De Alfbach gekraakt
Peilschaal Plein op de Lieser, 109 cm, een centimeter per uur dalend.
Vaarders bovenloop: Bart, CeesF., Hans, Harry, Menno
Vaarders vanaf 2e instap: zelfde als gister, maar nu met Bart, Tom en Dennis erbij
We staan aan de instap voor het kloofje van de Alfbach. Dit is niet de eerste keer dat we hier staan, we hebben hier al eens gekeken toen het water echt te laag was. Toen hebben we dus wel de bodem eens goed kunnen bekijken, en man, wat zag die er gemeen uit! Overal zeer scherpe stenen en blokken. Hier wil je geeneens aan een rol denken, laat staan dat je hier zou moeten zwemmen. Jezelf en je materiaal gaan dat niet leuk vinden en wordt gegarandeerd beschadigd. Rechtop blijven is hier dus het devies.
Ik voel me nog steeds niet helemaal top na mn kou-ervaring van gister, en zodra ik uit de auto stap en de ijzige kou voel, rijzen de twijfels over het wel of niet instappen. De cracks willen dit stuk meepakken, de rest stapt een stukkie lager in, dus ik kan altijd nog ook wat lager instappen.
Ik besluit me eerst maar s om te kleden en dan te kijken hoe ik me voel. Hans v.d. S. heeft nog een extra thermobroek en fleece voor me, en als ik alles aan heb, heb ik het gelukkig niet meer koud. Ik sluip weg bij de rest, en klim snel in mn bootje. Dan glij ik vanaf de hoge kant het water in. Gelijk heb ik een natte reet. #**#!!! Ik ben vergeten het doppie erop te doen! Ik draai m snel dicht en draai een cartwheel om te ontdekken hoeveel water er in mn boot zit en ben gelijk kletsnat. Maar niet koud. Geen zin om te hozen, dus ik laat het lekker zo.
Dan glijden mn medevaarders ook naar benee, en we zijn klaar voor vertrek. Menno gaat voorop, Hans achteraan. We weten dat er bomen te verwachten zijn, dus we varen gecontroleerd van keerwater naar keerwater. Het eerste stuk is makkelijker dan hoe het er vanaf de kant uitzag, er staat niet teveel druk op het water. Iedereen gaat goed, al heeft Staay senior niet de schoonheidsprijs ontvangen voor het eerste stuk.
Dan komen we bij de eerste boom, die we al vanaf de kant hadden gescout. We kunnen er makkelijk rechts langs en denderen het bos in. De scenery is fantastisch en het water sportief. Ons groepje zit duidelijk goed en ontspannen in de boot, en met onuitwisbare grijnzen, varen we over mooie passages. Dan duikt er plotseling weer een boom op, die we niet kunnen overvaren. Hierna komen we nog maar weinig bomen tegen op dit eerste stuk.
Mooie verblokte stukken volgen elkaar op. Al snel varen we het bos uit, en wordt de sloot wat vlakker tot íe uiteindelijk overgaat in een weidebeek. Wildwater-technisch niet interressant, maar met een mooi zonnetje in ons gezicht is het nog steeds genieten geblazen.
We komen nog bij een flinke stapel verzameld drijfhout, waar we één voor één door een klein gaatje in de houtstapel heen glijden. Dan zien we de andere Bata's al staan. De timing is perfect. Ze zijn net klaar met omrijden en kunnen vrijwel meteen te water. We delen ons weer op in 3 teams, en zo gaan we weer op pad voor het 2e deel van deze tocht
Happy Boatin' and Be Safe! Harry
Het tweede deel, 9 km vanaf Oberscheidweiler tot Diefenbach, is ook prachtig. Daar neemt de moeilijkheidsgraad gestaag toe van van weidebeek tot een 5 km “Sluchtstrekke bis WW 3+”. De 3+ geldt dan waarschijnlijk alleen voor het verblokte stukje net voor het einde. Daarvoor lijkt het me de moeilijkheidsgraad wat onder de Drohn te zitten.
Ik kan me de tocht eigenlijk niet meer goed voor de geest halen. Ik zat een beetje stuk als gevolg van een ribbenkneuzing (Bart complimenteerde me met “Walrus” en zo voelde ik me ook), maar dat neemt niet weg dat ik de Alfbach, op de Drohn na, de leukste rivier rivier uit de Zuid Eifel – Hunsruck heb gevonden. Ik vraag me af bij welke waterstand die nog leuk is. Nu hadden we 109 cm dalend (Plein, Lieser) en leek nog ruim water te hebben.
Beginnend met kleine struik-/boomhindernissen en keerwatertjes, nam het verval steeds meer toe, evenals de verblokkingen e.d., tot een mooie passage net voor het einde. Die heb ik echter gemist. Ik ben het eerste gaatje ingedoken en gelijk maar uitgestapt. Wel heb ik de maagdelijke (geldt alleen voor de boot) BiancaDiesel weten te neusdeuken. Hoeft ze daar in ieder geval niet meer voorzichtig mee te zijn.
Op de volgende Alfbachbevaring, Boy
Menno
