Boven Rur op 26 maart 2006
SMS: "Ik heb gisteravond een feestje gehad, ik kan nu echt niet varen!" Onze reactie in de auto was: "Als je kunt SMS-en, dan kun je ook varen watje!"
Helaas, vele steunpunten in wildwater lieten het deze zondag afweten. "Dikke hals", "volle neus" "houten kop" vele smoezen hebben we gehoord, de allerbeste, en meest geloofwaardige is die van Stefan: "Op de piste mijn hand lelijk opengehaald aan de 'schi-kante'. Zenuw en een pees doorgesneden > operatie > arm in gips". Wij proberen het ons fysiek voor te stellen hoe je tijdens het skieen de pees van je hand "doorskiet". Onze fantadie schoot tekort. Al die anderen, dat zijn watjes!
wij zijn gelukkig wel gegaan en het was helemaal perfect, meer waard dan een dikke hals, volle neus en houten kop. Over die pees en zenuw geven we nog even geen oordeel...
Woensdagavond besluiten de organisatoren van ons wildwaterweekeinde "Sorry jongens het gaat niet door er is gewoon geen water". De Rur staat op 40 cm, de rest van de Eifel rivieren droog en in België mag je niet meer varen. Ze zijn nog niet weg of we komen erachter dat er dat weekeinde een slalomwedstrijd is, dus water vanaf de Perlbach tot Hammer.
"Het gaat dus door, er is gewoon water". Donderdag blijkt dat de afvaartbond een wedstrijd heeft geregeld, direct na het slalomparcours, je kunt dus niet doorvaren. "Sorry jongens, het gaat toch niet door".
Gelukkig hebben we dan altijd nog de weergoden! Vrijdagnacht knalt de temperatuur omhoog, alle sneeuw die er die week nog op de hoge venen lag:
Begint spontaan te smelten. De Hoegne staat zaterdagochtend al boven de 70 cm en de Boven Rur gaat in een hoek van 45 graden omhoog, op de peilschaal dan.
"We gaan toch, zondagochtend 9.00 uur clubhuis".
Gelukkig was niet iedereen meer in de winterslaap og had geen smoes paraat. Dus rijden we rond half tien met twee auto's en zeven vaarders naar de boven Rur. De peilschaal stijgt tot boven de 80 cm in Monschau, dat moet mooi worden.
Hieronder het verslag rivierenlifter Frans:
Eigenlijk begint deze bijzondere ervaring al op zaterdag. Toevallig sprak ik toen Gezien, die ik ken van een geslaagde kayak-vakantie. Het gebruikelijke praatje pot en een van de onderwerpen is ook altijd wel kayakken. Zo vertelde zij mij dol enthousiast dat ze de volgende dag ging varen op de boven Rur. Balend hoorde ik dit aan. Ik zit momenteel niet bij een club dus dan vis je wel eens achter het net. Maar niet geschoten is altijd mis en dus vroeg ik Gezien of ik mee kon gaan. Tja, dat moest ik maar even met Menno overleggen.
Dus toen Frans thuis kwam op zaterdag-avond heeft hij Menno op een belachelijk laat tijdstip nog maar even een mailtje gestuurd en voor de zekerheid een SMS. Ja, zo laat was het inderdaad. Voor normale mensen ongeveer bedtijd. Voor Frans dus ook.
Cees, mmmm, grotere boot voor dit water zou handig zijn!
Belt mij zondagmorgen 26 maart Menno netjes terug. Of ik de boven Rur kan varen bij 80-90 cm water. Nou, ik denk het wel….. Toch al wel het een en ander gevaren. Dus snel mijn bed uit gekropen, mijn ochtendritueeltje afgewerkt en snel mijn spullen gepakt. Bootje op het dak en rijden maar. We hadden afgesproken elkaar bij de boven Rur te treffen. Ik kom namelijk uit de buurt van Eindhoven! Nou, de timing kon niet beter. Onderweg kon ik op de snelweg zo’n beetje tussen de 2 Batevierenauto’s invoegen en gezamenlijk reden we in kolonne verder. De bedoeling was de kortste weg over de hoge venen. Het werdt de langste weg over de hoge venen. Wel mooi want er lag nog sneeuw. Met de hoge temperaturen en de warme regen een mooi gezicht want de dampen stegen flink op. Het was dus wel een leuk toeristisch tochtje.
