Het begon vanochtend allemaal met regen op de tent, brakheid in de gemiddelde Batavier, en een ochtendhumeur in de meesten...want de Alpenweek zit er bijna op. Gezien het druilerige weer had niemand echt heel veel goesting, en zaten we allemaal te wachten tot de kampguru of organisator boven water waren. Sanne had duidelijk van haar slaap genoten, en Menno en Saskia hadden geen zin om vandaag nat te worden, dus waren al vroeg begonnen met inpakken.
Waar gisterenavond nog stoer over de midden-Guille geroepen werd, ging iedereen met een hangend hoofd en tegenzin toch nog maar eens zijn spullen pakken, en zich in zijn Kayak hijsen, om op de laatste dag de Beneden-Guille nogmaals af te soppen. Een perfect remedie voor mensen met spierpijn, afkickverschijnselen van de Ubaye, katers, of andere dobber-waardige excusen, maar het was prima zo.
Uitzonderlijk laat onder de brug, hopend op nog op zijn minst een kwartiertje zon, waren onze kansen helaas verkeken, en moesten we water zowel onder als boven de boot verdragen.
Team Staay en Team BASF werden opgesteld, en kreeg ik toch nog een uitdagende taak vandaag, voorvaren, als Alpengroentje. Dat dat binnen 100m fout ging, omdat iedereen me voorbij voer, omdat mijn voetensteun het begaf is een ander verhaal, maar daarna alles weer relaxed opgepakt, en lekker gescout.
In het begin nog lekker enthousiast lopen spelen in de paar surfs die er waren, maar nadat de helft stil in een keerwater lag te kijken naar Bart, Harry en mij alsof we gek waren, hebben we ons toch maar laten doorspoelen. Hier en daar nog een golfje aangeraakt, onderspoelinkje bekeken, en toch nog even de handen uit de mouwen waar het kon, om vervolgens lekker relaxed de rest van de week te overdenken in de boot.
En een goede week was het! Veel geleerd, meer gerold dan gezwommen, lekker bootgevoel, en bovenal een supergave week gehad, met een leuk team aan kampvuurgenootjes en sterke verhalenmakers. Jammer dat het weer de laatste dag zo mineur was (red: 1 dag regen, waar zeur je over :).
Team BASF liet zich gemoedelijk afzakken als een stel kuikentjes achter Marije en Harry aan, een paar fanatiekelingen onderzochten nog even in detail elk golfje van St. Clement zolang het nog kon. Na koud 2 uur varen, was iedereen er klaar voor om het plan van de dag om te gooien, en zijn we met zijn allen overeengekomen toch maar vandaag al te gaan beginnen aan de terugweg.
Op de camping werden we nog even aangenaam verrast, waar de beek naast ons kamp tot ZEER grote hoogtes gestegen was, en een heuse kolkende modderstroom, waarin 10m hoge bomen vastzaten, en het stenenbed donderend ge-reorganiseerd werd. Dan viel de Guille toch wel mee vandaag ;).
Iedereen ging zijn kampementje opbreken, en het einde van deze Alpenweek was een feit. Maar, zoals gezegd, naar mijn, en volgens mij de meesten's mening: een zeer geslaagde week, gevarieerd, overwegend zonnig, supergezellig, en met redelijk wat schaafwonden, hoofd-bulten, en blauwe plekken afgesloten. Het was mij (ons) als Alpengroentjes een waar genoegen, en we kijken uit naar de BASF en de volgende Alpenweek. Bedankt iedereen!
Marjolein & Hein
Aanvullingen van Bart:
Vandaag was de voortzetting het centrale thema deze week. Achttien kleine Bataviertjes die gingen eens varen….
Eerder in de week waren er al meerdere dagen waarbij niet iedereen de eindstreep haalde. Een drietal Batavieren was al eerder terug naar Nederland gereisd. Nu was Anke aan de beurt om vanwege een onderarm blessure niet te varen. Menno besloot nog in zijn slaapzak, terwijl de regen op zijn tentdak viel, dat hij vandaag ook eerder naar huis zou rijden. Saskia heeft nog gedreigd met een Decathlon shopdag, maar zelfs die vorm van zelfkastijding kon Menno niet verwurmen om toch in te stappen.
Iedereen was nog wat katterig in het grauwe regenweer. Hoe kon het ook anders. Na het orgelpunt van deze vakantie, gisteren op de boven Ubaye met heerlijk weer en een goed varken aan het spit als afsluiting. De eerste voorspellingen hadden het nog over opklaringen in de tweede helft van de middag maar die werden al snel herroepen tot 24h continu regen en zelfs 48h regen. Het besluit voor het traject vandaag was dus ook ‘quick and dirthy’. Traject dichtbij, niet te moeilijk en snel weer terug op de camping op tijd voor koken en opruimen van het kamp.
