Verslagen Wildwater

NU MET FILM: Ik dacht er even onderuit te komen, maar het laatste zinnetje van Menno (zie verslag onderaan) bracht me mij alsnog bij mn positieven. Ik heb gezwommen dus ik schrijf.

Heel wat jaren geleden was ik nog wel eens te vinden bij de Batavier. De laatste drie jaar waren nogal mager qua vaaractiviteiten, maar nu zijn Arne en ik weer terug en uiteraard mee met de Alpenweek. Deze keer niet alleen op eigen houtje maar ook als teamlid van de New Liquid Ladies, rafters.

Vrijdagavond kwam Kristel naar Amersfoort, de auto net gerepareerd en zaterdag met ons drieen naar Frankrijk. We waren op tijd voor de pizzatent en na een hele koude nacht werd het zondag stralend mooi weer. Aangezien de auto van ander teamlid Pauline even uit de vaart werd gehaald kwam zij met Karin een dag later waardoor wij lekker mee konden kanoen op de Guil.

Het was weer ouderwets leuk, ik zat bij het groepje van Menno en terwijl de rest wegstoof moesten Saskia, Nyke, Nonja, Sven en ik traverseren zonder peddel, achteruit, zonder peddel en achteruit… ’t was nogal koud water kan ik zeggen, en ik kon er niks meer van zonder peddel en achteruit.

Biggy Dog

Eindelijk konden we verder. Het was een erg leuke rivier voor beginners zoals ik, het ging lang niet zo slecht als ik had gedacht en elk keerwater ging gesmeerd. En indien voor een hongerige en daardoor knorrige persoonlijkheid een keerwater niet aanlokkelijk leek pakte Menno deze  Big (red: biggen komen toch pas later in het verhaal voor???)  Doggy Dog met vaarster en al op en liet het haar nog eens doen.

In mijn overwinningsroesT dacht ik de excelleren door ook het kussen voor een grote steen te pakken, alleen ging dat mis, en ten tweede was dat zeer zeker niet de bedoeling want eenmaal om dreef ik regelrecht op een onderspoeling af, de enige in die stroom. Vet stoer natuurlijk, ik riep heel zachtjes ‘help!’ en daar was mijn reddende engel Saskia. Altijd daar waar je haar hebben moet. Menno redde vakkundig mijn boot en liet me het nog eens doen, maar dan met alleen netjes uitvaren en juist niet dat kussen (red: bewaar dat maar voor Arne-;).

De rest had net zitten pauzeren toen wij aankwamen. Leuk stukje waar een hoop gespeeld werd en toen snel door over de Durance naar de slalombaan. Genieten van de omgeving. Weer werd er druk gesurft in de twee golven, mega veel mediaentertainment leverde dat op. Ik heb er ook een vette surf gewaagd, met deze keer Arne als safeytboater die nadat ik echt best wel even heb gesurft in drie slagen bij mijn boot was. Alsof hij dat toevallig zag… maar het was heus afgesproken werk.

Arne in een minder reddende positie...

Heerlijke dag gehad, blij dat ik het toch nog wel een beetje kon. De catering die avond was prima in orde en dus op naar dag 2: de Ubaye.

Zondag, we varen vandaag de beneden Guil tot het slalom parcours van St Clement op de Durance.

Het vaarprogramma was al op de website gepubliceerd voordat er nog maar een meter was gevaren. Dat is een rechtgeaarde batavier te gortig en acuut stonden er mede coordiatoren op die in plaats ;van "via het Gat naar Embrun" een alternatieve "oude wijven" programma voorstelden : "in de beneden Guil zitten ook hele leuke speelplekjes....". De stoker zou echter geen stoker zijn als hij daar geen weerwoord op had door de boven Guil met de geitenkei tot Chateau Queras voor te stellen.

Na riant ontbijten in de stralende zon om half elf vertrokken richting de boven Guil maar halverwege Guillestre wegens twijfel aan de waterstand zo vroeg op de dag toch maar afgebogen naar de beneden Guil.

Bij een meer dan zomerse waterstand was de Guil leuk voor een eerste dag, ruim en overzichtelijk om de roestigsten onder ons enigzins te sparen. Dus vandaag geen keien in de weg.

Nou ja, zo heel af en toe was er eentje die zich toch wat meer profileerde in de stroming en met een leuk kussentje Gezien haar rol op de proef stelde. Die vertoonde inderdaad wat metaalmoeheid waardoor Saskia haar voor het enige onderspoelde wandje van de Beneden Guil moest wegslepen. Menno en Sven verzorgden het resterende  materiaal.

Halverweg de Guil hebben we de perfecte oefen golf gevonden en er zo voor gezorgd dat Nonja minimaal een uur na de rest op de lunchplek aan kwam. Dat zal Harry (eerste groep) leren om Nonja (laatste groep) als nicotine boot te misbruiken.

Gelukkig had de lunchplek een mooie speelgolf die zijn leed enigzins verzachtte.

Met het mooie weer, de besneeuwe toppen en blauwe water waren de doorkijkjes op de Guil folder-fertig, een genot om lekker om je heen kijkend de vlakke stukken door te dobberen.

Op het slalomparcours waren twee Franzosen lekker aan het spelen, toen kwamen er 19 batavieren.. Een enorme chaos van boten, batavieren, surfgolven en fototoestellen was het resultaat.

In het begin mocht eenieder nog even alleen in de golf surfen maar al gauw was daar weer de man met de zoemer die met aanwijzingen als "Next"; "Tijd", "je past er nog wel bij", "ga maar vast, hij spoelt er toch wel uit" een aanstekelijke chaos wist te creeren.

Uiteindelijk eindigen we moe op het strandje. Deze keer geen worst van Hans maar wel koud bier en cola. Ook goed!

Conclusie, bij deze waterstand is de beneden Guil een uitstekend antiroest midel. De eerste Alpenweek vaardag is geslaagd.

net voor het schrijven

Menno

Lees ook alpenweek 2011 proloog

Lees ook Alpenweek 2011 dag 2

Lees ook Alpenweek 2011 dag 3