Wildwater weekeinde in de Eifel
7/8/9 maart 2003, bach, Nims en Irreler Wasserfalle gevaren
Deelnemers: Boy, Bianca, Nyke, (Cana)Cees, Saskia, Dennis, Teun, Mayke, Coen, Hans, Rolph (alleen zondag), Menno
Voorlopig even alleen de foto's en een beetje tekst. Een verslag van Rolph volgt nog.
DeUssbach
Traject: Wegbrug Lutzerath - Scheidweiler tot Brug na de Elfenmhle. 12 km WW II-III.
Waterstand: 75 cm op peilschaal Ahr-Musch (dit is duidelijk het minimum peil).
Na 500 meter een stuwtje, helemaal rechts stroomt het meeste water door.
Een mooi rockdip wandje daagt uit tot capriolen waarbij zelfs een Prijon Rockit tot het uiterste gedreven wordt.
Na 10 km varen komen we in het kloofje van deUssbach uit. Op diverse plekken rijzen de wanden recht omhoog uit het water en vergt een zwempartij veel evenwichtskunst en hoostechniek om weer in te kunnen stappen. Wij kunnen erover meepraten. In het kloofje zitten circa 4 passages die bij deze lage waterstand net tot WW II, misschien een beetje III , komen.
Landschappelijk is het geheel kloof traject uit de kunst!
De Wals bij de Elfenmhle stelt bij deze waterstand niets voor en vlak daarna stappen we uit bij een brug. Gezien de groep is doorvaren tot na Bad Bertrich niet gewenst. De stuw in het dorp hebben we nog steeds niet kunnen verkennen en het gehele traject, inclusief de denderpassage aan het einde, heeft te weinig water om lekker te kunnen varen.
De Nims
Traject: Wegbrug na Niederweis tot 1 km na de monding in de Prum (daar loopt een betonnen pad 30 meter het weiland in, ideaal om auto's ner te zetten). 5 km WW I-II.
Waterstand: 80 cm op peilschaal Prum-Echtershausen (ook dit is een minimum peil voor de Nims).
Secudaire vaarvoorwaarden: Blauwe lucht, zon en meer dan 10 graden!
Cees vaart eerst in zodat hij aan de goede kant kan steunen. Hij maakt een mooi 180 graden spinnetje, echt keurig. Alleen, de peddel zit nu aan de verkeerde kant... De eerste keer mislukt de rol nog. Bij de tweede kentering komt Cees soepel weer boven.
Heerlijk spelen in de overdaad aan kleine walsjes, surfgolven en stuwtjes.
Laatste stuw 500 meter voor monding met de Prüm
De Irreler Wasserfalle
Waterstand: 80 cm op peilschaal Prum-Echtershausen. Dit is een leuke speelstand waarbij er al flink druk op het water staat. De passages zijn van een stevige WW Alpen-III kwaliteit.
Vaarders: Boy, Mayke, Cees, Coen, Rolph, Menno.
De eerste passages is nog even wennen. Cees mist zijn keerwaters en doet het in een enkele langerekte run, Mayke controleert haar eskimorol en ikzelf moet twee keer vet steunen om de S6 uit de klauwen van de keerstromen te houden. Na 2 tochtjes zonder druk op het water op deUssbach en Nims, is dit toch wel weer even wennen!
Na wat gespeel in het midden varen we de eerste trap van de echte falle.
Mayke heeft zaterdag met het rockdippen de smaak te pakken gekregen en dipt middenin de aanvaart van de eerste trap. De rol is goed en eenmaal weer boven wordt de rest van de trap goed afgevaren. Het grote blok in het midden dan wel aan de verkeerde kant gepasseerd maar even later voegt ze zich bij ons in het keerwater.
Boy heeft minder geluk en probeert het grote blok dat de hoofdstroom na het eerste verval scheidt weg te duwen. Dat mislukt en na een aantal rolpogingen is hij uit zijn boot. Boy, boot en peddel zijn snel aan de kant. Helaas niet ongehavend, want de knie heeft een tik meegekregen. Vanavond rijdt Bianca dus terug naar huis.
Cees neemt de eerste trap perfect en komt netjes in het keerwater aan. Voor Coen en Rolph levert deze passage geen problemen op.
Daar besluiten Cees, Boy en Mayke dat het zo wel welletjes is. De volgende trap eindigt in een boompassage waar je of helemaal links onderdoor moet of helemaal rechts erom heen. Beide opties eisen een forse dosis stuurmanskunst en zelfvertrouwen om de tweede trap geconcentreerd en veilig af te varen om daarna precies op tijd en op volle kracht naar links voor de boom weg te komen.
De drie boten takelen we naar boven waarna Coen, Rolph en Menno de laatste trap varen.
Probleem met deze waterstand is, dat er op 3 plekken in de passage een rotsblok op de loer ligt. Raak je die net verkeerd, dan loop je de kans volledig uit koers geslagen te worden, dwars ervoor vast te komen te zitten of vol achterover te gaan doordat alle snelheid eruit gehaald wordt. En dat met de boom in het vizier.
Ik voel bovenin een blok aan mijn boot knagen maar de koers is verder goed en direct na het laatste blok ga ik vol tempo naar links en lig even later stil in het keerwater onder de passage en nog voor de boom.
Coen heeft ook de goede lijn, concentreert zich echter te lang op de blokken waardoor hij bijna te laat de bocht naar links maakt. Net op het laatste stuk van het keerwater, waar de boom bijna een meter boven water ligt komt hij uit.
Bij Rolph gaat het echter compleet fout, hij raakt vol het bovenste blok, de boot gaat direct achterover en ondersteboven wordt de tocht voortgezet. Na het verval draait de boot niet goed door zodat de eskimorol niet werkt.
Rolph heeft goed ingeschat dat je beter zwemmend de boom te lijf kan dan ondersteboven in de boot. Rolph spoelt met de hoofdstroom mee tegen het blok waar de boom op vast ligt en daarna spoelt hij er rechts langs. De boot blijft echter onder een stevige tak voor het rotsblok vast zitten en verdwijnt geheel onder water. Muurvast. Op een of ander manier heeft Rolph iets met bomen! (zie het verslag van de Baybach)
Na enig overleg wordt Rolph aangelijnd op zijn zwemvest-gordel en voorzien van een extra sleeplijn in de hand te water gelaten. Hij kan zo keurig voor het grote blok en net achter een kleiner blok, dat daarvoor een wals vormt, blijven staan. Even later is een van de bootpunten aangelijnd met de tweede werplijn en kunnen we Rolph en boot veilig naar de kant halen.
Tegen 5 uur staan we moe maar voldaan op de parkeerplaats.
Menno
