Hohen Limburg, 12 april 2009
Tweede paasdag, 11:00 verzamelen op het clubhuis, Franc, Nonja en ondergetekende. We waren er rond 13:30. Het was wederom lekker rustig op Hohenlimburg. Een (1) grote groep 'Ollanders uit het westen die aan het oefenen was voor een buitensportorganisatie maar verder nauwelijks volk.
Ook was er 1 Nederlandse C1 vaarster! aan het trainen. Wist niet dat die bestonden, maar petje af, die kon die slalomboot echt door de poortjes prikken en zo. Lees verder op mijn (eerste) ervaringen met een slalomboot op ditzelfde water...
Nonja was in aanvang nog wat stroef na de afmatting door Menno van een dag eerder, maar toen de spiertjes weer eenmaal warm waren dook ze alle keerwaters, golven, en zelfs de na-brugse walsen in alsof ze nooit anders gedaan had. En als het dan eens misging een rolletje en hatsikidee, doorvaren! Een beetje nuffig werd ze er wel van. Op een gegeven moment ging ze die buitensporters zelfs uitleggen hoe je het beste kunt rollen.
Ook Franc en ik hadden ons voorgenomen het wat verstofte rolvermogen weer eens in beweging te brengen en we hebben alleen natte haartjes, maar geen natte voetjes gekregen... als u begrijpt wat ik bedoel.
Franc liep natuurlijk de nodige vaarkilometers achter, maar als je als jongetje in de Batavierenketel bent gevallen, pik je het weer snel op.
Surfen, no problemo en die rol moest weliswaar geforceerd worden maar deed het nog puik bij Franc.
Zelf had ik op Hohenlimburg de wildwater primeur van mijn -zo goed als nieuwe- Galasport Pyrog slalom C1 uit 1999. Dit was wel even wat anders dan de Finkenmeister. Finky drijft, draait, surft en is gemoedelijk. Pyrog gaat hard, diep en hapt als je even niet oplet. Alles wat ik van Maarten geleerd heb (kennelijk niet te veel) moest aan de kant om eerst te overleven.
In plaats van subtiele duffecs, boogslagen, duwslagen en ondersnijdingen en op de vijver kwamen nu de dikke peddelsteunen, lompe opkantingen, nog meer dikke peddesteunen en vooral enorme peddelsteunen van pas.
Over het fatsoenlijk aanvaren van poortjes moest ik nog niet eens denken in het bovenste stuk van Holibu. Da's compleet andere koek dus; zo'n lange bak vraagt duidelijk gewenning! Maar hij staat op "den gevoeligen plaet" en na een kwartiertje begon het een beetje te komen, schreeuwt om meer! Omdat op de Alpenweek echter Finky mee gaat, heb ik het laatste rondje toch weer deze boot gebruikt.
Kortom lekker trainingsdagje.
Groeten, Cees
