Alzheimer op de boven Rur
Zondag hebben we als een van de weinige Batavieren de waterstanden goed ingeschat en een heerlijke tocht op de boven Rur gemaakt. Tijdens het aanrijden zien we het al, het veengebied tussen Roetgen en Konzen is helemaal doorweekt door de bomen schemeren nog plakken smeltende sneeuw. Het is 8 graden boven nul en het regent warm water, wat wil je nog meer?
We hebben een top-tocht en ik vat het idee op om maandag niet te gaan werken maar terug te gaan naar de Rur. Het is zo nat, dat de hoge waterstand nog wel even zal aanhouden.
Eenmaal thuis check ik nog even de waterstanden; de Rur doet 90 cm stabiel, er is vandaag 14 mm regen bijgevallen en de Hoegne heeft zelfs een stevige 90 cm gepiekt (Tros Marets en Hoegne gevaren door Nirjhara, snik, daar had ik ook wel bij willen zijn, een reprise van een jaar geleden). Vannacht wordt nog wat regen verwacht en morgen is het weer stevig boven nul (deze uitgebreide verslaglegging dient enkel en alleen ter vergroting van de jeuk bij diverse andere Batavieren die op hun kont zijn blijven zitten omdat het toch wel niets zou worden (-;).
Ik bel Stefan, die kon zondag niet maar wilde wel op maandag en maak hem intens gelukkig. Het kwijl druipt door de telefoon als ik hem voorstel maandag ochtend negen uur te vertrekken, de boven Rur te gaan varen en vooraf, met een kleine kans op succes, de Hoegne te proberen.
Stefan is er helemaal klaar voor, nog even een paar werkafspraken afzeggen en dan rijdt hij morgenochtend van Geertruidenberg (wherever that may be) naar Arnhem om zijn boot op te halen en dan door naar het clubhuis.
Ik voel al nattigheid, op de achtergrond hoor ik allemaal vrouwen-geluiden en als hij dat allemaal morgenochtend nog moet doen?
Ik schat in dat ik rond 7.30 uur maar eens aan de mobiel ga hangen om te controleren of Stefan daadwerkelijk onderweg is; hij mag dan geopereerd zijn aan die snurkonen van hem, zijn oren zijn nog steeds niet gevoelig voor externe en voortijdige wek signalen. Mijn twijfels worden al snel bevestigd want tegen tienen komt er een smsje van stefan binnen dat hij niet alle afspraken heeft af kunnen zeggen en dus verstek moet laten gaan. Ik baal, heb ik daarvoor alle lifa, neo en preen op de kachel in de huiskamer te drogen gehangen? Dit soort geuren tref ik normaal alleen aan bij Frau Gerullis en Kupferpfanne in de Eifel, niet in mijn eigen nest!
Het is niet anders, ik werk het message board bij met de laatste status (nogo) en ga slapen.
Maandagochtend 8.00 uur; ik heb niet echt veel zin om te gaan werken dus kom er laat uit en ga als eerste maar eens mijn werk-mail afhandelen, er is een calamiteit in Turkije die ik naar de juiste personen kan doorsturen maar verder is er niks, nada, niente, te doen. Werk genoeg, maar niks wat per direct af moet.
Fietsje buiten gezet, bammetjes in de tas en there we go. Oeps! SMSJE!!!! Coen; "heb je nog plan om te gaan?. Ik check de afhandeling op mijn werk, dat gaat goed, en bel daarna Coen terug. Hij zit op zijn werk, liep daar een beetje rond, zag daar maar een enkele collega en dacht "wat doe ik hier" en besloot het message board maar eens te checken.
Snel spreken we af, Coen gaat naar huis, ik haal hem op met twinny load voor de fiets en op clubhuis halen we mijn boot op.
Opeens moet ik van alles bij elkaar sprokkelen, de ene helft ligt al boven, de andere helft hangt nog in de schuur en in huiskamer ruft ook nog het een en ander.
Ik dump alles in de saab, Sas ik ook al wakker en help met omrijden van de auto's en tipt me nog m.b.t. een ontbrekend kano jack dat in de douche te drogen hangt (Alzheimer 1). Eenmaal bij Coen heeft hij alles bijeen en kijkt vertwijfelt naar de plek voor zijn mountainbike. Oeps, twinnyload vergeten (Ah2); dus fiets achterin, los op de hoedenplank, terug naar Lent met stuiterende achterklep. Om wat tijd te winnen besluiten we de rodeo bootjes mee te pakken zodat we niet langs het clubhuis hoeven. En dan zijn we eindelijk weg...
Net na tienen passeren we de waalbrug bij Nijmegen. Ik heb een brainwave...SHIT! Rodeo boot, dat past niet, ik heb geen slofjes bij me, allen m'n "creeker"-schoenen (Ah3). terug...
