Lieser en Ahr november 2004
Een Groningse Rijsttafel, herfstige taferelen en (toch nog) stromend water in de Kyll
Verslag van kanovereniging NKSV de Batavier op 26, 27 en 28 november 2004 in de Eifel.
Landkern is een piepklein gehucht in de nabijheid van Cochem. Het is inmiddels alweer traditioneel het vaste honk in Duitsland van onze kanovereniging want het is een plek waar zo ongeveer aan alles wat de kanoer nodig heeft is gedacht (eierkoker, fhn, goede houtkachel, sauna, magnetron). Zelfs in het theoretische geval dat de eigenaresse van de huisjes waarin wij verblijven ergens (nog) niet aan gedacht mocht hebben kan het tot in de late uurtjes nog geregeld worden. Te denken valt hierbij aan o.a. ein neues kasten weizenbier oder noch ein kasten weizenbier.
Een schitterende lokatie kortom waar hartje wat lust je aanwezig is en tegen een democratische prijs ook nog. De vrijdagavond wordt meteen al benut om stoere verhalen op te halen van eerdere tochten. Als aspirant-beginner-anfnger zit er weinig anders op dan geduldig en zwijgzaam te aanhoren wat de onderwerpen van de aankomende nachtmerrie zullen zijn. Gelukkig helpt een stevige Bittburger om juist ook de zonnige zijde in te zien van de verhalen over stuwen van wel 6 meter hoog, omgedragen kayaks en ondergespoelde gevorderde vaarders.
Het weer zit niet echt mee (vanuit het perspectief van Menno) want het is zacht en er valt geen druppel regen. Ideaal weer voor een wandel of fietstocht maar in Batavierentermen is dit dus slecht weer want er zit weinig water in de Rivier. Menno heeft zijn hoop nog op de nacht gevestigd (in het huisje waar wij verblijven wordt voorzichtig geopperd dat het misschien nog helemaal zo gek niet is dat er niet zoveel water in die rivieren zit want dan kunnen we mooi kalmpjes aan beginnen). Wij hebben deze gedachte alleen in het geniep van ons eigen verblijf geopperd aangezien ons na enige maanden Batavier al wel duidelijk is geworden dat een dergelijke gedachte ons hooguit hoongelach op zal kunnen leveren.
Hoe het ook zij. De eerste dag bleek het gebrek aan regen zijn effect niet gemist te hebben. Genoeg water in de Lieser om vooruit te komen maar het is soms wel stenen schrapen geblazen.
Wel tijd genoeg om het prachtige landschap te bewonderen, de wanden, de houtwallen, het samenspel tussen rivier en landschap. De gevorderde vaarders vinden het maar niks. Het lijkt wel een vlakwatertocht horen we van verschillende kanten. Omgaan lukt niet vandaag. Het water is stabiel voor iedereen die steun zoekt bij de grote hoeveelheid keien en grind. En van de gevorderden (redactie: Ton) dreigt zelfs te gaan lopen (hij zal de tweede dag ook niet meer meegaan). Wij, de aspiranten, vinden het allemaal prachtig. Voor ons is namelijk alles nieuw. Het gaat mooi rustig, En hier en daar kun je zelfs met Menno nog wel een slag oefenen. Wat wil je nou nog meer.
Tevreden laven wij ons dan ook aan een flinke Bittburg terwijl de gevorderden zich laven aan Hefe Weizenbier in een kolossaal Duits glas.
De maaltijd van die avond wordt vol trots door Hans van der Staay aangekondigd. Jongens wij eten vanavond een Groningse Rijsttafel. In de opsomming van Hans dreigen zich even alle vooroordelen van een Brabantse jongen van beneden de grote rivieren in waarheid te vertalen
Een Groningse rijsttafel: Ingredinten gebakken spekjes glazig gebakken ui rauwe gesneden ui gebakken prei met spek plakrijst bruine bonen piccalilly (ruime hoeveelheid om er de dag erna ook nog mee te kunnen gooien) Sla met toebehoren
Bereidingswijze: op te vragen bij Hans van der Staaij.
Hoewel de opsomming van ingredinten bij sceptici het ergste deed vrezen smaakte het allemaal voortreffelijk (op de piccalilly na ging alles op). Reden genoeg om eens even stevig uit te buiken. Ieder op eigen wijze (klaverjassend, knikkebollend).
Dag 2
Net als op dag 1 een stevig ontbijt met o.a. stevig zuurdesembrood. Uiteraard ook allemaal sprokkelen voor het lunchpakket (hebben we al bij het beginnersweekend geleerd). En veel discussie over water. Het wordt de rivier de Kyll want daar zijn (ook bij lage waterstanden) goede ervaringen mee. Even afzien in de auto (benzinemeter geeft al behoorlijke tijd een vervaarlijk rood licht te zien) en dan eindelijk de rivier op.
Menno kan zijn ogen niet geloven en maakt met zijn peddel duidelijk hoe diep het water wel niet is. Tja er is inderdaad water en hier had ook de afhaakte mede-batavier nog heel aardig vooruit gekund. We beginnen aan een prachtige tocht waarin voor ons plenty aan mogelijkheden zijn om alles nog eens goed door te nemen (traverseren, keerwaters varen, hier en daar een stuw, rondjes onder de brug door).
Het is natuurlijk wel eens even afzien als we een boom onder de waterspiegel moeten bestuderen, het is natuurlijk wel eens lastig als vijf gevorderden er allemaal een eigen filosofie op na blijken te houden hoe je het beste kunt voorkomen dat je om gaat, de zenuwen worden wel eens beproefd als uit vijf kelen enigszins jennerig klinkt: 1-0 of 2-1 om duidelijk te maken dat je op je kop in het water hangt....... maar het is en blijft een schitterende tocht.
Eigenlijk wel bijzonder dat het bij de Batavier mogelijk is om al zo vroeg in je kayak-carriere mee te kunnen gaan. Leuk ook dat op een aantal momenten als deze alles zon beetje door elkaar loopt (vaart).
Een leuk weekend kortom. Bedankt voor alle tips en hulp (Ron 2x om, Etienne 2x om). Bedankt ook Hans voor het versterken van alle inwendige mensen.
Etienne en Ron.