Aangekomen bij het startpunt troffen we zo’n beetje heel kano-varend Nederland aan. Okawa (Europagaai) was daar, HKC ging er varen en een aantal Belgische vrienden. Het omkleden ging dus niet zo snel. Overigens was het er ook een aardige modderpoel. Maar niets wat niet met wat water af te spoelen is.
Hieeepaaaa, dit is leukt!
Na enige tijd sociaal bijpraten en auto’s wegbrengen zijn we dus in de boten gestapt. Hup de rivier af. Menno zei nog dat hij niet zo naar mij om zou kijken. Toch maar een buitenstaander hè! Maar, ….. dat heeft hij geweten.
Kijk, wat Menno namelijk niet wist (omdat ik dat niet verteld heb) is dat ik altijd te relaxed in de boot ga zitten. Gevolg is dus dat ik altijd wel een keer om ga. Tja, je bent dan niet scherp genoeg. Nou, vandaag had ik er twee keer voor nodig om voldoende scherp te worden. Of ik kan gewoon niet varen! Ik maak mezelf het eerste dus maar wijs.
We hebben in ieder geval een geweldige tocht gevaren met dik water en een behoorlijke druk. Eerlijk waar. Het was voor mij de eerste keer dat ik zelf mijn kano niet in een keerwater kon trekken (zwemmend dus!). Dus Menno moest even assisteren. Nu ik er overigens bij stil sta is dat een aardig manusje van alles. Gids, coach, visser en cameraman. Oh ja, hij was ook nog voor zijn eigen plezier aan het varen! Rare mensen die Batavieren!
Cana Cees
Voor mijn gevoel ging de stroming bijna continu door en volgde de ene passage na de andere. Kijk dat is nu eens kayakken! Heerlijk. Ja, Menno ik weet het. Wel goed de keerwaters pakken. Dat was voor de cracks geen probleem maar voor de anderen natuurlijk wel essentiëel om zo je rustmomenten op te kunnen zoeken en het overzicht te behouden. Als ik dan even voor mezelf het rijtje afga dan kom ik toch weer bijzondere mensen tegen.
ik denk Kayak Cees
Gezien, die nog relatief kort vaart gaat overal relaxed naar beneden zonder om te gaan. Noemen we dat talent?
Lotte, onverschrokken en onvermoeibaar. Die blijft echt alles leuk vinden lijkt me. Het varen was uitdagend maar vervolgens loopt ze nog ongeveer een half traject met een Invader Alpin op haar schouders. En iedere keer als je haar weer zag stond er een lach op haar gezicht en kon er wel een vriendelijk woord vanaf. Heb je trouwens wel goed doorgelopen!
2-e run van Frans is wel OK
Dan C1 Cees. Ik heb het altijd al bijzonder gevonden dat je een C1 kan varen. Maar zeker op deze rivier. Je hebt namelijk toch een hoger zwaartepunt dus ga je makkelijker om. Dus Cees dobbert daar in zijn gele bad-eend even relaxed de Rur af met de hoogste waterstand die ik ken in de Ardennen. Rare mensen die ……
Cana Cees met witte wieven
Boy (?). Tja, een heerlijke vaarder om erbij te hebben. Maakt zich niet te druk. Dat wil zeggen naar buiten toe. Boy moest wel even wennen aan de rivier. Maar wie niet! Ik tenminste wel. Een beetje een onzichtbare vaarder maar prima gezelschap. Dat is wel gebleken.