Nou,… Dat is gelukt.
Nogmaals het traject van de opwarmdag, beneden Guil tot de monding in de Durance en aansluitend afsoppen tot de slalombaan in Saint Clément. Eerst nog Saskia en Menno een goede reis gewenst en vertrokken. Bij de instap was het weer nog steeds grauw en grijs, de waterplassen op de weg bleven maar groeien en werden steeds modderiger. Terwijl we wachten op de chauffeurs schuilen we onder de brug bij de instapplek.
Van het varen zelf is met name vermeldenswaardig dat Hein de voorvaardersrol opnam in team BASF (Sanne, Marjolein, Marije, Hein, aangevuld met restanten van team CHAOS Harry en mijn persoontje). En dat deed hij met verve. Harry en ik hadden niks te doen vandaag. Verder hebben we heerlijk keerwatertjes gevaren totdat we bij de monding van de Rif Bel kwamen.
Hier stroomde een grote stroom chocolade milkshake de Guil in. Dit was onze eerste hint dat het boven toch wel erg spookte. Eenmaal op de Durance was het flink doorsoppen naar de slalombaan. Daar zijn de meeste mensen direct uitgestapt en gaan omkleden. Alleen Cees, Daniëlle en ik zijn nog even blijven plakken in de bovenste twee golven. Bij de uitstapplek waren de meesten al omgekleed en waren de meeste boten opgebonden. Zelfs met de extra keer rijden om de laatste mensen en boten op te halen was iedereen voor half vier terug op de camping.
De Rif Bel naast de camping was van een lieflijk klein beekje veranderd een grommend grijs / bruin monster. Hele bomen werden meegesleurd en het gerol van de keien was duidelijk hoorbaar. De regen zou niet meer ophouden. Alle resterende Bataviertjes hadden het gehad. Het was mooi geweest, het was klaar en beter zou het niet worden.
Dus is er meteen voortvarend besloten op alles af te breken en meteen naar Nederland te vertrekken. Nog voor zessen was alles aan de kant en hebben we iedereen de hand geschud en zijn vertrokken. Was dit een einde in mineur van een fantastische Alpenweek?
NEE! Het was de goede beslissing op het juiste moment. Een overnachting in een warm hotel bed ipv een koud en nat tentje en een zeer relaxte terugreis geven mij zelfs bij die laatste dag een fijn en tevreden gevoel.
Dat we de goede beslissing hebben genomen bleek wel uit het feit dat alle rivieren in de regio die we hebben gezien grijs/bruin van de modder waren en vloedregime voerden. Hier hadden we helemaal niks meer te zoeken. En de volgende dag, net ten noorden van Lyon, waren de witte wolken die tegen het Alpen massief opbeukten zeer indrukwekkend.
Terugkijkend op de hele Alpenweek dit jaar kan in alleen maar zeggen; fantastisch! Dank je wel aan iedereen die er was en met name aan de grote organisator van dit jaar Sanne.
Tot slot, Wat zijn de drie meest opvallende gebeurtenissen van deze Alpenweek? Mijn keuze is als volgt;
Cees die tijdens de BBQ aangeeft genoeg gegeten te hebben.
Saskia die een stuk materiaal (peddel) breekt.
Of misschien toch dat Menno niet alle beschikbare vaardagen heeft vol gemaakt? (red: kwestie van juiste keuzes;)
Merci en tot binnenkort op het water
Bart
Traject: Beneden Guil vanaf de uitlaat van de centrale (vanaf Guillestre de N94 naar het noorden volgen tot over de Guil, dan eerste afslag rechts, eerst verhard en daarna onverhard onder het fort van MontDauphin door, doorrijden tot de brug, de parkeerplaats is aan de overkant, het weggetje loopt door naar centrum van Guillestre, dus via die weg kan het ook) tot en met de slalombaan van Saint Clement. Afstand: 7 km WW II.
Waterstand: 85 m3 (kuub) op peilschaal Durance - Embrun, net boven midden water voor de Durance. Maar dat was dus in Embrun om 15:00 uur. De beneden Guil (25 km hoger) had tijdens die regenbui natuurlijk al meer dan midden water. De vogende dagen gaat de peilschaal van Embrun alleen maar omhoog tot uiteindelijk 180 kuub.
