Wildwater Gevorderde Junioren Weekend
29-30 maart 2008
’s ochtends om 7 uur Hans en Walt gingen op pad om brood te halen. Genietend van de omgeving dacht Hans makkelijk een bakker te vinden. echter ouderdom speelt ook bij Hans parten. Verwarring en dementie…uh Korsakov? schoten door zijn hoofd ,,Niet nu, niet ik”. Maar de bakker bleek niet meer in het dorp te zitten zoals Hans dacht. Waar halen we nu brood?? Gelukkig kwamen we een supermarkt tegen, die goed brood verkocht. Hé hé!! Missie geslaagd!! Onder het genot van een chocoladebroodje genoten Hans en Walt van het schitterende uitzicht. Knoppen in de bomen, fris groen gras in de weide, fluitende vogeltjes en vluchtende eekhoorntjes. Uiteindelijk arriveerde Hans en Walt. De broodjes roken zo lekker dat iedereen spontaan aan de gedekte tafel kwam. Heerlijke geuren, gebakken eieren met spek, verzadigde de eetkamer. Hans (P) was in de keuken bezig met eieren bakken!!
Druk werd er gediscussieerd wat we vandaag gingen varen. Was het de Lieser, Kyll, Ruwer, Nims …. Is het te moeilijk? Is het te makkelijk? Is de waterstand goed? Zijn er te veel bomen? Hebben we last van prikkeldraad of schrikdraad?
Uiteindelijk werd het voor de wat minder gevorderde de Nims en voor de wat meer gevorderden iets anders.
Maar de groep onder leiding van de Grote Roer Ganger twijfelde. De leider was er nog niet uit. Dhron? Onbekende rivier? Pilsbach? Hij wist het nog niet!! Uiteindelijk hoorden we na afloop dat het een prikkeldraadbeek was geworden.
De Nims
De gezellige junioren club startte in twee groepen en eindigde na 10 km. in één groep. Dit omdat er bij de pauze een vijf luitjes met de voorbestemde auto alvast naar het eindpunt zijn gereden. Ze zaten er doorheen, waren er klaar mee, geblesseerd en/of koud. Maar hard gewerkt hadden ze zeker!
De laatste 5 km. water was een traject waar de spettert vanaf spatte. Ieder kon zich zeer amuseren met de voorkomende walsjes, kolkjes en versnellingen .
Lekker spelen met z’n allen.
Der Irsenbach:
Als eerste een korte impressie van een van de slachtoffers van de grote roer ganger:
Wat een houthakkerssloot, echt goed voor Stefan. Instappen tussen de koeien bij het begin van de rivier, de breedte ongeveer gelijk aan de lengte van een paddel (een korte dan). De eerste kilometers een sloot onder het kreupelhout door.
Na het vele slalommen tussen de bomen en omdragen van de boten hebben tien batavieren met een boot op de schouder een boeren echtpaar volledig van slag gebracht. Die keken of ze water zagen branden. Welke gek gaat hier varen? En dan tien op een dag. Uiteindelijk werd de sloot wat breder maar toen moesten we eruit. Perfecte kluundag, wie zoek zoiets uit?
Terwille van de heer van Renswoude ga ik dus eersover op het verslag van morgen.
Een slachtoffer van de GRG
De Irsenbach is een kleinood in het westen van de Eifel. In de "Valley of the Butterflies" kronkelt hij de Our op de grens van Duitsland en Belgie tegemoet. Bij "Valley of the Butterflies" begint het hart direct sneller te stromen, je verwacht mooi weer, lente kriebels en sowieso een schitterend riviertje.
Ik had beter moeten weten. We zijn in Duitsland en daar heet zoiets "schlucht der Schmetterlinge" en dan weet je eigenlijk al genoeg.
Aangetrokken door een aantal goede recensies op het internet (ik kan ze nu ook niet meer terugvinden) wil ik dit weekeinde weer eens iets nieuws proberen.
