wildwater verslag duitsland eifel kyll rur eifelcanadees weekeinde 20090404

open canadezen weekend

4-5 april 2009

Je zal het op sleeptouw hebben!!!

Het is weer zover. Na weken van voorbereiding en repareren en modificeren van mijn slalom C2 kan deze eindelijk worden uitgeprobeerd. Vrijdag avond heelhuids in Landkern bij huize Gerullis gearriveerd waar het bier al rijkelijk vloeide en het verstand al snel de originele plaats van de drank innam.

Ziet er mooi uit, maar is gewoon een rotsblok vol onder de kiel

De volgende ochtend gaan Cees F en ik nog snel even LPG tanken maar als we na een kwartiertje terug komen (nog voor tienen hé) is iedereen al weg. Een snel telefoontje later en het blijkt dat er verzameld is bij de parkeerplaats van afslag Kaisersesch. Snel vervoegen we ons bij de groep en wordt de grote reis naar een bevaarbare rivier aangevangen.

kijk naar de peddelvoering en je weet wie er aan NK raften heeft meegedaan...

Gedurende de reis is er meer dan genoeg tijd om te vragen waar de wijsheid is gebleven bij de keuze van de rivier voor vandaag. Tevens doemt de vraag op of het bier van gisteravond het enige is dat gaat vloeien dit weekeinde. Het gedelibereer van de vorige avond resulteert voor vandaag in een lange toeristische route door het zonovergoten Eiffeler land. Als we eindelijk de vallei van de Kyll hebben bereikt zijn we voorlopig nog niet op onze bestemming. Het zoeken naar water laat ons steeds verder naar de lage delen van de Kyll vallei afdalen. Nog net niet bij de monding van de Moezel, ergens tussen St. Thomas en Kyllburg, wordt de waterdiepte van de rivier als diep genoeg beoordeeld en stappen we in.

Kijk wederom naar de peddelvoering, "zou ik die vis met m'n knoppie kunnen raku?""

Onwennig varen we onze eerste meters. Ten opzichte van vorige jaren is de bezetting van de boot nu omgedraaid. Ik ben maar eens achterin gaan zitten en Cees is mijn vorderman of equipier. Dat deze nieuwe bezetting wat anders varen is bewijst de eerste en enige stroomversnelling van vandaag. We zitten nog geen tien minuten in de boot of we nemen ons eerste onvrijwillige bad. Voor vandaag blijft het bij dit bad.

Gezellig

Al snel blijkt dat voor vandaag de voortstuwing echt uit onze eigen armen moet komen. De rivier is al snel verworden tot een brede en trage rivier met hier en daar een kleine versnelling die de naam eigenlijk niet mag dragen. In Kyllburg is een stuwtje. Enkele boten varen deze naar beneden. Anderen die meer begaan zijn met de mogelijke schade aan hun boot dragen om en we vervolgen onze tocht.

De vallei is erg mooi om te zien en het het Schloss Malberg is erg mooi gezien vanaf de rivier. Het vervolg van de tocht voert door een wat afgelegen en bosrijke vallei. Het weer was erg goed, de zon en de hoge temperaturen kunnen enkelen van ons zelfs verleiden om tijdens de pauze enkele kledingsstukken uit te doen. (nou niet gelijk gekke dingen denken hé?)

Spannend!

Wildwatertechnisch stelt de rest van de tocht niet zoveel voor. Vermeldenswaardig is nog wel dat CanaCees na de pauze nog van zich spreken door op een volledig vlak stuk toch nog een bad te nemen zonder dat een andere persoon hierbij heeft geholpen. Het schijnt dat een bal in het spel was. Bij alle andere zwempartijen omstreeks dit tijdstip was duidelijk sprake van ‘hulpvaardige’ tochtgenoten. Een mens moet toch iets doen om de gedachten af te leiden van de pijnlijke onderste ledematen, toch?

Passanten drijven voorbij, geen Batavier die een poot uitsteekt ...

Opgelucht stappen we uit bij het treinstation van Bitburg-Erdorf. We strekken onze pijnlijke enkels en knieën en zijn dankbaar voor het lekkere zonnetje waardoor we relaxed kunnen omkleden.

Gaby en Klaus in vorm

‘sAvonds is er door Gaby en Klaus Gerullis een grote maaltijd met veel vlees klaargemaakt. De meesten prikken met groot plezier tot ze niet meer kunnen.

