SRT-1 cursus hohen limburg
30 november - 2 december 2007
deelnemers namens de batavier: Martin, Marcel, Harry
Op donderdagavond spreek ik met Marcel af langs de A2. Als m’n spullen overgeladen zijn gaat de rit naar Nijmegen, waar we Martin ook oppikken. Dan rijden we naar Hohenlimburg, waar we in een huisje zitten van wat een of ander evangelisch centrum blijkt te zijn. De huisjes zijn dik in orde en overal is slaapruimte zat. We drinken nog een pilsje en gaan dan een tukje doen.
Vrijdag begint al vroeg de cursus. Met wat begeleidende beelden laat Rodney, onze instructeur, ons een en ander zien wat er allemaal mis kan gaan, en bespreekt veel theorie. Ondertussen zetten we een bakkie leut, en alles gaat in relaxte sfeer. Ergens in de middag gaan we naar buiten waar we een aantal knopen en takels leren maken. Rodney is een goede instructeur en zelfs mij lukken de knopen al vlot. Dan wordt het vlot koud en we vluchten naar binnen, waar we de hele avond nog wat knopen oefenen en beetje filmpje kijken. Zelf heb ik de labtop bij me en heb gelijk i-net, waarschijnlijk via de buren :D
Zaterdag begeven we ons naar de ons welbekende baan op Hohenlimburg. Hier krijgen we het ww-zwemmen (iets waar wij batavieren al regelmatig mee geoefend hebben), met werplijnen redden, aangelijnd redden, bomen overzwemmen en doorwading.
hier wordt harry gered uit de woeste stroming van Hohenlimburg
Gelukkig hebben we dikke droogpakken aan, want het best koud in en naast het water. Rodney geeft ons genoeg te doen, en we oefenen alles op vele manieren. Dan gaan we weer snel naar ons huisje, en de warme douche. Savonds staat er spaghetti op het menu, maar na het slechte eten de dag ervoor, geef ik er de voorkeur aan strax in het dorp wat te scoren. Want na de maaltijd gaan we de locale kerstmarkt bezoeken. Op het ieniemienie pleintje van Hohenlimburg is een even grote kerstmarkt neergestreken. Met een gluhwein in de maag lopen we een rondje, en er is eten zat :D We bezoeken ook nog even de locale kroeg.
martin in floating-mode
Zondag hebben we ’t druk en we vertrekken op tijd naar de baan. Eerst nog ‘s aangelijnd redden en hoe het voelt om vast te zitten in de stroming. Hiervoor zitten we aan een touw aan de quick-release, waarmee we ons na een tijdje los moeten trekken.
Marcel ontdekt dat z’n quick-release niet werkt en hij kom niet los. Pas nadat onze instructeur zijn kant van het touw laat schieten komt hij los. Een openbaring, want Marcel vaart altijd zo. Na het opnieuw riggen van zn quick-release, zonder de achterplaat te gebruiken, werkt alles wel goed. Potentieel gevaar opgelost en weer wat wijzer. Ook krijgen we "hoe om te gaan met wervelletsel, boten lostakelen, brancards vervoeren met raft, en we kijken bij de grote stuw hoe je daar iemand uitkrijgt met een brandweerslang (voor de non-kayakers van de groep voornamelijk).
spullen bij elkaar zoeken
wervelletsel
De meeste praktijk is echter aardig gericht op kayakken./low budget/ low material rescue. Natuurlijk krijgen we ook een opdracht, nl. om iemand van de overkant met een brancard weg te krijgen. Dat gaat soepel, en we kunnen het niet laten om een paar runs te maken met het raft over de baan. Respect aan Mag7, het valt nog niet mee om te komen waar je wilt, we missen keerwaters enz. Tuurlijk varen we wel een paar keer de golf in.
Dan nog wat laatste theorie en een testje in het huisje en het zit erop. Iedereen slaagt. Vlak voor de terugtocht naar Nederland wordt 1 van de non-Batas ziek en rent op en neer naar de plee. Toch wil hij zelf rijden. Wij Batas vertrouwen het niet en ik stap bij hem in. En inderdaad, al na nog geen 10 minuten snelweg gaat het mis, en we komen maar net aan de kant. Het gaat slecht met de jongen en 112 wordt gebeld. De jongen heeft een soort ambulance jas en ik trek die aan, we staan in het donker langs de snelweg. Zo komt het dat de hulpdiensten, ruim vertegenwoordigt, aan mij vragen of ik even een infuus aan wil leggen. Laten we dat maar niet doen :D Wat later zitten we in een Duits ziekenhuis……..
Uiteindelijk mag de zieke weg, en ik rij z’n auto, hij mag niet meer rijden van de arts, en ook niet van mij. Zo komt iedereen wat laat, maar veilig thuis…….
Be safe, Happy boatin’ , Harry
