De wetten van het stromende water zijn onverbiddelijk !!!
Hohen Limburg, 25-11-2007
Het WW weekeinde dat gepland was door Ron en Hugo kon niet doorgaan door een gebrek aan water. Ron, Sven en ik wilden toch varen. Om 9:15 zijn we dus maar richting Hohen Limburg vertrokken.
Er was zo’n 6-8 graden en regen voorspeld, was dat de reden dat zich niet meer Batavieren hadden aangemeld? Bij aankomst bleek het inderdaad behoorlijk koud, het regende en we konden ons niet binnen omkleden...... Het was rustig op de baan, een paar slalomvaarders aan het trainen en verder niemand.
We vragen ons enigszins af hoe gek we moeten zijn om voor dit weer zo lang in de auto te zitten, maar goed, toch maar omkleden onder een afdak op de parkeerplaats.
Eenmaal in de boot bleek de kou toch wel mee te vallen. Totdat ik een keer omga, één eskimoteerpoging doe en vervolgens besluit om de boot te verlaten......S#!*.., ik had me toch voorgenomen om vandaag niet te gaan zwemmen? Het water is KOUD!!! Tot groot plezier (of was het frustratie?) van Sven en Ron heb ik de rest van de dag ook veel ondersteboven gelegen.
Grootste probleem bleek toch wel het opkanten, meestal lukte het om een paar keer lekker te traverseren om vervolgens bij het invaren van het keerwater vergeten de andere kant op te kanten..... en ja, dan ga je weer.....
Later op de dag kwam er nog een clubje Duitsers met WW-boten, maar met zo’n 10 boten op de baan was het toch lekker rustig.
Ron en Sven hebben allebei veel instructie gegeven, maar gelukkig hebben ze zelf ook nog een beetje kunnen varen. Mooi om te zien hoe gemakkelijk het allemaal gaat, met (wat) meer ervaring en de juiste techniek.
In de middag zijn ze allebei bij het eerste verval aan het surfen, waarop ik besluit het er ook maar op te wagen. Te weinig snelheid (ruzie met een slalompoortje) en ik word weer op de kop gegooid, één keer proberen te eskimoteren en ik stoot mijn elleboog tegen een steen onder water.
Vervolgens zijn ze allebei lekker bij de brug aan het surfen en ga ik het traverseren nog maar een paar keer oefenen voordat we zo weer naar huis moeten. Het gaat lekker, één keer een hoge steun nodig, die gelukkig lukte, en vervolgens langzaam van keerwater naar keerwater.
Het gaat prima, totdat ik weer om ga, en de boot niet direct een keerwater in krijg. De boot gaat ervandoor. Rennend langs het water probeer ik de boot bij te houden, terwijl een Duitse vaarder achter mijn boot aangaat. Net voor het einde krijg ik mijn boot terug en besluit dat ik de dag zo niet mag eindigen. Dus teruglopen tot voor het laatste verval om dat nog eens netjes over te doen. Keurig oversteken naar het volgende keerwater, rustig het verval af en links het keerwater in.... NOT, weer op de kop, één poging, maar nee, te moe, te koud, het lukt gewoon niet meer.
Ik draai de boot om, ga op het achterdek liggen en laat me lekker meevoeren tot het uitstappunt. Daar staat het groepje Duitsers ook en die moeten glimlachen, ze geloven vast niet dat ik het nog steeds leuk vind.
Dit was mijn 2 e keer op stromend water en ik heb er echt van genoten. Toch veel geleerd, een paar keer een klein beetje kunnen surfen, en het traverseren gaat steeds beter.
Steunen en eskimoteren is 7-10 keer gelukt, maar in veel meer gevallen lukte het niet. Als het binnen twee keer niet lukte, ging ik weer zwemmen. T.o.v. de vorige keer wel een behoorlijke vooruitgang (toen was ik zo onder de indruk van het water, dat ik eskimoteren maar niet probeerde L), maar natuurlijk nog steeds zwaar onvoldoende. Komende vrijdag ook maar weer in het zwembad oefenen.
Voor Ron en Sven was het natuurlijk allemaal niet zo spannend, maar toch lekker om te kunnen varen.
(Ron: trainen is voor de meeste Batavieren aan te raden (woensdagavond), trainen op
stromend water voor de meeste Batavieren een must (vandaag)
Het water stond in de middag een stuk hoger als in de ochtend. Rond half 4 zijn we koud maar voldaan richting Nijmegen vertrokken. Na een kwartiertje kregen we natte sneeuw en zagen we twee auto’s die binnen een kilometer van elkaar de vangrail waren ingereden, een duidelijke waarschuwing dus!
Groeten,
Johan
