Verslagen Wildwater

Kleine Kyll &Ussbach  10-11 januari 2004

Deelnemers: Ron, Boy, Mayke, Coen, Hans, Ivo, Ton, Menno, Nyke en Michiel (beid alleen zondag)

Hans kan het volgende georganiseerde weekeinde niet mee en dit weekeinde wel. Dan zit er niets anders op; rondbellen en zelf een weekeinde organiseren. Na veel wikken en wegen op vrijdagavond wordt de knoop toch doorgehakt, we gaan varen in de Ardennen. De Kupferpfanne wordt gereserveerd en we spreken om 7.30 uur af bij het clubhuis.

Daar aangekomen ontmoeten we John die met een sikkeneurig gezicht verteld dat hij de hele dag geen oog heeft dichtgedaan en dus niet meegaat. Ons ontgaat de logica daarvan volledig maar voordat we goed en wel van de verbazing bekomen zijn in hij alweer naar huis vertrokken (een tekst over het verouderingsproces van vaders speelt door onze gedachten).

Mijn kanoklok is nog niet helemaal in orde, mijn Jas met paspoort en al ligt nog thuis. Dus terug naar Lent alwaar Hans het toilet bevuild en we uiteindelijk om 8 uur naar de Eifel afreizen.

Tijdens de heenreis luisteren we nog even alle peilschalen van het gebied af:

• Plein op de Lieser: 96 cm stijgend

• Msch op de Ahr: 58 cm stabiel

• Echtershausen op de Prum: 90 cm stijgend

• Hentern op de Ruwer: 46 cm stabiel

Het vergt wat denkwerk maar dan zijn we eruit. We gokken op de Kleine Kyll bij Manderscheid en als die toch te laag blijkt te zijn gaan we naar deUssbach.

De Kleine Kyll

Bij de Kleine Kyll aangekomen is deze bruin en heeft net genoeg water om te kunnen varen. We hebben deze rivier nog nooit gevaren, hij staat te boek als smal, bochtig, een hoog boomrisico en een kloof van een paar kilometer met daarin een lange passage WW III-IV. Niet slecht dus om eerst maar eens met laag water een keer te verkennen.

We stappen in 500 meter boven de brug van  Manderscheid naar Meerfeld. Tot het uitstappunt is het 6 km varen.

Dat van die bomen is absoluut waar. Op de eerste 2 kilometer komen we meerdere boompassages tegen. Bij deze waterstand kan ik het omdragen tot 1 keer beperken maar bij wat hogere waterstand en dus minder vrije ruimte onder de bomen en meer druk op het water schat ik het omdragen op 3 tot 5 keer. 

Voorzichtig varen we verder want na 2 kilometer moet er een stuw zitten die we niet over het hoofd willen zien. 

Die angst is ongegrond. De rivier is over 100 meter opgestuwd en de stuw is van verre herkenbaar en hoorbaar. Omdragen is geen enkel probleem. Lopen is echter niet mijn sterkste punt  daarom besluiten Coen en ik het geheel maar via de vistrap te varen. Die is weliswaar smal maar van boven tot onder zo stroef dat je goed de bocht om kunt manoeuvreren en niet het risico loopt er ergens vanaf te vallen. Dat scheelt weer een draag partij.

Na nog wat boompassages worden de wanden nog steiler en rotsiger. De komende kilometer zitten er steeds meer leuke trapjes en verblokkingen in de rivier. 

Als hier wat meer water  op staat (we hebben nu wel de minimum waterstand waarbij het varen nog leuk is) dan wordt dit een schitterende speeltuin met tollende keerwaters en een paar mooie speelwalsen en S-bochten. Het tempo van het water is hoog, de rivier heeft een gemiddeld verval van 11 promille en dat zit vooral in de 2-e helft.

