Nu met film.
Het traditionele WWVWVW is aanstaande, het eerste gevorderden weekeinde van het nieuwe jaar met moeilijkere trajecten en liefst een watervalletje als toetje. Die traditie is een aantal jaren geleden geboren toen er tijdens hoog water in Eifel in Ardennen het geplande gevorderde weekeinde werd aangekondigd als wildwatervalweekeinde. Eenmaal staand naast de eerste 6 meter waterval kwam het watje in ons boven en keerden we onverrichter zaken terug naar de auto. Het WildWaterValWeekeindeVoorWatjes was geboren.
Meerdere gevorderden hebben zich gemeld en hebben we 6 zekere vaarders en wat MMM's (misschiens, mitsen en maren).
Het belangrijkste ingrediënt, water, mist echter en de regenvoorspellingen zijn magertjes. Het alternatieve programma, een dagje slalommen op de Erft, wordt alvast in de week gelegd. Er is een kleine kans dat de voorspelde 10 mm regen in de nacht van donderdag op vrijdag heel misschien de boven Rur voor een dagje bevaarbaar maakt.
Vrijdag volg ik de peilschalen en blijkt niet de boven Rur maar de Irreler Wasserfälle in de Prüm te stijgen. Het is nog even wikken en wegen, maar rond een uur of vier is de stijging zo groot dat ik verwacht tot en met zondag op de Irreler Wasserfälle te kunnen varen. Snel mail en app ik het plan voor het weekeinde rond. Als verwacht haken de MMM-s af en resteren er 4 vaarders en wacht ik alleen nog op het jawoord van "last minute Cees" voordat ik een goedkoop hotelletje in de buurt van Irrel kan boeken.
Zaterdagochtend staan er 4 auto's (Anke, Gert, Cees, Menno) om exact 8:00:00 uur voor het hek te wachten, dit heb ik nog niet eerder meegemaakt, ook Cees is precies op tijd!
Cees zijn Peugeot wordt omgebouwd tot krappe maar cosy gezelschapsruimte en rond half negen zijn we op weg naar Irrel. Bas komt direct vanuit Alkmaar.
3 uur later staan we aan de instap van Nims, ons invaar traject voordat we ons aan de Wasserfälle gaan wagen. De Nims heeft ook een boven gemiddelde waterstand en we spelen eindeloos in kleine golfjes en gaten in een mooie klovige bedding. De tijd vliegt en vlak voor drieën zijn we pas bij de uitstap. Snel auto ophalen en in ons natte kloffie in de auto's door naar de Irreler Wasserfälle. 10 minuten later zijn we alweer aan het afladen en even later lopen we met de boot op de nek langs de Prüm omhoog.
Voor Cees en mijzelf is dit de zoveelste keer, voor Anke, Gert en Bas is het een Erstbefahrung en de koppies staan strak. We verkennen alle lastige passages vanaf de kant, de lijnen zijn relatief open, maar de stroming gaat wel hard in de versmallingen. Bij de instap eerst nog even goed invaren en dan op naar de eerste passage.
Dat is een drop van links naar rechts met wokkel tussen twee blokken. Je kunt helemaal links over het kussen varen en dan met een stevige boofslag plat in het schuim achter de wokkel landen. Ik ga voorop, de lijn is goed en zonder problemen land ik. Ik schiet wel wat harder door dan ik verwacht had en mis het keerwater direct achter de drop, de filmbeelden zijn dan ook van veraf en foto's zijn er al helemaal niet. Cees en Bas volgen probleemloos, Anke bekijkt de wokkel van onderen en Gert doet er een 360 achteraan. De volgende passages tot de brug zijn rechttoe rechtaan, bevatten een paar stevige walsen die op dit late tijdstip niet echt uitnodigen tot spelen.
Al snel zijn we bij de brug passage. Hier is de lijn over rechts, kruisend naar een keerwter helemaal links, dan weer helemaal naar rechts oversteken en de tweede trap naar beneden waarna je weer links in het keerwater eindigt. Ik ben nog aan het wennen aan de druk en de snelheid en vaar te traag, een wals helpt nog even de lijn naar links helemaal te verklooien en kom dwars voor het karakteristieke driehoekige blok uit, op het kussen besluit ik dan maar achterwaarts de rechter kan te kiezen en kan direct daarna mijn boot draaien en kom toch weer "netjes" links in het keerwater.
Hier kan ik eindelijk wat foto's van de anderen nemen, het schemert echter en de foto's zijn niet veel waard. Gert schiet door en gaat richting de tweede trap, ik volg om in ieder geval de voorste vaarder in het zicht te houden. De rechter doorgang ziet er best spannend in, een enorme berg schuim doet een vette wals vermoeden, maar eenmaal op de to blijkt er gewoon een stroomtong te lopen. Dat hadden we van de kant al gezien, maar eenmaal in de aanvaart begin je toch te twijfelen.
Nu zit ik gelukkig dicht genoeg onder het verval om nog een paar plaatjes te schieten.
In de laatste 200 meter van het traject spelen we nog het een en ander, maar de meeste speelplekken zijn overspoeld.
