Wildwater beginners weekeinde Eifel
goed toeven in Irrel, eind oktober
Vandaag waren we allemaal vroeg uit de veren want we zouden mogelijk naar Hohen Limburg moeten rijden, maar gelukkig er waren ’s nacht ook nog enkele flinke buien geweest. Hans S. had al een alternatief. De Prum was al boven de 40 cm gestegen en in plaats van een blubberzooi was er weer stroming waar te nemen. We zouden een paar kilometer boven de Irreler Wasserfalle kunnen instappen en met een groepje de Wasserfalle kunnen doen. Warempel bij inspectie van de Wasserfalle zag het met die 40+ waterstand bevaarbaar uit. Zoiets als het verblokte stuk van de Boven Lesse bij een lage waterstand, maar dan met meer verval.
Prijsvraag: wie herkent deze pyramide?
Voor de zekerheid toch nog maar eens goed informeren wat het water verder in de Eifel deed. Dus eerst ons orakel te Lent geraadpleegd, alwaar de profetie werd gedaan dat de Midden Rur voldoende water zou hebben. De keus was toen snel gemaakt, op naar Monschau.
De Midden Rur had net genoegd water (peilschaal Dedenborn +/- 30 cm), er was maar incidenteel een ondiep steentje. We hebben heerlijk gevaren. Na plenzende regen’s morgens brak de zon door en er waren vele plekjes om lekker in te spelen.
Het geHannes! Onze Hansen hebben aan elkaars auto’s gezeten en dat moeten ze vooral niet doen. Deze Hansen worden trouwens door de nieuwkomers al volgt onderscheiden. De eerste viel op door de whisky, Hans “Whisky” dus. De tweede door spareribs.
Geen “Hans-Worst” of “Hoge Staay”, het werd Hans “Rib”. De laatste Hans mocht zijn dubbele voornaam behouden, “Hans-Joris” dus. Deze “Hans-Joris” had vanwege de effecten van whisky zich met Hans (whisky) zijn auto moeten bemoeien. Dit werkte niet, diens auto had de volgende morgen een lege accu. Startkabels boden uitkomst ware het niet dat “Hans-Joris” zich met de auto bleef bemoeien, vol geduld de startmotor steeds weer even laten draaien zodat de accu zich niet te snel zou opladen.
Later die dag zou Hans (whisky) zich weer aan de auto van Hans (rib) vergrijpen. Tenminste, hoe zou deze auto anders aan een lege accu kunnen geraken.
Van dit gehannes heeft niemand meer iets van meegemaakt. Reden hiertoe warende de overgebleven spareribs van de vorige avond, deze bleken zeer opdringerig. Even een deur open of een raam op een kiertje en de sparribs waren weer binnengedrongen.
Om aan de spareribs te ontkomen deed iedereen de autodeur op slot en speerde hem weg. Familie van Hans (rib) had een list verzonnen, hun auto had pech, ze hadden hulp nodig. Ja, ja, deuren op slot en wegwezen dus. Of zou het toch echt zijn, want die Lex is wel een betrouwbaar type. We zijn toch maar even teruggegaan.
(red: foto's ter bewijsvoering ontbreken, we moeten dus aannemen dat de whisky meerdere monden heeft verblijd en dat de feiten eeuwig verbloemd zullen worden)
Boy
De avond en dag voor Het geHannes volgt nu, beschreven door de nieuwkomers Karina en Maaike (Kamps ofwel 3).
Er was vrijdagavond al heel wat gehannes met drugs in Duitse auto’s en drank in de Thunderbird van Hans-Joris (even een aanvulling op bovenstaand stukje: door ons genoemd: Hans-thunderbird) bij de grens met Duitsland, lang leve de douane. Afijn, 2 uur later dan gepland kwamen we aan bij onze ‘spartaanse’ accommodatie, die helemaal niet zo spartaans bleek te zijn gelukkig. Zeven leuke koglerhutjes in de bossen met één grote gezamenlijke koglerhut en een koglerhutwc, dus niet slècht.
Nadat iedereen een plaatsje in een hutje had bemachtigd, of daarvoor al, eindelijk aan het bier en chips en nootjes en natuurlijk worst van Hanz.
Bij het kampvuur lekker drinken en ouwehoeren en er achterkomen dat we eigenlijk bij een soort (narcistisch) managersweekend waren beland waar de rollenpatronen nog steeds gelden (vrouwen drinken geen bier) kregen we de gedachte, ‘waar zijn we nu dan toch beland’. Na dit indrinken bij het kampvuur in de opperhut uit volle borst meezingen met accordeonCees. Wij allen dachten toch wel heel goed te zingen en vooral ook zuiver en tekstvast, maar de volgende morgen bleek dit een grote illusie. Merel had het allemaal moeten aanhoren vanuit haar koglerhutje en dacht, ik hoor toch liever ‘t gesnurk van pa, dus tsja dat wil wel wat zeggen. Maar in ieder geval hebben we ons prima vermaakt en ging het door tot in de vroege uurtjes.
De Hanzen waren de volgende dag erg schappelijk, we mochten tot een uur of 9 blijven slapen en konden direct aanschuiven voor het ontbijt. Junioren Martijn en Klaas waren volop eieren aan het bakken voor iedereen! Met deze stevige bodem gingen we richting de Kyll.
Er was weliswaar weinig water gevallen maar genoeg voor Etien om zijn auto in de bagger te parkeren dat alle mankracht vereist werd om deze weer los te krijgen (gelukkig was vrouwkracht niet direct noodzakelijk).
Op het water hebben we lekker “keien geketst”, de hoge waterstand maakte dat we de onderzijde van de bootjes even flink hebben bijgeschuurd. Het is ook een hele ervaring om over een “droge” waterval te schuren! Gelukkig hadden we af en toe net iets meer water zodat we toch ook het gevoel hadden te varen en jawel er bleek genoeg water om om te gaan!
Whisky Hans was nog een beetje in de war, en was in de veronderstelling in een reclame spotje te zitten voor stoere auto´s en parkeerde zijn Toyota tijdens de lunch in de rivier…(hoewel rivier?). Na een lange tocht, met veel bruggen, ja bij die brug is het!, oh nee..toch de volgende…., zijn we bij het eindpunt.
Terug bij de bivak wordt er zonder pardon aangevallen op bier en chips, in afwachting van vele spare-ribs. Gelukkig zijn er net genoeg spare-ribs (met dank aan Spare-rib Hans)!!
Het kampvuur laait weer hoog op, mede dankzij onze junioren die geen moeite bespaard laten om brandstof voor het vuur te vinden. ´s Nachts blijkt tot mijn verbazing dat alle hutjes er nog staan!!
Lees meer over de volgende dag...
Karina
