De Boven Rur
Zondag: BovenRur, Monschau tot de Waterzuivering achter de Camping.
Vaarders waren: Alexander, Arnold, Carina, Marcel, Boy, Hans & Martijn van der S. Rien vanuit Haus Gerullis en Bart, Stefan en Wouter W. direct vanuit Nijmegen.
Op de Alfbach stond redelijk wat water en hij denderde behoorlijk. Na de bomen op krap water ervaring van gisteren naar onze mening iets te veel om veilig met ons groepje naar beneden te kunnen. Vandaar besluit Bovenroer. Daar aangekomen wachtten Bart, Wouter en Stefan reeds.
Er stond veel wind en windstoten, onderweg, volgens de radio van meer dan 130 km/h. De grond was verzadigd dus vooral de nog grote groene dennen kregen de volle windlast. Onderweg lagen er al en paar om. Het was koud, het regende en er was wind. Kortom een echter Bovenroer dag.
Na het instappen gesplitst in twee groepen,
Groep 1. Alexander, Martijn van der S, Wouter W., Bart en Stefan.
Groep 2 Carina, Arnold, Hans vd S., Rien, Boy, Marcel, en Cees.
En eenmaal in het water was er redelijk wat gekraak van bomen langs de kant. De rivier was echter fantastisch, hoewel af en toe de koppen van de golven waaiden. Het was weer enige tijd geleden dat we de Rur met zo’n waterstand konden varen. Voor Carina de eerste keer met zo veel waterdruk. Petje af voor de manier waarop ze het er af bracht. Ook de rest moest weer even wennen aan het tempo, maar na een tijdje was ie er weer, de grijns van oor tot oor.
Tussen groep 1 en twee zal rond de 15 minuten in gezeten hebben. Kennelijk genoeg om een paar forse bomen in de stroom te blazen, zie het verhaal van Rien. Je moet er niet aan denken dat je zo iets op je dak krijgt. Toen we de bomen omdroegen rook je in het bos de lucht van vers omgewoelde aarde.
We hebben het Bruggetje, de en Molenstuw even verkend, maar iedereen kwam daar goed af. Het wasboord hebben we omgedragen. Toen het dorp. Bij de Favorietentoter ging het mis. Rien bleef in een takje hangen en had toch geen zin om zonder peddel ondersteboven naar benden te gaan. Weg peddel en boot.
Toen Hans er achteraan dook zag ik hem onderaan de glijgoot op zijn dak gaan en rollen. Ik dacht ik ga er ook maar achteraan dan kan ik hem een beetje in de gaten houden de rest lag veilig in het keerwater. Onderaan gekomen, ik moest ook rollen, was Hans echter nergens te zien die boot was kennelijk hard doorgegaan.
Wel zag ik Rien’s peddel nog langskomen. Kon hem helaas niet pakken. Die hebben we nooit meer gezien. Onderaan toch maar even gewacht of er nog anderen alsnog zouden volgen. Dat deden ze (verstandig genoeg) niet. Ben maar doorgevaren. Wel nog even gauw gekeken bij de berenkuil. Wilde hem niet verkeerd aanvaren, in mijn eentje.
Bij de camping kwam ik een uitgeputte Hans tegen. Die had al; de nodige capriolen met Rien’s boot er opzitten en uiteindelijk het onderspit gedolven. Later kon Martijn de boot wel opvissen. Die was binnen.
Op het eindpunt kwam uiteindelijk de rest ook aanvaren. Die hadden de Favoritentoter omgedragen en de boot weer bij het uitstap/instappunt in de rivier gelegd voor het laatste rukje. Op de terugreis was het nog steeds behoorlijk winderig.
Cees
Hoe een elsen- of esdoorntwijgje een peddel rooft
Boven Rur, Zondag 28 februari 2010
Na de bezichtiging van de Alfbach, stevig slootje besloten om toch naar de Rur te gaan. Gelukkig, want de Alfbach was mij te heftig.
Eenmaal daar gekomen ging het varen super. De eerste keerwaters gingen nog wel eens mis en had ik er 3 -4 keerwaters later een, maar ik kon steeds beter mijn koers bepalen en houden.
Ruimschoots voor de molenstuw, in de auto eigenlijk al, werd ik gewaarschuwd in de rechter hoek te blijven. Laatste keerwater pakken, kijken en vervolgens door Hans op de perfecte plaats de dam afgeschoven te worden.
Volgende halte wasbord ,een witte bulderende bak, omgedragen. Op weg naar het dorp opeens na een bocht bomen. Door de harde storm waren er twee dennen volledig over de rivier gevallen. Ik denk dat we de eerste omdragers waren, want ons voorste groepje had geen boom gezien.
Het dorp stroomde goed door, de putten net onder water geen enkel probleem.
Dan, der. Favoritentoter Voor het muurtje lig ik in het keerwater, prima plek alleen totaal afgezonderd van de groep, geen communicatie en geen zicht op de aanvaarplaats. Niet goed dus besluit ik na de overkant te gaan en van daar te kijken hoe ik moet aanvaren.
Goed, ik lig in het laatste keerwater voor de dam en besluit ietsje terug te gaan om een stronkje te pakken. Echter opeens hangt mijn helm vast aan een flinterdun twijgje en zit bovendien mijn paddel verstrikt. Opkantent blijf ik hangen maar raak mijn paddel kwijt om vervolgens toch op mijn dak te gaan. Direct de boot uit pak ik het zelfde struikje vast en kan vervolgens makkelijk de kant op. Vanaf dat moment is mijn boot op drift. Hans ziet mijn verlies en duikt gelijk achter mijn boot aan, en dat heeft hij geweten...
Ik sjokte inmiddels op mijn gemakkie over de brug, helemaal niet verwachtend dat Hans achter mijn boot aan was, de rest lag tenslotte voor een serieuze hindernis, maande Cees, die onder lag, mij om te gaan zoeken waar mijn boot was omdat hij misschien wel ergens bleef steken.
De berenkuil was heftig maar mijn boot was verder. Zo’n honderd meter voor de uitstapplek lag mijn boot vast aan de andere kant op een bos takken. Martijn en Sander waren nog in complete outfit en Martijn spurt gelijk naar het water om mijn boot te halen. Op het zelfde moment spoelt mijn boot echter door en nog voor dat Martijn bij het water was ging mijn boot voorbij.
Rennend ben ik mijn boot blijven volgen en zag Martijn vlak voor de Camping bij mijn boot komen. Zoveel mogelijk probeerde ik te volgen wat zich op het water afspeelde. Bij een poortje in de heg zag ik plotseling Hans in het water staan om zijn boot leeg te gooien. Precies op het einde van de camping bij de parkeerplaats van de auto’s had Martijn mijn boot op de kant.
Twee afgepeigerde Staayen met mijn boot, dan moet je toch wel een traantje weg pinken. Mijn paddel is weg. Eigenlijk is het dus dankzij Hans en Martijn dat dat twijgje alleen mijn paddel heeft buitgemaakt en niet mijn boot ook. Bedankt!
Ik kwam er achter dat Hans mijn boot al twee maal te pakken had gehad en aangehaakt maar was met dat extra gewicht telkens in de problemen gekomen en heeft zelfs moeten zwemmen. De oorzaak van het harde zwoegen van Hans en het uiteindelijk niet aan de kant kunnen krijgen van mijn boot is een kapotte luchtzak (sorry Hans).
Nu ik toch naar de kanoshop moet koop ik gelijk maar een nieuwe luchtzak.
Rien
Waterstand: 85 cm op internet peilschaal Monshau
