Junioren weekeinde Pinksteren 2008
deelnemers: Alex, Robin, Walt, Merel (van As), Janne, Jeroen, Vera, Benke, Els, vriendin van Els, Charlotte, Klaas, Niek, Kira, Margot, Merel (Platenburg)
en ook nog ……. Martin, Hans P. , Cees, Edwin, Lex, Boy, Bianca en Ron
Bloedmooi weer (28 graden) en geen water, wat doe je dan ? ………………………. je gaat naar de Eifel voor een juniorenweekend. Ook dit jaar zaten we weer met een ploeg op het grote grasveldvan de camping in Kyllburg. Onder toezicht van de burgemeester was het gras ’s middags gemaaid, zodat wij daar weer de tenten op konden zetten.
Terwijl iedereen de vrijdagavond langzaam binnendruppelde, tent opzette en bij het kampvuur kwam zitten (wat jeugd uitgezonderd) was het onderwerp van gesprek natuurlijk: Wat kunnen we onder deze omstandigheden in vredesnaam varen? Maar een Batavier zou een Batavier niet zijn als daar geen antwoord op gevonden kon worden. Zonder al te veel discussie werd besloten om de eerste dag het klassieke traject St. Thomas – camping Kyllburg te varen. Een beproefd stuk dat we onder alle omstandigheden al gevaren hebben.
Na een relaxte start van de ochtend (lekker ontbijten in de zon) naar St. Thomas gereden en daar onder de spoorbrug ingestapt.
De tocht werd een echte toertocht, dus er moesten wat dingen verzonnen worden om het spannend te maken. De boten werden midden op de rivier in een cirkel gelegd. Niek en Klaas stapten om beurten uit en “liepen” een rondje over de boten. Het bekende walsje in de Kyll werd deze keer niet alleen vooruit en achteruit gevaren, maar ook staand in de boot (Helaas geen foto’s. Dit weekend een laag “waterdicht camera gehalte”.)
Voor het dorp konden er gelukkig nog wat keerwatertjes gepakt worden. Maar de glijgoot stond zo goed als droog, zodat er gekluund en geschraapt moest worden.
Op de camping aangekomen haastte de jeugd zich naar het zwembad en voor de anderen was het …….. relax !!!! ’s Avonds nog een heerlijke barbecue en natuurlijk: Wat gaan we morgen varen??
Zondagmorgen was Edwin met de overige kids al vroeg op de camping en konden ze nog even meegenieten van het ontbijtmoment.
We vertelden hem dat we vandaag een “erst befahrung” zouden gaan doen: de Kyll tussen Philipsheim en Auw an der Kyll. Dat was nog nooit geprobeerd en volgens de vaarkaart moest dat er een beetje leuk uitzien.
Na het zoeken van het in- en uitstappunt gingen we in drie ploegen de rivier op. De oudere jeugd moest eerst aangespoord worden. Zij hadden een baaldag (gebrek aan nachtrust??) dachten ze, wij vonden van niet. De eerste anderhalve kilometer was gezien de omstandigheden fantastisch. Vervalletjes, stroomversnellinkjes en keerwaters. Toch iets ontdekt ????
Helaas ! Na anderhalve kilometer was het afgelopen. Afgezien van het werplijn gooien en kanoërs redden bij de lunchplek waren er geen noemenswaardige vaarfeiten meer. Twee keer moest er nog stevig gekluund worden omdat het water werd afgeleid naar een molen. Dat gaf een hoop gemopper onder de jeugd. Er op wijzen dat de natuur toch wel mooi was, hielp ook al niet.
Het traject Philipsheim – Auw an der Kyll kan geschrapt worden in de vaartrajecten. Tijdens het pannenkoekbakken besproken wat we de volgende zouden gaan doen. Mogelijkheden in de Eiffel waren zo’n beetje op dus wat doe je dan ……. ?
Maandagmorgen ontbeten en de boel opgebroken. Om half 11 op pad naar …….. Hohe Limburg!! Jawel, de commissie van wijze ouders had besloten om de jeugd toch nog wat te bieden. Na gereken over de kilometers (hoeveel naar huis, hoeveel ben je kwijt bij het omrijden, hoeveel van Kyllburg naar Hohe Limburg) kan er bij de Batavier weer een record bijgeschreven worden. Van de Boven-Lesse naar de Boven-Rur is al diverse keren uitgeprobeerd, maar van Kyllburg naar Hohe Limburg mag er ook wezen. Na ongeveer 2,5 uur rijden en een file kwam de hele ploeg in Hohe Limburg aan, waar het uiteraard druk was. Mooi weer en nergens anders water. Bij het steunpunt de nodige hesjes gehaald en met de jeugd eerst maar even de baan verkend. Die waren nu stil en in gedachten zagen ze zich van de baan afgaan.
“Kan ik het wel?” en “Sta ik niet voor gek als ik om ga?” waren nu de uitspraken. Na wat zenuwachtig heen en weer geloop, nog een keer kijken en invaren op het stilstaande water gingen ze toch in ploegjes de slalombaan af.
Met de bijbehorende aanwijzingen brachten ze het er goed vanaf. Er werd getraverseerd (in of achter een golf), keerwater gevaren en zelfs een beetje gesurfd.
Kortom de jeugd van de Batavier had de “erst befahrung” op Hohe Limburg redelijk tot goed ondergaan. Na een aantal runs vonden de meesten het welletjes en werd de boel opgeladen. Even een ijsje en terug naar Nijmegen.
Geen water en toch drie dagen gevaren !!!!!! Ach, er zijn op dat gebied weinig zaken die bij de Batavier niet opgelost worden, al moet je er soms een stukje voor rijden
