De Boven Rur. De site van de Batavier staat vol verhalen over deze rivier en in de wilde wildwaterverhalen aan de bar komt de Rur regelmatig voorbij. Maar zelf had ik helaas nog niet eerder de kans gehad om deze zogenoemde ‘huisbeek’ te varen. Dus toen Bart op de wildwaterapp aan gaf om zaterdag de Boven Rur te gaan varen, begon het wel erg te kriebelen!
Als gevolg daarvan ging die desbetreffende zaterdag mijn wekker eerder dan op een normale werkdag en om 7 uur verzamelden in Nijmegen Bart, Sjoerd, Sanne en ik om richting Monschau te gaan. Hoe dichterbij de eindbestemming, hoe witter de wereld werd en met een buitentempratuur van -2 kwamen we aan bij Reichenstein. Op de parkeerplaats troffen we Nyke, Jaap, Martijn en Rick. De discussie ging al snel over de lengte van het te varen traject. Tot het ‘Wasbord’, door het dorp of toch door naar 'Hammerfalls'?
Na wat overleg wordt besloten de auto van Bart na het dorp te plaatsen en de rest bij Hammerfalls. Het omrijden zou even duren vanwege wegwerkzaamheden, maar ondanks de koude tempraturen schijnt de zon heerlijk en is wachten voor een keer niet zo erg. Na het omrijden wordt er snel ingestapt en meteen zit de vaart er in. Ik merk dat ik wat onrustig in mijn dieseltje zit en ik moet even wennen aan de beek.
Met 8 man varen blijkt toch wat lastig, dus de groep wordt in tweeën gesplitst en ik sluit aan bij Sanne, Rick en Bart. We hoppen van keerwater naar keerwater op een aardig tempo. Bij de eerste brug wordt mij geadviseerd zoveel mogelijk rechts te houden. Ik doe mijn best, maar beland op een begeven moment iets meer links dan ik mijn voorgangers zag gaan en het gevolg is een hobbelend ritje naar beneden tot ik het keerwater achter de brug in sjees. De schrik zat er even in, maar dat was leuk! Na verzekerd te zijn dat het niet moeilijker wordt dan dit, vervolg ik iets relaxter de rest van de tocht.
De tocht gaat verder langs leuke passages met af en toe een vervelend steentje door de lage waterstand, maar ook vol leuke speelgolfjes. Bart en Sjoerd maken hier onder andere goed gebruik van om hun nieuwe boten uit te kunnen testen, waarbij blijkt dat de boot van Sjoerd prima op zijn achterpunt kan staan en Bart prima met zijn bootje kan rollen.
De groepen komen weer bij elkaar in de buurt van het ‘Wasbord’ en daar lijkt nog één heel klein speelgolfje te zijn. Die lijkt vriendelijk en overmoedig door het eerdere plezier, wil ik hem uitproberen. Goede poging, maar dit verhaal bestaat niet voor niets ;) Ik doe iets onhandig en beland op mijn kop met mijn rug op het achterdek. De waterstand is helaas niet zo hoog dat ik makkelijk naar voren kom voor een rolpoging en dus wordt het uitstappen. Boot en ik worden snel gered en behalve wat blauwe plekken en een deuk in mijn ego, is er niets aan de hand.
Snel instappen om vervolgens weer vrij vlot uit te stappen, want ‘Wasbord’. Op de wandeling richting de Perlbach snap ik waarom deze zo heet. De steentjes spreken niet meteen aan voor een leuk vaartochtje.
Op de Perlbach staat goed water en lijkt meer door te stromen dan de boven Rur. Er blijkt een boom in het kanaal te zitten, maar na nadere inspectie kan deze links langs gevaren worden. Mijn accu begint wat leger te raken en de wandeling langs de Perlbach doet mij beseffen dat dit best ff pittig voor mij kan zijn, dus ik vraag of ik achter iemand aan mag varen. Zowel Sjoerd als Jaap bieden zich meteen aan en zo gezegd, zo gedaan. Door de hoeveelheid water zijn de passages in de Perlbach erg leuk, maar er zijn relatief weinig keerwater of ze zijn vrij lastig, waardoor ik blij ben dat ik achter iemand aan kan varen.
Eenmaal terug op de Rur voel ik meteen meer druk, maar het vaart ook heerlijk door.
Op advies van anderen neem ik de molenstuw volledig over rechts, al was deze ook op andere plekken af te dalen met de huidige waterstand.
In de stad staat een prachtige golfje onder de voetgangerspromenade, waar Rick, Bart, Sjoerd, Jaap en Martijn zich heerlijk op uitleven.
De wals na één van de bruggen blijkt vandaag iets minder te plakken, dus varen we rustig door de stad, op naar de Favoriten Töter. Een passage krijgt niet zomaar een naam en deze komt in alle verhalen voor….
Het advies is linker doorgang, rechts blijven in de buurt van de pilaar en puntje iets naar rechts houden. Sjoerd is zo vriendelijk om hem voor te varen en beland mooi in het keerwater. Ik zelf lig echter niet veel later op m'n kop in de stroming en voel al snel stenen, dus zwempartij twee is een feit. Van alle kanten komt er hulp en niet veel later zit ik iets verbouwereerd aan de kant. Achteraf gezien had ik hoogstwaarschijnlijk mijn puntje iets te ver naar rechts, gewicht iets te ver naar achter, geen goede slag klaar en duwde een goede golf mij om.
Aangezien we bijna bij de uitstap zijn, vertelt Bart dat ik eventueel naar de auto zou kunnen lopen. Eindigen met een zwempartij spreekt mij alleen niet zo aan, dus ik stap weer in de boot. Ik was wel vergeten dat er vlak voor de uitstap nog een passage met een naam aan kwam…. Ik zie iedereen dezelfde lijn over de stuw nemen en volg. De stuw af en daarna is het even flink door peddelen over de golven heen en tussen de stenen door. Ooh, dus dat was dus de Berenkuil!
De instap van de laatste keer midden Rur was nu de uitstap voor Bart, Sanne en mij, terwijl de rest rustig verder vaart naar Hammerfalls. In het zonnetje kleden wij ons om en aangezien we op tijd klaar waren, sluiten we af met warme choco en apfelstrudel. Al met al een prachtige dag om te varen en bedankt voor alle tips, tricks, gezelligheid en de reddingen!
Annelie
Waterstand 70 cm (licht dalend) op de digitale peilschaal Monschau, 1m/1.10m op de schaal bij hotel Stern