Bovenrur
Na een flitsende tocht zal ik dus omgaan in de laatste bocht voor het dorp. ondersteboven ga ik tweehonderd meter over de keien en ga dan zwemmen. Mijn boot vervolgt zijn weg op de kop door het hele dorp en ik zit lekker op een terrasje aan een hefeweizen, ondertussen ploetert de rest van de batavieren met mijn boot. Dat geeft zo’n lekker gevoel.
Rien
Om dit geheel in het juiste perspectief te plaatsen, hier een compilatie van onze Rur activiteiten op film. Marcel werd gered door een tekort aan bytes op de geheugenkaart, anders hadden we nog veel meer nuttig beeld materiaal voor het veiligheidweekeinde gehad.
Midden Rur
Het begon allemaal met die rotklok. Omdat de klok een uur vooruit werd gezet, kwam Lex dus ook een uur eerder met die positieve kop van ´m om de deur zetten, om te zeggen dat de broodjes er bijna waren. Na veel gesteun en gekreun waren we allemaal beneden om te ontbijten. Met het heerlijke toetje van de avond ervoor achter de kiezen, gingen we ons klaar maken en het huis een beetje opruimen. Toen het huisje spik en span was, gingen we ons in twee groepen splitsen. Eén groep ging naar de boven Rur (dat waren de gevorderden) de andere groep ging naar de midden Rhr, daar splitste de groep weer, de 1e groep begon net voorbij Monschau en de 2e groep begon in Hammer om moeilijke stukken te vermijden.
Er waren spectaculaire grote golven waar je goed in kon gaan hangen. Er stond een hoge waterstand waar door het heel leuk was om te varen en je er niet bij zat als een theemuts, zoals de ouders zeggen!! Toen de 1e groep in Hammer aankwam waren ze met de auto’s nog niet omgereden, dus werd het een lange pauze. Toen we weg wouden gaan met de 1e groep kwamen ze eraan.J Toen we allemaal in de boot zaten gingen we weer het water op, toen was het wat minder spectaculaire aan het worden. Maar de stemming zat er wel lekker in, maar 5 minuten voor het eindpunt viel Kira uit haar boot, door de afleiding manoeuvres van Niek. Een lange tijd heeft de kano van Kira vast gelegen achter een bosje takken die in het water lag. Maar ze had er netjes haar pedel bij gelegd. John probeerde het eerst los te maken maar de poging mislukte, de 2e poging was met takken maar ook die missie faalde toen probeerde Joost met zijn kano en peddel de boot los te wrikken maar ook dat ging niet door. Maar toen als redder in nood kwam de 2e groep en Martin schoot te hulp met zijn reddingslijn. Joost knoopte de reddingslijn aan de kano vast en zo konden ze de kano met man en macht vanaf de kant los trekken. Ze dachten er eindelijk van af te zijn “lag er nog een peddel vast”. Lex kon het er niet bij laten, hij bereikte de peddel gooide al zijn krachten in de strijd en zo won hij de peddel terug. Uiteindelijk na een half uur konden we in een minuutje naar de auto’s peddelen, dachten we, maar nee hoor er was nog een om gegaan. Merel was als laatste er afgegaan en om gegaan mar ze stond midden in de rivier met haar kano en peddel in haar handen. Paul en Joost waren haar redders, ze gooiden een reddingslijn en die makten ze vast aan haar boot en zo trokken Joost en Paul haar met al hun krachten haar naar de kant. Aan het einde moest er natuurlijk door Alex en Niek een frisse duik in het ijskoude water genomen worden. Hans S kon het er niet bij laten en wou nog een peddelaars foto hebben van de junioren. Eerst een normale foto gevolgd door een stapel foto, waarbij Margot werd geplet door niet alleen de lichte junioren maar ook Joost kon het niet laten om er nog even boven op te jumpen.
En het hele avontuur eindigde bij een heerlijke maaltijd bij de Mc Donald.
