Niet mijn dag.
De film van de Midden Guil.
Na een zeer koude nacht opgestaan met prachtig mooi weer, volop zon en een redelijk aangename temperatuur. Doordat we de Guil zijn gaan varen hebben we het lekker rustig aan gedaan een nog lekker lang van de zon genoten. Uit eindelijk tegen half elf vertrokken richting de midden Guil.
Oude en jonge garde bestuderen Bart op de Grille
Onderweg ernaar toe moeten stoppen voor een bord / verkeers lichten. Ivm wegwerkzaamheden. Per uur was het maar 20 minuten mogelijk om via de omleiding richting de midden guil te rijden. In de tijd die we hier hebben staan wachten ging het over van alles en nog wat. Waaronder het schrijven van "Letters", een ander kan dit veel beter toelichten.
Jonge god op midden Guil (had zijn dag)
oudere god (heeft nog een paar dagen) en schoenen die ook nog dagen hebben!
Helaas was dit niet mijn dag op de midden guil, heb hem reeds eerder bevaren met een wat lagere waterstand, is dan ook zeer leuk maar nu was het voor mij een klein maatje teveel. Heb het afgelopen jaar helaas veel te weinig in m'n bootje gezeten, het ontbrak dus duidelijk aan soupelesse met als gevolg m'n eerste zwempartij.
Denis om net na de tunnel passage
Dit is geweest op de plaats die ze volgen mij de tripe steps (red: nee hoor, ech nie, daar zijn we niet geweest, ik denk bij het tunneltje) noemen, de eerste step ging probleemloos en sterkte m'n zelf vertrouwen. Om de derde step ook te doen na het omdragen en zekeren met lijn van de tweede step die in mijn ogen toch drie maatjes teveel waren.
Helaas ging het in het de derde trap fout, op m'n dak, hand gebutst, dus er na twee pogingen toch maar uit pfff, dat zwemmen is toch een aanslag op je gestel bahhh bah en nog een bah.
Na lang langs de kant te hebben gelopen en geklommen, de brug passage gepasseer te hebben toch uit eindelijk de boot gevonden die gelukkig is geborgen door Bart, Tom en Kees. Zij zaten op de rivier oever en ik 6/7m hoger op de weg met een lood rechte wand na beneden.
Probleem dus om beneden te komen om verder te kunnen varen. Na enig improviseren en nadenken heeft Bart me z'n reddingslijn toegeworpen om hier mee te kunnen abseilen. Is de cursus sneeuw en ijs bij de NKBV toch nog ergens goed voor geweest om veilig zonder aarzelen met de middelen die ik bij me had toch veilig de rivier bedding te bereiken en verder te kunnen.
Helaas was dit maar van korte duur, na ongeveer de helft van de laatse etape ging het weer mis.
M'n boot is doorgespoeld naar het uitstappunt en flink gemangeld, gezien de enorme buts en deuk in de punt van de kayak. Resume, heb een top dag gehad, helaas liet de concentratie en het batterijtje het afweten met als gevolg het boven staande.
Dènis
Van mij was tie ook niet, die dag
lekker opstaan met een op komend zonnetje boven de bergen, brood halen, en 30 eieren bakken. Niks wijst er op dat het weer een "natte kranten" dag gaat worden.
Relaxed vertrekken we richting de Guil, waar we rond een uur of 11 aankomen. Er worden nu democratisch door Menno 3 voorvaarders aangewezen, Anke, Jaivi, en Nonja.
Deze moeten tossen en kiezen hun mede vaarders, ik kom in het ploegje van Nonja, en mag als achter vaarder fungeren, normaal geen probleem.
Nog steeds van geen kwaad bewust stap ik in mijn boot, en steek van wal en begin meteen met het missen, of half, van mijn keer waters.
Grote hond Nonja
Het lukt Nonja goed met het voorvaren, met zo nu en dan een tip van Menno.
Ondertussen raak ik nog meer stenen dan normaal, vaar regelmatig de een-na -achterste vaarder, Saskia, voorbij, maar tot de brug naar Bramousse weet ik de boot min of meer recht te houden.
Kleine Staay raakt minder dan de grote
Als laatste ga ik het verval bij de brug naar Bramousse af, teveel naar links tollend over een blok en wordt zo de wals in getrokken, ga om en wordt gewassen, spoel er uit en probeer te rollen.
Mijn neusvleugels komen net boven water, een knie schiet los, ik val terug en trek aan mijn lus.
Sven redt met een snoekduik mij en mijn boot, bedankt Sven!
Zo kan het ook
Gelukkig is het mooi weer, en vol goede moet stap ik weer in, en zowaar lijkt het iets beter te gaan.
Het volgende verval wordt in goede orde gevaren, hierna lunchen we.
Ik denk nog: na het eten zal het wel beter gaan. Maar nee, een van de eerste de beste keerwaters vaar ik pal een schuine steen op en val daar op zijn kop vanaf in te ondiep water, wordt het keerwater uit getrokken en mijn rol wordt bruut beeindigd door een groot blok steen en voor de tweede maal moet ik zwemmen, maar nu wat langer.
