gevolg: ja nu moet ik toch even aan mijn lus trekken. Gelukkig werd mijn boot gered en mijn peddel heeft nog een tijd vastgezeten onder die steen.
Conclusie zwemmen in een semi droogpak is geen succes, . Ik zal het de komende 20 jaar weer proberen te vermijden.
Saskia
Na de smalle invaart kloof wordt de rivier weer breder met lage kloofjes afgewisseld met steilere en smallere stukken.
Bij het grote blok in de hoofstroom. Lijntje links en rechts langs het blok
Groen begroeid en bemost
En dan weer klovig langs de wandjes
Buiten het water,
Wat kan ik hier nog aan toevoegen? Eerst de business: er schijnt twijfel te zijn over waar ik over omviel (en na een iets minder matige rol dan gisteren toch maar spatzeil trok). Ik zeg steen, anderen zeggen ‘kussen tegen de wand waar je überhaupt niet moest zijn’. Anyway, genoeg verhalen over water.
Een stukje sfeer dan maar. 19 man sterk zijn we. Een mooi zootje ADHD’ers, autisten en nog een paar vage mensen uit een buitencategorie. Wat wil een mens nog meer? Oh ja, lekker eten. Maar daarover heeft Gert al een mooi verhaal gehouden. Het tentenkamp dan maar. Hans is gelukkig nog van de oude stempel: de clubtent is gewoon mee. Geen gezever over ruimte in auto’s en partytenten met winddoekjes: gewoon die grote zakken oud katoen mee in z’n bus met ingebouwd bed. Wat hebben we nog meer? 19 verschillende campingstoelen, hoe kan het. 17 tenten (Menno en Saskia hebben er 2… houden ze nog wel van elkaar?). Tegenwoordig steeds meer gooitentjes. Alle tenten zo ver mogelijk uitgespreid rond de clubtent, want we vinden elkaar lief, maar willen elkaars gesnurk niet horen. “En fijn dicht bij de wc’s”, aldus Anke.
Een mooi zootje Batavieren die weten hoe je een weekje moet aanrommelen dus.
-- Bram
De uitstap bij het bruggetje van Cros Utelle bevat nog een verassende bata-ninja test: in een klein keerwater rechts achter de brug uitstappen hangend aan de sporten van de trap, dan met boot naar boven tijgeren en over de railing klimmen. Dat alles onder de grij(n)zende blikken van een niet nader te noemen voorvaarder die toevallig even niet voorop voer en in alle rust de linker uitstap nam :)
Risottoteam
Risottotestteam
Traject: Saint-Jean la Rivière - le Cros d'Utelle
Klasse: WW IV-, bij deze zeer lage waterstand maximaal WW II-III-
Peilschaal: 78 cm (zeer laag water) op peilschaal Utelle - Sainte Thérèse / La Vésubie
