Verslagen Wildwater

Eifel & Hunsruck weekend 22 en 23 januari

Vrijdagmiddag 17.30 uur: 

• Ahr 102 cm

• Ruwer: 61 cm

• Lieser: 112 cm

• Kellenbach: 131 cm

Maar wel allemaal met een cm  per uur dalen. De stortbuien zijn net geweest en het water loopt, met een beetje pech, weer snel weg. Gelukkig zijn we nu wel op tijd, vanavond vertrekken we naar de Eifel en zaterdag kunnen we in ieder geval nog een flink staartje van de buien meepakken. 

Joepie, ik sta al te kwispelen bij de deur (zoals Ton per mail uitdrukte) eindelijk is de regen timing in orde, niet helemaal perfect, daarvoor had het nog een dag later moeten beginnen, maar dit is het beste wat ons het laatste jaar in de Eifel is overkomen. Profiteren dus.

Voor zaterdag verwacht ik nog een echt mooie waterstand. Gezien de dalende temperaturen en meer sneeuw dan regen verwacht ik dat de zondag al stukken minder zal zijn. Maar dan zijn er nog wel andere onbekende eenvoudigere sloten te varen.

Met 11 man vertrekken we naar huize Gerullis waar Gabi Gerullis de kachel al voor ons heeft aangemaakt. Na chips, weizen en sterke verhalen zoeken we ons nest op.

Zaterdagochtend bellen we nogmaals alle peilschalen af en besluiten om de Dhron te gaan varen. Ten eerste omdat ik hem nog nooit gevaren heb (anderen wel, grrrrr), ten tweede omdat de peilschaal Hentern-Ruwer goed staat op 58 cm. Hieronder het verslag van Ton over deze tocht.

Bomen op de Dhron zijn bedrog

Om 4.45 gaat de wekker. Voortaan toch maar proberen op vrijdagavond te vertrekken denk ik nog terwijl ik slaperig mijn kajak in de auto gooi. Ik moet om 7.30 bij Cees zijn en ze verwachten slecht weer dus om 5.30 rij ik weg uit Spijkenisse. Te vroeg kom ik aan in Groesbeek maar gelukkig heeft Cees zoals altijd ontbijt met koffie klaarstaan. 

Cees neemt z'n nieuwe aanwinst, een Wheelboy C1 rodeobootje ook mee, ik ben benieuwd, het ziet er in vergelijking met z'n open C1 wel erg klein uit. Op weg zijn we, bellen met de groep die bij "unser Gabi" overnachten om te horen wat de plannen zijn. Waarschijnlijk om te laten merken dat wij voortaan ook maar op vrijdag moeten vertrekken besluiten ze de Dhron te varen die nog ruim 100 km naar het zuiden ligt. Een aantal telefonische contacten later ontmoeten we het negental bij het uitstappunt van de Dhron. 

Hoewel we op heenweg nog een flinke sneeuwbui hebben gehad ziet het weer er goed uit: koud maar zonder wind en met een zonnetje. Omkleden dan maar en naar de instapplek. Wat een leuk riviertje, stroomt zo lieflijk door wat struikgewas, lijkt wel op de Ardennen. 

Ik hoor het nog iemand zeggen:" kunnen we ook wel een keertje met het beginnerweekend varen", ja, ja.. 

Het begon eigenlijk pas echt leuk en interessant te worden toen Cees omging en Menno riep:"even helpen jongens". Krak hoorde ik toen het keerwater uit voer en ik had ineens een peddel die verdacht veel leek op die van Cees. 

Dan maar doorvaren tot de eerste brug en dan terug lopen naar de auto was mijn plan. Gelukkig had Coen, om meerdere redenen de redder in nood, een reservepeddel in z'n boot dus kon ik doorvaren .(" Was ik maar gaan lopen " heb ik later nog vaak gedacht). 

Er kwam wat meer druk op het water en er werd redelijk wat stuurmanskunst vereist om overal goed langs te komen. 

Duidelijk geen riviertje voor beginners. 

Na heel veel oefeningen in het los en vastmaken van het spatzeil voer ik voorop en wat in eerste instantie een richel met wat stenen leek bleek een boom te zijn die bijna onder water stak. Helaas had de boom een flink uitsteeksel van een centimeter of 30. Ik geef toe, ik heb even goed moeten richten maar kreeg het uiteindelijk voor elkaar om het uitsteeksel precies in kuip te krijgen. Daar lag ik dus, steunend (en later kreunend) op de boom, de volle druk van het water op de boot en muur- en muurvast. 

Bijkomend en niet geheel onbelangrijk detail hierbij was dat het uitsteeksel in mijn dijbeen stak en mijn boot zonder spatzeil steeds meer water begon te maken en de druk dus steeds groter werd. De rest van de groep was inmiddels ook aangekomen en, naar ik achteraf heb gehoord, was de blik in mijn ogen voldoende reden voor Menno om niet eerst zijn camera te pakken maar direct in het water te springen. Ook Cees, Coen en Teun begrepen dat en waren er snel bij. Het bleek ook met vier man nog niet zo eenvoudig om er wat druk af te krijgen zodat ik uit mijn boot kon komen maar na wat een uur leek maar in werkelijkheid een minuut of vijf geweest moet zijn was ik los. 