Menno vangt mijn boot op, ik kruip na een 50 meter op de kant, uiteraard de verkeerde. Menno gooit zijn lijn, en trekt me naar de andere kant. Ik besluit het voor gezien te houden.
Anke hield het wel vol
het dichte dennenbos doet me echter besluiten nog even tot de grille mee te varen, maar daar ga ik er inderdaad uit en voeg me bij de rest van de tien kleine negertjes.
Neger Hans
Yes, dit is mijn dag!
Hoogmoed komt voor de val. Gelukkig was het deel van de hoogmoed vele malen groter dan het deel van de val. Wat een geweldige sloot is het middenstuk van de Guil! Dit was weer peddelen op niveau voor mij. Goede druk op het water, scherpe keerwaters en flink wat passages die niet zomaar afgesopt kunnen worden.
Ik vaar in groep twee met Harry, Jorn, Anke, Bart en Arne. We zitten allemaal goed in de boot en we varen als tweede groep. Communicatie verloop (bijna altijd) goed, lijnen worden goed gevaren en keerwaters worden verslonden.
Na een tijdje komen we bij de Gril. Een landverschuiving die de rivier na jaren spoelen uiteindelijk anders heeft doen lopen, en hoe! Het bestaat uit 3 delen. Het eerste deel gaat prima.
Tom heeft maximale media aandacht in de Grille
Walsen, spuiten en flink verval. Ik stuur mijn Wavesport Diesel voor zover het gaat van keerwater naar keerwater en beland uiteindelijk in een keerwater vlak voor deel 2. Daar is de andere groep al druk aan het verkennen. Een dropje, waarna getraverseerd dient te worden naar links.
Klein keerwatertje en weer een dropje met een walsje. Eén voor één zie ik verschillende vaarders het stuk varen en na elke pedelaar wordt ik zenuwachtiger. Ik besluit snel te gaan voordat de zenuwen me teveel worden. Lang geleden dat ik zo'n spanning gevoeld heb voor een passage. Dat doet me denken aan de tijd van C&P in Spanje bij El Terrible (Noguera Pallaresa), mijn eerste kano-ervaringen...
Ik stap in en vaar naar de eerste drop.
Die gaat goed. Wel wat diep, maar ik recht boven en traverseer naar links. Ik kom niet helemaal lekker in het keerwater en peddel door naar de tweede drop. Daar zit ik echter erg dicht op en net als vroeger zijn daar de korte paniekslagen. Ik veeg wat over het water, draai 180 graden en glij de tweede drop naar beneden. Weinig snelheid en wat scheef landen zorgt ervoor dat ik omga.
De eerste rol bezorgd me wat extra lucht, de tweede zit gelukkig goed en ik ben weer overeind!. Trots peddel ik door naar het derde deel van de Gril. Ook daar wordt verkend, maar het blijkt een flinke bak wit water met van alles en nog wat. Gelukkig spoelt het ook goed door en ik besluit te varen zonder te kijken. Het schijnt dat er filmmateriaal van is, dus ik ga niet al te uitgebreid vertellen hoe ik achterstevoren met 38 lage steunen naar beneden sop... Ik blijf overeind en vaar het keerwater links in met een lach van oor tot oor!
Maar zoals ik al zei, hoogmoed komt voor de val. De rest van de rivier vaar ik op de toppen van mijn kunnen. Daarbij de nodige bravour en arrogantie. En zoals zovaak eindigt de dag met een mineur. Dit keer een spoelprogramma zonder centrifugeren. Ofwel: Mijn grote vriend Walsje omarmde mij weer eens... Harry riep nog: "Snelheid en boofen!". Zo gezegd zo gedaan. "Flink aanzetten en blik naar voren" waren mijn laatste gedachten. Het volgende moment voel ik de omarming strakker worden en wordt ik 1 met de wals. Ik besluit dit keer de vriendschap wat langer een kans te geven, maar na 10 seconden (wat erg lang is!!! vind ik...) besluit ik toch maar te rollen. Na de eerste keer een tweede omarming en wederom spoelprogramma 3. Damn, dit wordt vervelend. Tweede rol dan maar. Wederom geen succes. Mijn geliefde wil duidelijk geen einde maken aan de relatie. Ik zoek mijn lus, wat veel moeilijker gaat dan anders en laat daarbij mijn peddel los. Eindelijk, ik omklem mijn redding en sneak er via de achterdeur uit... De relatie is verbroken en ik laat mijn minares eenzaam achter. Zoals mijn opa altijd zei: "Je mag best honger krijgen buiten de deur, als je maar thuis komt eten...". Ze spuugt mijn boot uit en ik spartel al hoestend en proestend naar de kant. Menno chekt of ik okay ben en gaat achter mijn boot aan. Deze heeft de laatste 500 meter alleen afgelegd. Ik voeg me via een klimmetje omhoog bij Dennis en we kijken elkaar tevreden aan. Het was goed vandaag!
De reddertjes jagen de beneden Guil naar beneden
Maar kregen voor het stuwmeer niets te pakken, jammer jongens (-;)
Tom heeft zich ook geamuseerd
Neger Roel