Saskia lacht zich dood als ik even later weer opnieuw de oprit op kom rijden. Slofjes vergeten....
Weer onderweg denk ik ineens aan het messagebord waar Arnold zich als belangstellende had gemeld om mee te gaan, helemaal veralzheimert, oeps, die zal niet blij zijn als hij dit verslag leest. Sorry Arnold!
Twee uur later staan we om half een op de parkeerplaats bij Reichenstein.
Snel kleden we om en hopen op een shuttle bunny. Er zit er eentje in het "bushokje", maar om daar nou je auto aan mee te geven... Het is een zwerver die daar, zijn hele hebben en houden in en paar plastic tassen naast zich, schuilt voor de regen en de kou. Dan rijdt een auto met twee boten de parkeerplaats op, daar komt onze shuttle... De mannen zitten echter al in hun droogpak en hebben al een auto bij het wasbord staan. Verder gaan ze niet. Ze zetten grote ogen op als ze horen dat wij door het dorp heen gaan, bij deze waterstand. Het is voor hen blijkbaar de eerste keer boven Rur en terwijl Coen op weg gaat om de auto weg te brengen geef ik de met professionele droogpakken uitgeruste kanoers wat aanvullende route informatie. Dan zijn ze weg en kan ik me gaan concentreren om mijn lunch. Vanochtend slechts een overgbleven pannekoek verorberd dus er kan wel het een en ander aangevuld worden.
Snel ga ik op zoek naar mijn waterdichte zak met bammetjes. Shit, wederom heeft Alzheimer toegeslagen, de zak ligt met lunch, portemonnaie, papieren en camera nog achterin de auto. Snel tel ik mijn zegeningen, bestaande uit 4 mueslie repen, daar zal ik het vandaag mee moeten doen. Het lange wachten begint en ik knoop een gesprek aan met de zwerver.
De zwerver weet vanalles over de Rur, van waar tot waar hij stroomt en waar je mag varen en waar niet (zo kom ik er ook achter dat er 2 jaar geleden een lobby was om kanoen op de boven Rur te verbieden maar dat die poging is mislukt).
Over zijn levenstijl kom ik niet veel te weten, iedere keer als ik iets te persoonlijke vragen stel verzinkt hij in onduidelijk gebrom en begint weer over de Rur of over hoe slecht het pad door het bos wel niet is.
Na zo'n drie kwartier is Coen terug en kunnen we van start. Ik groet de zwerver en zet mijn nieuwe video camera vast op mijn helm, laat hem door Coen goed uitrichten en duik het water in. Binnen een paar minuten hoor ik 2 scherpe piepjes en als ik mijn helm afzet blijkt de camera alweer uit te zijn; batterijen op. Gelukkig heb ik een paar reserve batterijen meegenomen en die zitten, jawel, in de waterdichte zak achterin de auto. Deze tocht dus geen enkel beeld.
Het varen is heerlijk, nog steeds voldoende water (120 cm zum Stern, 80 cm Monschau) en we spelen lekker naar beneden. Na een paar kilometer bij een van de verbloktere stukken komen we een van de, bijna een uur eerder vertrokken duitsers tegen, beide boten liggen aan de kant, ze blijken het traject aan het verkennen te zijn, een staat een paar honderd meter verderop met een werplijn langs de kant te wachten terwijl de andere vaart, wat ze in het geval van een zwemmer gaan doen weet ik niet, maar het is wel duidelijk zat ze eigenlijk een maatje te licht zijn om dit stuk veilig met zijn tweeen af te varen. We nemen de vaarder een klein stukje op sleeptouw tot ze weer bij elkaar zijn en laten ze dan weer achter, die halen het wasbord wel voor het donker...
wij maken zo her en der een lekkere surf, af en toe een spinnetje maar gaan toch niet helemaal los met spelen, daar is het toch weer net te fris voor.
Het wasbord is nog net te doen, gewoon de plat gevouwen voeten in het vooronder optrekken en hopen dat zeniet gecrushed wordt op een steen. Al snel hebben we ook de grote passages in het dorp achter ons. Dan merk je toch wel weer dat dit onze hausstrecke is, in tegenstelling tot die twee duitsers weten wij altijd precies waar de ideale lijn loopt. Voor half vier zijn we op het uitstappunt en vlak na zes uur lever ik Coen alweer thuis af. De volgende keer gaan we toch iets eerder weg, dan kunnen we het makkelijk twee keer doen, het traject omhoog fietsen heeft ongeveer een half uur geduurd, dus een auto plus fiets is goed te doen.
Die hele dag heeft het toch ook weer 10 mm geregend en het is nog steeds doorweekt op de Venen, de Hoegne heeft de hele dag op 80 cm gestaan, dus zet ik maar weer een berich op het messagebord, dat er dinsdag met gemak nog gevaren kan worden op de boven Rur. Ik ben benieuwd....
Groet, Menno
