Wild Waterval Weekeinde dag 1. Nu met film.

Al een aantal weken geld er binnen de Batavier de code oranje. Sneeuw op alle Ardense en Eiffelse hoogvlakten en zacht weer met sneeuwsmelt verwacht. Kanokleren in de tas klaarzetten. Ondertussen zijn er al verschillende verkennings missies in de sneeuw geweest om te zien hoeveel water we gaan krijgen. Het wachten is op de warme regen.

En die komt er. 6 januari, drie koningen. Regen, en ook in de nacht temperaturen boven het vriespunt op de Hoge Venen. Code rood. (acuut hoog water, NU is het moment)

Alle peilschaal grafieken gaan bijna in verticale lijn omhoog. In België en Duitsland lopen straten en kelders onder water. Scheepvaart op Maas, Moezel en Rijn heeft nog maar kort de tijd om op de bestemming te komen. Anders zitten ze ergens onderweg vast omdat ze niet meer onder de bruggen door kunnen.

Onaangedaan en misschien zelfs wel een beetje opgewekt door de overstromings berichten uit België en Limburg gaan we vrijdagavond op weg naar huize Gerullis. Op het dak en in de auto een hoop dikke boten. Het is immers de bedoeling watervallen te gaan varen. In de Sud-Eifel zijn we op de juiste plaats. In vergelijking met de Ardennen zijn hier veel meer watervallen die goed bevaarbaar zijn. En de Endert waterval is minder dan een kwartier rijden van onze verblijfplaats. Alle voorwaarden voor een geslaagd Wild Waterval Weekeinde lijken te zijn voldaan en de volgende morgen gaan we dan ook met goede moed op pad.

Eerste doel, de Endert waterval.

We lopen het pad naar de waterval omhoog. Hoewel lopen. Het is meer glibberen en glijden en als het niet glad is oppassen voor de waterplassen om geen natte voeten te krijgen. De Endert zit vol. En we kunnen het gebrul van de waterval al snel horen.

Ik moet even slikken en naast mij hoor ik al heel snel Hans zeggen dat hij dit vandaag overslaat. Ondanks de indrukwekkende hoogte gaan we systematisch kijken hoe we dit moeten aanpakken. Aanvaart. Waar zet je welke slag? Boofen of duiken? Zit er hout in het ontvangstbekken? Hoe groot is de kans dat je rechts in het keerwater terecht komt waar een balk in zit? En kom je daar ondersteboven in terecht? Waar zetten we de safety neer?

Al vrij snel besluit ik voor mezelf dat ik eerst iemand anders naar beneden wil zien gaan voordat ik ook maar overweeg om zelf te varen. En eigenlijk denkt iedereen er zo over. Peinzend lopen we met mist en een zonnetje terug naar de auto. Bij de auto moet Harry nog even een peuk roken voordat hij een besluit neemt. Hij doet het niet en de rest wil niet als eerste dit varen.

Alternatief plan. Leukbach

De Leukbach staat al heel lang op het verlanglijstje van Menno. Korte, steile, smalle boskloof met een klein brongebied. Dus alleen bevaarbaar bij sterke sneeuwsmelt. Een leuke beek dus, nog nooit door een Batavier bevaren. En ook nog eens een drietraps waterval van 18 meter.

Alleen, de mond bij Saarburg in de Saar en het is vanaf ons huidige punt nog eens anderhalf uur rijden naar het zuiden.

In de auto en op weg dus. Onderweg is Harry op andere gedachten gekomen en probeert ons nog eens over te halen om op onze schreden terug te keren.

Ondertussen is het duidelijk dat we naar het zuiden rijden. Mooie zon, blauwe hemel en de buiten temperatuur blijft maar stijgen. 11 graden, 12 graden, 13, 14, en in Trier bereikt de thermometer zelfs 15 graden.

Heerlijk warm dus en van sneeuw is weinig meer te bekennen. Bij de beek aangekomen kunnen we helaas weinig vanaf de weg verkennen. We zien vanaf de weg een snelstromende beek steil een bos in verdwijnen. Aan de bladeren te zien langs de kant is het water al hard aan het zakken. Snel omkleden en instappen dus.

De beek is snel en ondanks dat het water al gezakt is zit er behoorlijk druk op het water. Ik moet wennen aan de Burn die ik van de club heb geleend. Wat is dat een dikke boot zeg. Maar na een minuut of tien ben ik wel gewend en kan ik me helemaal richten op de beek. We zakken met z’n allen langzaam steeds verder het bos in.

Keerwater na keerwater. Sten waar we af en toe tegen botsen. Veel bomen links en rechts dus we blijven gespannen naar beneden turen op zoek naar bomen die over de beek liggen. Af en toe moeten we een chickenrun kiezen of zelfs eruit.

Langzaam wordt de beek steeds steiler en de wanden van de kloof komen steeds meer naar elkaar toe. Het wordt steeds leuker op de Leuk.

Helaas, de apotheose komt er niet van. Op het mooiste stuk liggen er toch wel wat veel bomen vlak achter elkaar zonder goede mogelijkheid om in of uit te stappen.

Uitstappen dus en omdragen. Het geeft in ieder geval een paar beelden die mooi illustreren hoe diep dit kloofje eigenlijk is (helaas, van die omdraagpartij geen foto's gemaakt).

Na het instappen zijn er nog een paar interessante passages maar al snel veranderd de beek in een weide beek met prikkeldraad gevaar.

Niet veel later stappen we uit in het kleine dorpje Kollesleuken waar de plaatselijke bewoners ons met verbazing aankijken.

Hoewel, er kwam een local voorbij die ons wou wijzen op het magnifieke traject dat wij zojuist gevaren hadden. Ook een kanoër dus het traject is dus in ieder geval lokaal wel bekend.

Na een zoektocht naar LPG zijn we blij als we weer terug zijn bij huize Gerullis kunnen aanschuiven en ons de goede zorgen van Gaby en Claus laten aanleunen. De eerste Weizen wordt al snel achter de kiezen gespoeld.

Tijdens het eten maken we plannen voor de volgende dag. Vandaag is ons plan om een waterval te varen figuurlijk in het water gevallen. Op basis van de peilschaal gegevens wordt gepland om morgen de Tros Maret te gaan varen. Daar zitten immers 7 watervallen in. Dat moet onze verhouding hoogtemeters / kilometers wat gunstiger gaan maken.

Dit in gedachten gaan we niet al te laat naar bed.

Rivier; Leukbach

Traject; brug Faha - Weiten tot Kollesleuken

WW II-III bij huidige waterstand, in de boskloof WW III-IV bij hoog water 120 stijgend naar 160 of zo.

Waterstand; Leuk Pegel Saarburg 119 cm vallend naar 113 cm. Bij Saarburg mondt de Leukbach uit in de Saar. Bovenin was deze waterstand al bijna tegen "leuk" minimum aan. Het loopt daar heel snel weg. Om middernacht gaf de peilschaal nog 199 cm aan.