De zon staat nog laag en ze laat ons alvast de vers gevallen sneeuw op de toppen van de bergen zien voor zij onszelf en de buitenkampkeuken in het zonnetje zet. Er zijn maar weinig Batavieren die dat opvalt of enigszins mee beleven, want de één na de ander is de avond vooraf iets te lang bij het vuur blijven zitten met een groen flesje in de hand en dus ligt het gros nog op één oor. Maar niets is blijvend, zo ook komt er aan deze vredige rust, van vogel getjilp, de stilte bij het koffiezetapparaat en de zak met Pain au Chocolat een eind.
Anderhalf uur later is de koffie op, het brood gesmeerd, de thermoskannen gevuld, energierepen gescoord en pikken de mezen de kruimels van tafel en vloer en ligt de natte zud en zooi in en op de auto’s klaar voor vertrek naar de boven-Guil. Maar niet voor de tune van deze AlpenWeek-2015 heeft geklonken. Gewoon een “Formidable” start van de dag.
We stappen net onder de alle- bovenste-boven-Guil in. Dit om te voorkomen dat “Iron Anke” haar avontuur, van een aantal jaren eerder, nogmaals opvoert. Het water is helder, de keien liggen wat in ons vaarwater, het is een kort traject maar we kunnen veel “fratsen & Spielerei” uithalen en er wordt heel wat opgekant.
Laatste wals van de ingangspassage van het geitenkei kloofje
bovenaanzichten van de bomen passage
Tijdens de pauze wordt vanaf boven, via de weg, de kloof verkend. De vaarlijn wordt duidelijk en er wordt een boom in het water gespot. Later meer over die boom waarover we besluiten dat we daar vandaan blijven. We stappen in de boten en varen één voor één van keerwater naar keerwater. So far so good.
Saskia in de bomen passage
Goed blijven kijken en wachten tot een teken om door te gaan naar een volgend keerwater. Het water stroomde met een flink tempo door in de kloof. Ik werd onderweg naar een keerwater door een kei uit balans gebracht en vervolgens mis ik de vaarlijn. Ik probeer nog iets te betekenen in de vorm van heupen, hoge peddelsteun e.d. maar ik beland tegen een rotsblok. Onderwater lig ik op m’n achterdek en na bla bla bla, bonk bonk, denk denk, beland ik met peddel en boot tegen de boom als ik uitstap. Omdat de waterdruk enorm is kan ik geen kant op; ik word zo hard tegen de boom gedrukt dat ik mij er niet vandaan kan duwen. Ik zou er onder kunnen schuiven en ja ja, dan zou ik vast mijn peddel verliezen en die had ik gewoon nog vast…. Nee grapje, maar ik bedenk wel wat doemscenario’s. Maar goed, dat hoeft nou ook weer niet ik ben in orde. Gert en Martijn zijn snel bij me en helpen mij en mijn zud aan de kant. Ik draag de boot, de boom maar even om. Want daar ben ik uitgestapt en dus een zwempartij gemist. Verder is de tocht niet lang meer, maar écht genieten van de “fratsen & Spielerei” kan ik niet meer, ik pas.
Stoer, zo'n koelband op het kippeei
Stoer als altijd
Eenmaal uit het water blijkt dat ik toch een klap gemaakt heb: elleboog open en een gekneusde bovenbeenspier. Maar Marjolein spant de kroon vandaag. Het blauwe oog en wenkbrauw had ze gister al opgelopen en vandaag is ze gevloerd met een bijna uit de kom vinger, een gekneusde vinger, gekneusde andere hand met twee maal open knokkels. Yeah! Leuk die sport. Volgende week weer?
Uitzicht op Chateau Queyras
Groeten van Nonja
Mariije met hoofdbalansoefeningen
Hein op einde bomenpassage
Toppie weer