Cees F en ik delen niet mee in de vreugde. Wij zitten bij een tankstation bij Kaisersesch met een kapotte auto. Het eerste half uur wisten we niet wat stuk was maar het blijkt dat een klein stukje brandstofslang van 5 cm is gebarsten. De benzine die nodig is om de motor te starten kan nu niet op de juiste plaats komen. De vriendelijke dame van het tankstation heeft helaas geen brandstofslang voor ons maar kan wel de ADAC voor ons bellen. Aangezien het het eerste mooie weekeinde van het jaar is, is het heel erg druk voor de ADAC. Het duurt het wel even voordat ze er zijn. Als de monteur er eindelijk is moet hij eerste nog even een andere klant wegslepen naar de garage maar dan komt hij met een paar stukjes slang terug. In drie minuten is het probleem verholpen, maar we hebben er alles bij elkaar drie en een half uur over gedaan om te tanken.

Klaus en Gaby hebben gelukkig eten voor ons bewaard en dankbaar vallen we aan.

Rivier; Kyll tussen St. Thomas en Bitburg-Erdorf

Waterstand; ong 100 cm Peilschaal Kordel/Kyll, tendens dalend

Vaarders; Saskia en Menno (Sun-Kosy),

Tom en Joost (Sun-Kosy),

Mayke en Coen (Guide),

Nonja en Marcel (Glasvezel Gatz Yoho),

Rien en Hans S (polyetheen Gatz Yoho),

CanaCees (WW OC1 model ?),

Martijn (of was het nou Rob? in Foreplay C1),

Rob (of was het nou Martijn? In rode Savage OC1),

Marco (Mad River),

Valery en Geoff (Indian Canoe),

Gezien en Arne (Coleman),

Cees F en Bart (ik heb geen idee wat voor samenraapsel zij nou in het water hebben gelegd, slalom C2).

Rien's visie

Zoals gebruikelijk bij de Batavier weer een top weekend. Gaby Gerullis lukte het weer om zichzelf te overtreffen en wilde zelfs onze ontbijttafel opruimen, sjouwde tuinstoelen bij en toverde een heerlijke rollade op tafel.

De Kyll, lekker rustig water om te wennen, hoe zit dat ook al weer in zo’n badkuip met zo’n halve paddle. Van schermutselingen in de boten heb ik niks gemerkt en volgens mij ging het teamwork harmonieus.

Coen en Maaike hadden onderweg nog een meningsverschil over het leeghozen van de boot. Coen was van mening dat je de boot sneller kon leegkiepen in plaats van scheppen.

Wij als ervaren hozers weten dat wel en wilden wel even helpen. Onze spontane reactie kwam voor Maaike duidelijk te snel en moest dus naar de kant zwemmen.

Coen demonstreerden gelijk hoe snel je een open Yoho vol water kunt scheppen. Dankzij ons fantastische drijfvermogen zijn we rustig dobberend met bakjes de boot gaan hozen.

As usual, te zwaar voor de boot

Cees wilden wel even helpen en schepte vrolijk onze boot vol, maar dat is in zo’n fragiel bootje als dat van Cees niet echt handig. Een heel licht zetje van onze kant was genoeg om Cees weer volledig bij zijn eigen boot te houden.

Nog effe wennen aan elkaar, maar gaat steeds beter!

Wij hadden de boot net leeg toen er tumult op het water ontstond door een boom die de rivier volledig dicht hield. Iedereen maakte aanstalten om uit te stappen, maar dat was ons met die zware boot te gek. Strak lang de rechter oever was een doorgang maat jeinazone.

Na wat overleg kwamen wij tot de conclusie dat ook een Yoho Gatz daar wel door ging. We hadden bekeken dat je wel onder de kuiprand moest blijven om onder de boot door te komen. Aan de voorkant haast geen probleem, maar aan de achterkant was geen plek dus moest Hans vanuit de boot over de boom weer in de boot.

D'n natte dweil....

Ik kon die actie van Hans niet zien want ik zat in het vooronder maar ik weet hoe Hans uit een canadees stapt en heb zo’n beeld als van een natte dweil die je over een boomstam trekt. Na nog enkele kilometers scheppen bereiken we dan het eindpunt Erdorf.

Over de terugweg valt eigenlijk niks bijzonders te melden voor een Batavier. Ieder ging zijns weegs. Cees F. en Bart stranden met panne en Cees V ging de snelste weg naar huis. Gelukkig nog ruim voor Venlo ondekte hij de misser en kom met een kilometertje of 80 terug rijden nog net op tijd aan tafel aanschuiven.Cees en Bart hadden wat meer pech en vonden de hond in de pot. Weer overtrof Gaby zich en verwende de heren met een ware VIP behandeling.

