Kellenbach en Boven Rur 17-18 januari 2004
Deelnemers: Ron, Mayke, Coen, Menno, Teun, Saskia, Gert Jan, Paul, Cees
De Kellenbach
Ton heeft vorig weekeinde genoten. Waarvan, het water, het weizenbier en/of de avondlijke klaverjasdrive's? Dat weten we niet precies maar hij organiseert spontaan een volgend weekeinde.
Het heeft de hele week fors geregend, ook in de Eifel. Alle peilschalen stijgen en we verwachten hoog water.
Zaterdagochtend is het weer 7.30 uur vertrek uit Nijmegen. Nog snel even de peilschalen gebeld en een beslissing is snel genomen; de Kellenbach staat op 110 cm en en bij 100 cm is hij te varen. De drang om nieuwe rivieren te verkennen wint het van de hausstrecke, de boven Rur, die vrijdag goed water had.
De Kellenbach (andere naam is Simmerbach) ligt in de Hunsrck, net onder de Eifel. We rijden nu dus Koblenz voorbij en gaan 40 km verder bij Rheinbllen de Hunsrck in.
De Kellenback is in de bovenloop een weidebeek met af en toe stekkie bos. Een klassieke ardennnen-sloot, zeg maar, met weinig tot geen verblokking maar vooral bochtstromingen, takken, bomen, prikkeldraad etc. Klasse I+. Onder Gemnden heeft de rivier zich door een bergrug gewrongen, al de losse grond weggehaald en een paar grote rotsblokken laten liggen. Daar zit dus een redelijk verblokt stuk van, volgens het boekje 1.5 kilometer. Het geheel WW III als het water hoog genoeg staat (150 cm peilschaal Kellenbach).
In Gemnden zoeken we een instappunt. Omdat we niet midden op de brug in het dorp in onze blote reet willen gaan staan omkleden zoeken Cees en ik in wat zijweggetjes naar een goede instapplek. Richting Panzweiler zien we een paar kanors omkleden. Daar kunnen wij dus ook terecht. Het verbaasd ons hoe dan ook hier kanors te zien, in de hele Eifel hebben we de afgelopen weekeinden nog geen andere vaarder gezien. Snel nog even wat informatie van de Duitse kanors losgepeuterd. De waterstand is laag maar goed te doen. Het wilde stuk is misschien van het eerste tot het laatste rotsblok wel 15 kilometer lang maar het echte wilde stuk toch echt niet langer dan 400 meter. Met een halve meter meer water wordt het volgens de Duitse vaarder "ein knackiger Vierer". Mmmmmm...
Na koffie met gebak kleden we om. Gert Jan van Mill is nog steeds onderweg naar Gemnden. We besluiten de auto's alvast om te gaan rijden. Op de terugweg komen we Gert Jan tegen die het instappunt aan het zoeken is.
We varen van Gemnden tot net achter Kellenbach (10 km). Er zitten 10 stuwen in het traject. Vanaf de weg te zien, zijn ze allemaal schuin en goed bevaarbaar.
Diverse stuwtjes nodigen inderdaad uit tot spelen. Het zou wel iets hoger water mogen zijn, maar we slagen zelfs in backsurfs en een paar spinnetjes.
Cees heeft zijn regulieren ontmoeting met een boom en verliest, zoals gewoonlijk, die strijd.
Na 5 kilometer duikt de Kellenbach het bos in en liggen her en der wat rotsblokken verspreid. Het begin van het "Ltzelsoon" whatever that may be.
Na een paarhonderd meter zit er inderdaad een steviger verblokt stuk dat met hoog water makkelijk wildwater III kan worden. Nu komt het absoluut niet boven de WW II uit en is het een leuk speelparcours. Waar die "knackiger vierer" vandaan moet komen bij een halve meter meer water, dat zien we niet. De doorgangen zijn daarvoor echt te groot en er is te weinig verval. Er zullen best een paar stevige walzen in komen te zitten. Dat maakt het geheel nog geen WW IV. Leuk wordt het uiteraard wel.
Na een paarhonderd meter zijn we door het meest "verblokte" stuk heen. Gelukkig blijft het verval wat hoger en liggen er toch her en der wat blokken. Daardoor blijft het traject tot vlak voor Kellenback leuk.
Nog een paar speelgolfjes en walsjes en dan zijn we alweer tot voorbij Kellenbach.
Zie ook de gebiedsinformatie van Eifel en Hunsrck
Boven Rur
Omdat alle peilschalen dale4n besluiten we voor de zondag toch maar naar de Boven rur te rijden omdat we denken dat daar nog voldoende water is. Dat valt tegen. Er staat bij Reichenstein maar net genoeg om nog een beetje leuk door het bos te varen.
We zijn niet de enigen. De parkeerplaats is afgeladen vol. Alsof heel wildwater varend Nederland naar de boven Rur is gekomen. Dat wordt feest op de rivier.
Uiteindelijk blijkt het mee te vallen. Bijna alle andere vaargroepen hanteren de Duitse vaarstijl: in een langerekte sliert achter elkaar aan zo snel mogelijk naar beneden varen. Probeer daarbij ieder keerwater te vermeiden, dat is alleen maar lastig, moeilijk, vermoeiend, eng ....
Wij vinden het best, het eneige dat we hoeven te doen is bij onze speelplekken even wat langer in een keerwater wachten totdat er weer een trein voorbij is gekomen, dan spelen we weer verder van keerwater naar keerwater.
Foto's maken lukt bijna niet. Mijn vingers zijn gevoelloos door de kou (-1) en kunnen het drukpunt van de ontspanner niet vinden. Daardoor stelt de camera niet scherp. Pas in de laatste passages begint het bloed weer wat te stromen en kunnen er weer plaatjes geschoten worden.
Het wasbord laten we bij deze waterstand maar zitten. Dat kost echt een kilo plastic. We dragen de Perlbach omhoog. Er wordt relatief veel water losgelaten. Dat is prettig voor het stuk door Monschau. Het is echter ook ^%%$$##@-koud water. Het scheelt zo 3 graden watertemperatuur en dat voel je direct. Mijn vingers zijn binnen de kortste keren weer bevroren. Geen foto's dus van dit stuk.
Op het einde strudel mit Sahne bij Hotel Zum Stern, dit soort weekeinde moet je altijd in stijl afsluiten.
Lessons learned:
-
Water in Eifel en Hunsrck loopt sneller weg dan in de Ardennen
-
Nederlandse wildwatervaarders hebben de duitse afvaartstijl geadopteerd, immer gerade aus
-
Strudel in Zum Stern in Monschau ist Gut!
-
100 cm peilschaal Kellenbach is echt het minimum
-
Ein knackiger vierer is een goede 3
Waterstand informatie:
17 januari 2004: Kellenbach, pegel Kellenbach 109->105 cm (zie telefonische peilschalen). Tjidens de vaartocht daalt de rivier 5 cm. Gemiddelde waterstand 120, hoge waterstand 150 cm
18 januari 2004: Boven Rur. Reichenstein 32 cm dalend. Peilschaal Monschau en Dedenborn beiden op 60 cm
Menno