Als we die avond de waterstand controleren blijkt de Prüm de hele dag te blijven stijgen tot uiteindelijk 120 cm om 16 uur (net als wij zijn ingestapt). Op basis van de voorspelling op zaterdagochtend had ik een licht dalende waterstand rond de 105 cm verwacht. Dus die rode gestippelde forecast moet je met een korreltje zout nemen. Nu snappen we ook dat er wat meer druk op stand dan Cees en ik verwacht hadden.
Om vijf uur hebben we de boten op de auto's en 10 minuten later (! :)) staan we voor ons hotelletje aan de Sauer, waarom zijn we eigenlijk niet gewoon doorgevaren op de Prüm :)?
Het hotel ziet er van buiten niet bar gezellig uit maar de kamers zijn schoon en goed (3 kamers voor 28 euro pp) en het avondeten is uitstekend Batavier-voer voor een heel schappelijke prijs (15 euro voor 300 gram lekker klaargemaakt vlees met een royale salade en goede frites). De meesten waren goed moe dus het werd niet laat die avond.
Minpuntje bij het hotel was wel de rook in het café (eigenaaren en stamgasten paften er daar lustig op los) en het ontbijt was karig, veel was op. De entrecote, rumpsteak en lammshüfte waren echter nog kopjes aan het geven, dus echt storend was dat niet.
Deze keer dropten we onze boten bij de instap en kleden weer om op de parkeerplaats. We verkennen te voet, de waterstand is duidelijk gezkat (108 cm) en de druk is er een beetje vanaf. Ook nu verkennen we weer de eerste passage en bepalen onze lijne. Ik besluit de achteringang, helemaal over rechts te nemen zodat ik onder naast het verval kan fotograferen en filmen. Anke mompelt iets over een eerste wokkel...
Eenmaal in de aanvaart zit ik te slapen en mijn lijn naar rechts is veel te traag ("ze peddelen niet" heb ik iemand wel eens horen zeggen over de batavier:), dan maar links over de wokkel. Dat lukt maar wel traag, even later kwispel ik langdurig op mijn achterpun. Dat ben ik wel gewend van de Loki, maar wist niet dat een burn ook zo lekker kan sternstallen :)
Anke ziet mijn puntje kwispelen en denkt er het hare van. Zij heeft een veel mooiere lijn, voor het eerste blok langs naar rechts, door de eerste wokkel. Ook hier is de lijn te traag en niet doortastend, ze neemt het blok frontaal overdwars. Dat levert mooie beelden en wederom een rol.
Bas volgt de tweede wokkellijn en komt veilig beneden.
Gert volgt de wokkel en wordt dan ook gewokkeld en moet ook rollen.
De volgende passages nodigen nu wel tot spelen en we amuseren ons kostelijk.
De passages onder en na de brug gaan nu wel zonder problemen, het is nu weer echt speelwater en we proberen her en der in de lijn nog keerwaters te halen.
Cees is in control maar moet wel accepteren dat hij vaker onder dan boven water vaart, een complete bootwaterlijn is op de foto's bijna nooit te zien :)
De wals op het einde nodigt nu wel uit en regelmatig lukken er wat beginnende moves.
Twee uur later stappen we uit en gaan lunchen. We hebben 2 uur over een enkele run gedaan, "batavieren style" optima forma.Andere vaargroepen komen meerdere keren voorbij.
Onze middag run gaat gaat ook super, ik lig nu wel op de gewenste fotoplek (herlaas is de gopro batterij bijna leeg door het koude weer en schakelt random na 20 tot 50 seconden uit). Anke vaart nu de eerste passage strak .
Gert kwispelt als vertrouwd zijn Outlaw naar beneden en Bas en Cees komen ook heelhuids aan.
Dan is het weer langduring speeltijd in de golven en wals na de eerste passage.
Onder de brug zoeken we weer wat alternatieve lijnen en ook de linker doorgang wordt bevaren. Alles loopt nu super relaxed, het is duidelijk weer een stukje lager.
De laatste wals wordt nogmaals van alle kanten uitgeprobeerd en vooral Anke krijgt een paar spinnetjes uit haar korte bootje gedraaid. Om 3 uur kappen we ermee, pakken in en rijden naar huis, 7 uur clubhuis en om 8 uur staat de boeren kool op tafel. Het was een super weekeinde.
Hieronder nog de laatste speel impressies.
Menno
Trajecten:
Nims: Bruggetje stroomaf van het dorp Niederweis tot 800 meter na de monding in de Prüm. ca 4 km WW I-II. Peilschaal Alsdorf-Oberecken ca. 117 cm licht dalend.
Prüm: Irrelere Wasserfälle, 800 m WW II-IV. Peilschaal Prümzurlay 120 cm stabiel (zaterdag), 108 dalend naar 104 cm (zondag).
Bevaringsregeling: Er is een vaarverbod van 15 maart tot en met 31 mei en van 1 november tot en met 31 december, daarbuiten mag gevaren worden boven minimumpeil van 60 cm op peilschaal Prümzurley en alleen tussen 9 en 19 uur. Het in- en uitstappen in kloof is verboden.