Het was de eerst keer dat de batavier de buiten tuin ook kon bevuilen!

Zondag tocht midden Rur

Martijn's Visie

Met het copieuze maal van Herr en Frau Gerullis nog vers in het geheugen staat ons de volgende ochtend een al even rijk gevulde ontbijtafel te wachten. Claus G. heeft zich uitgeleefd op het kneden, rijzen en bakken van de eindeloze hoeveelheden deeg, terwijl Hans ons proteïne- en cholesterolniveau op peil houdt met heerlijke scrambled eggs.

Aangekomen in Monschau blijkt dat het traject door het dorp niet te varen is vanwege een afvaartwedstrijd. Dit heeft wel als voordeel dat de kraan van de Perlbach is opengedraaid zodat er gedurende een paar uur meer Pegel staat (45 cm ipv 30cm in in Monschau).

De weg door het dorp naar de instapplek bij de waterzuivering is een mooie autoslalom: links als rechts moesten afgematte teruglopende kanoërs met afvaartboten worden ontweken.

Al het varende materiaal leek de eerste dag op hoofdlijnen te hebben overleefd, bij de gratie van grote hoeveelheden spuug, liefde en duct-tape. Wel leek het erop dat een bever flinke hap uit de boeg van de plantenbak van Arne en Gezien had genomen, waarop ze besloten om toch maar achterstevoren te gaan varen. Of dit iets te maken heeft met de partnerruil die gedurende de tocht plaatsvond met Mayke en Coen is nog onduidelijk.

Na de vlakwatermarathon in een omgebouwde For(e)play van de voorgaande dag was Martijn blij dat hij in de Finkenmeister van Cees V. mocht varen. Hij betuigde zijn dankbaarheid door onderweg het onderwaterschip ook wat zonlicht te gunnen terwijl hij de bodem inspecteerde. Het water stroomde lekker door.Bij ontstentenis van verblokking werd gezorgd voor bewegende obstakels. Plotseling dwarsliggende en zinkende canadezen zorgden voor de nodige variatie. Onder het imperial van een van de Yoho's kwam een complete strandballenset tevoorschijn. Bart en Cees F. leken nog steeds continu te twijfelen of ze in een C2 of een U2 voeren.

Op verschillende plekken werd mooi gesurfd. Marco en Valery deden dat ook beide solo in hun vliegdekschip na evacuatie van al het niet-essentiële personeel.

Bij aankomst op de camping aan het eind van Hammer wachtte ons de Hammerstube, waar onder genot van Möpsi's en Fendplatten kon worden teruggekeken op een erg geslaagd weekend.

`Rien's visue:

’s Morgens voor dag en dauw arriveerden de broodjes. Vers brood heeft op een Batavier het zelfde effect als stront op een vlieg en in no time zat het volledige stel te smikkelen.

We spraken af om te verzamelen bij het wasbord in Monschau. Misschien konden we door het dorp en de faforitentoter varen.

Daar aangekomen bleek er een afvaartwedstrijd door het dorp te gaan en zijn we ver achter de berenkuil ingestapt. Ook de coördinatie bij het wasbord was weer des Bataviers. Niet iedereen kwam daar en andere gingen alvast enz. enz.

De Roer was echt leuker dan de Kyl. Vooral omdat de Perlbach flink liep was er voldoende water en konden we hier en daar surfen.

Wij hadden onze boot goed gepimpt en de hele boeg afgedekt met folie. Echter in de eerste golf in een haakse bocht na Monschau begaf ons zeil het. De druk van het water drukte de kuip iets naar buiten met als gevolg dat ons drijfvermogen een eigen leven ging leiden.

Naar een paar honderd meter hadden we de boot weer op het droge en konden de schade gaan opmaken. Ons luchtkussen moet beter waterdicht en de boot moet met touw bij elkaar gebonden worden.

De lunchplek kozen we een km of vijf na Monschau bij een speelgolf en een groot keerwater. Iedereen kom zijn kunsten hier na hartelust demonstreren.

Mwah, Marco, zo groot was die tak ook weer niet!

Valery demonstreerden soloactie’s in haar Indy-an cannoo. Coen en Arne demonstreerden prachtig hoe je kunt omslaan tijdens het inparkeren.

Pruil en smile bij elkaar

Na de lunch hebben we even tamelijk moeten doorvaren omdat de Perlbach-kraan om 4 uur zou worden dichtgedraaid. Zo kwam er een eind aan weer een gezellig weekend met het terugzien van oude bekenden.