We gaan een bocht om naar links. Boven de rivier wordt een brug zichtbaar. Volgens de DKV-fhrer moet je dan uitstappen om de passage onder de brug te verkennen. Die beschrijving klopt. De rivier valt hier over 20 meter circa 4 meter omlaag met aan het einde een versmalling van circa 2.5 meter. De passage, die te boek staat als wildwater III tot IV, al naar gelang de waterstand, is van bovenaf niet compleet in te zien. Er zit een verval in van net iets meer dan een meter hoog. Van bovenaf is niet te beoordelen of het onderwater vrij is van bomen. Ook  is het verloop na de versmalling aan het einde niet in te zien. Verkennen dus.

Ton heeft het al snel gezien en maakt aanstalten om te gaan varen. Ik posteer mezelf op een grote rots net achter de brug en hou camera en werplijn paraat. Ton  komt op de eerste rotsen vast te zitten, wordt daarna door een walsje wat opzij gezet maar komt op tijd in de goede aanloop voor het laatste verval. Hij verdwijnt tot aan zijn kin in het water en wordt even later uitgespuugd.

Ivo volgt. In het verval komt hij te veel naar rechts en raakt daar de rots achter het verval. De snelheid is eruit en de wals neemt hem te pakken. Na een mooie loop achterover ligt hij tussen keerzog en steen. De wals zuigt hem terug het verval in. In de tussentijd pakt de rots zijn peddel af en even later wordt hij ondersteboven doorgespoeld. 

Een handrol betekent voor Ivo meestal een dislocated shoulder dus dat laat hij maar achterwegen. Diverse pogingen om via rotsen op de bodem overeind te komen mislukken en zo spoelt hij de poel achter het verval in waar hij toch maar uitstapt. De werplijn is snel geworpen maar die heeft hij niet nodig, het water is net iets meer dan 1 meter diep. De peddel spoelt even later door en Ivo is weer compleet.

Coen vaart daarna en gebruikt de rotspunt in het middel van het verval als springschans. Dat gaat ook. Dan volgt Hans. Dat gaat volledig op zijn Staay's; vol gas en zonder enig plan. Met een noodgang vliegt Hans tussen de 2 rotsblokken door. Hij wordt op dat moment reeds op zijn zij gekanteld maar gaat zo hard dat we hem met boot en al los zien komen. Hij is dan al aan de eerste helft van de eskimorol begonnen en land al bijna ondersteboven in het water achter het rotsblok. Een snelle rol volgt waarna hij blazend en met beslagen bril het laatste stuk aflegt. De "vliegende Staay" is geboren. Mayke en ik volgen zonder problemen.

De rivier blijft de volgende 2 kilometer nog een goed verval en flinke verblokking houden. 

Links begint een open weide, we zitten vlak voor het uitstappunt. Op 2 plaatsen zijn hier dunne staaldraden over de rivier gespannen. Deze zijn absoluut gevaarlijk voor de onoplettende vaarder. Zeker bij hoog water. Even later stappen we uit bij de 2-e wegbrug.

Ussbach

middenin het kloofje

Dubbele wals bij hotel Elfenmühle

De tunnel aan het begin van Bad Bertrich

De stuw middenin Bad Bertrich

De trappen aan het einde van Bad Bertrich

Lessons learned:

• Als je, je lidmaatschap van de Batavier opzegt, dan wordt je gekyllhaald

• Een hoge steun in een wals is slecht voor je schouder

• Minimum waterstand voor de Kleine Kyll in 100 cm (stabiel of stijgend)  op peilschaal Plein

• Rodeovaarders houden niet van schuin geplaatste bomen

• Op deUssbach moet je een koplamp meenemen

• Hans kan vliegen, met boot. En eskimoteren, ook met boot

• John V. wordt ouder Papa

Waterstand informatie:

10 januari 2004: Lieser, pegel Plein 96 cm. Deze is op dat moment nog steeds stijgend komend van 70 cm de dag ervoor. Die avond staat de peilschaal op 99 cm.

11 januari 2004: Lieser, pegel Plein 93 cm. Dus langzaam iets dalend.

Menno