Een wijze les geleerd, op zulke rivieren is alleen varen levensgevaarlijk, samen onverantwoord, met zn drien niet slim en met meer blijft het een risico. Nadat Cees bij een volgende boom zijn peddel kwijtraakte en moest gaan lopen, Teun weer zonodig weer onder een boom door moest, het te donker werd om te varen en we dus door het bos moesten klauteren naar de weg, John z'n teen kneusde, Coen bijna zonder diesel kwam te staan, ik twee uur heb gezocht naar dat $%#* bruggetje waar ik mijn peddel had achtergelaten, smaakte het biertje en daarna het voortreffelijke diner van Teun wel extra lekker. Dus ondanks geschonden geest en lichaam een meer dan leuk en leerzaam weekend.

Lees meer over Wildwater veiligheid in de Eifel en Ardennen

Ton

De Elzbach

Er was spierpijn, na de zware en lange vaardag gisteren op de Dhron, waarover Ton en Teun berichten. Ik had voor het eerst varend in mijn nieuwe Drakkar Wheelboy C1 (gesloten, jawel) een prima peddel verspeeld toen ik onder een boom door spoelde. Vandaar dat we besloten vandaag iets lichters op het menu te zetten. Menno's oog was gevallen op de Elzbach, een riviertje wat we in de laatste jaren nog niet hadden geprobeerd.

's Morgens hadden Hans en ik de Endertbach nog bekeken, de waterstand was 45 cm, meer dan de laatste keer maar nog niet genoeg om deze "Gerullis home stretch" te kunnen varen. De Elzbach dus. Het traject liep van Monreal naar de wegbrug tussen Dngenheim en Kehrig. Rond de 7,5 km, zodat er wat tijd was om te experimenteren. De beschrijving was veelbelovend, een paar stuwen, hier en daar een stukje verblokt en een kloofje met een fraaie Endstufe. Weliswaar kans op bomen, maar meer ruimte om ze te bevaren dan wel om te dragen. Omdat we deze keer niet voor de full porkie zouden gaan, hebben we de waterval voor een later tijdstip bewaard.

Mijn houten Amerikaanse peddeltje dat ik normaal niet blootstel aan ondiepe eifel en Ardennen slootjes moest er vandaag toch aan geloven. De wheelboy werd voor de tweede keer te water gelaten. Het weer was prachtig, heldere lucht, een zonnetje en een graad of 2. 

De lage winterzon zon speelde door de bomen en af en toe was het met het fonkelende tegenlicht zelfs moeilijk de rivier te "lezen". De Elzbach stroomde redelijk door maar was breder dan de Dhron, al was hij nog niet overal echt diep, in het algemeen een gemoedelijke rivier waar ook de bomen vriendelijker zijn. (Elders op de site staat dat hij tot 90 cm goed is en het lijkt dan ook dat ergens rond de 80-85 cm echt een fraaie waterstand is.) 

Mooie bos omgeving en af en toe voorzichtig spelen met de wheelboy hoewel het voor mij nog enorm wennen is om in zo'n kort (1,95 m) bootje te varen. Met de wendbaarheid is niks mis maar soms mis je de snelheid en bij verrassingen pakt zo'n kort voordekje of achterdekje al snel water. Vandaag geen extreme taferelen. Zoals beschreven kondigden onbevaarbare bomen zich ruim van tevoren aan en de bevaarbare waren dat ook echt. Bijna aan het eind zat een fraai kloofje waar de Elzbach tussendoor slingerde, met leuke keerwatertjes en een paar kleine speelgolfjes. Op de Endstufe konden we zelfs voorzichtig experimenteren met het surfen en uitvoeren van een "ender".

Bij de Lohnbrcker Mhle kort voor het eindpunt, had ik nog wel een interessant akkefietje. boven een stuw achtig vervalletje haalde ik het keerwater niet helemaal omdat er iemand in lag en ik het korte bootje niet helemaal scherp aanvoer. Ik had dus geen tijd om een plan te maken voor dit Kodak moment waarvoor Menno reeds beneden klaar lag. Een snelle slag om de boot te draaien zodat ik niet dwars zou komen te liggen resulteerde "hap" in een kapseis actie net boven het verval. Echt een moment om even snel te rollen.... *#%*

(! het lukte ook nog. Toen Baf... het verval af en in een gespleten seconde werd duidelijk waarom juist dit een kodak moment was. Een zuigend zog trok de tuimelende peddelaar terug. Mijn evenwicht was nog niet helemaal op orde en met iets tussen een zeer diepe steun en een tweede rol wist ik de boot net onder controle te houden. Daarna flink peddelen om bij dat zog weg te komen. Boeiende ervaring!

Resultaat van vandaag, alle vaarders, alle peddels ongeschonden terug, voor donker verkleed. Lekker dagje!

Cees

Trajecten en Waterstanden:

Dhron in de Hunsrck: Van Merscheid naar Papiermhle, 16 km. Dit was te lang, eerder instappen bij de wegbrug Haag - Hulolstein of eerder uitstappen bij Grfendhron is noodzakelijk. Peilschaal: Hentern-Ruwer: 57 cm stabiel.

Elzbach in de Eifel: Van Monreal naar de brug Dngenheim - Kehrig, 7 km. Dit was te kort, een brug verder, van Kehrig naar Kaifenheim (+6 km) was beter geweest. Pailschaal: Ahr-Msch: 80 cm dalend tot 75 cm tijdens de tocht.