Dan hebben we nog de andere Cees. Voor mijn gevoel een beetje boegbeeld van de Batavieren. Stoer in de boot. Ongeschoren en een zilverkleurige helm. Het had een Viking helm kunnen zijn! En dan bij elke gelegenheid een shag in zijn mond. Dat was overigens nog wel een beetje hilarisch, want bij de start was hij zijn shag kwijt. Mooi om te zien wat dat met een mens kan doen hè ……….. Cees duikt gewoon in de golven. Beetje spelen, niet te druk maken. We hebben die rivier wel onder controle. Idioot dat ik dan zelfs in de golf Cees met een shaggie in de mond zie!
Kayak Cees in de wheel
Tja, en als laatste. Saskia. Leuk als je weer mensen tegen komt die je ooit op het water ontmoet hebt. Geweldig als mensen hun ding (kayakken) blijven doen. Dus ook Saskia. Als laatste sloot zij het geheel en bekommerde er zich om dat ook iedereen mee naar beneden ging. Rustig, stil en genietend. Uiteraard de rivier prima onder controle. Maar volgens mij een echte mannetjesputter als het er op aan moet komen! Ach ja, een beetje compensatie voor Menno.
Waarom vertel ik zo weinig over het water. Nou simpel. Dat was gewoon prachtig met veel leuke uitdagingen. De wals bij de brug waar ik om ging. De takken over het water waarvan er 1 net te laag was! Het wasbord. Nu heerlijk om vanaf te gaan. Overigens raak je zelfs met deze waterstand nog de stenen. Dan het stuwtje waar je rechts vanaf moet (onthouden Frans). Dat is dan wel simpel. En als laatste door Monschou waar je door een soort open pijp moet varen. Daar wil je niet omgaan! Voor de rest moet je het water zelf ervaren als je er meer van wilt weten.
Bocht voor het stuwtje in het bos
Welnu, ik ben zo’n beetje aan het eind van een mooie tocht gekomen. Uitstappen dus. Een alternatief uitstappunt aangezien de slalomwedstrijden nog gehouden werden. Komen we dus midden in het hondenuitlaatgebied van Monschou terecht. Getver! Kennen ze daar geen plastic zakjes. Nou ja, nadat we ook dat weer overleefd hadden hebben we ons lekker verwend met bier, apfel-strudel, wafels met warme kersen, warme chocolademelk en vast nog wel wat.
Kortom, ik heb een geweldige leuke dag gehad met een mooie groep mensen. Ik wil iedereen dan ook danken voor de gastvrijheid en inter-provinciale samenwerking. Ik geloof dat ik mijn Batevieren inburgeringscursus wel goed heb afgelegd. Dus als er weer gevaren wordt ……….
Boy op de molenstuw
Alternatieve uitstapplek ivm de wedstrijd
Groeten en allemaal veel kanoplezier,
Frans
Peilschaal Monschau: 89 cm. Reichenstein: 70 cm. De Rur stond daar precies nog in de bedding. Stroomopwaarts liep hij al iets uit de bedding.
Ps. Reeds kleine verschrijvingen op deze website leiden tot scherpe reacties, zie het volgende ingezonden stuk
"Ondergetekende, Cees, dus, voelt zich eigenlijk meer Kano Cees dan de nu engszins misleidend vernoemde Kano Cees die namelijk - accurater - Kayak Cees genoemd had moeten worden. Kano is ommers een open boot met een steekpeddel en Kayak een dichte met zo'n gemodificeerde propeller. Canadese Kano is dubbelop en feitelijk taalvervuiling. Daarbij schrijft men Kano met een K of een C, zoals in C1 (Canoe eenpersoons), of OC1 (Open Canoe, idem). Ook qua lidmaatschapsancienniteit is C1, Cees 1. Kayak schrijft men daarentegen altijd met een K. Om nu eens en voor altijd de verwarring te voorkomen zou ik dan ook willen voorstellen dat C2, oftewel Kajak Cees vanaf heden door het leven gaat als Kees, terwijl ondergetekende verder gewoon als Cees verder kan.... Groeten, CCees"
