Bart:
Gisteravond was een heel gezellige avond. Anne-Marie, de patrones van Chalet weekend, heeft de perfecte combinatie van een Belgische bruine kroeg en een berghut gecombineerd met een hele fijne gastvrijheid. Ondanks dat we allemaal op tijd naar bed zijn gegaan kost het toch de nodige moeite om op tijd wakker te worden om het brood te halen.
Ik ben degene die nog niet helemaal wakker is. Na het inzetten van mijn dag-lenzen vergeet ik mijn bril mee te nemen. Dus nog voor dat we een meter richting de rivier zijn vertrokken is al besloten wie uw journalist van de dag is. Wonderwel lukt het toch om iedereen al om half tien klaar te hebben staan voor vertrek. Mijn voorstel om bij de bakker in Stoumont nog even een kop koffie met wat lekkers te halen wordt helaas weggestemd. Op weg naar de rivier.
Welke? Het wordt de midden Rur bij Monschau! Het water van de Rur is in de afgelopen week genoeg gestegen en gisteren werd duidelijk dat iedereen toe is aan wat wilder water. Mijn Dom-Dom heeft in de Ardennen een paar afwijkende ideeën over de te volgen route, maar het is wel een mooie route via o.a. de stuwdam van Robertville. Op het laatste moment besluit ik dat de voet van de Perlbach stuwdam een betere plek is om in te stappen dan bij het wasbord.
Niet iedereen wil of kan door de stad varen dus we varen in twee groepen. Jens besluit toch niet te varen. De rest kleed snel om. Groep 2 met Marlou, Rien, Martijn en Bart zal de Perlbach doen en de Rur door de stad en dan doorvaren tot de brug van Grunenthal.
Groep 2 met Annelie, Sanne, Monique H Lilly en Erwin worden net beneden de stad afgezet. Zij gaan de midden Rur tot aan de brug van Grunenthal een keerwater en surf festijn varen. Zie hun verslag.
Als ik dan, na meer dan een uur, met Martijn terug bij de stuwdam terug kom dan blijkt dat Rien zijn spatzeil en zwemvest in zijn bus heeft laten liggen. Telefonisch contact is niet gelukt en na wat heen en weer bindt Rien zijn boot op mijn auto en rijdt naar het eindpunt. En toen waren er nog maar drie.
Marlou is al aardig verkleumd dus we stappen snel in. Dan lekker keerwaters te varen om op te warmen en aan het water te wennen. Het stuwmeer is helemaal vol en er stroomt zelfs water over de overloop naar beneden. Dus wordt er behoorlijk water afgelaten. Het water stroomt snel, helder en koud. Marlou heeft af en toe wat grote ogen maar haalt ieder keerwater wat ze wil hebben. Met deze waterstand is de Perlbach echt een pareltje. Het laatste verblokte stukje van de Perlbach is af en toe wat stressvol maar eenmaal op de Rur kan er weer worden ademgehaald. De waterstand is ook hier boven verwachting goed. Heel veel golfjes, walsjes en keerwaters om heerlijk in te spelen. Marlou vaart steeds relaxter en Martijn leeft zich ook lekker uit. In Marlou’s woorden; “Dit is het toepassen van wat al die tijd op kleine baantjes geoefend is.”
We varen door. Het "Brauereiwehr" helemaal over rechts. Mooie golven trein bij de "Glashütte" en verder door de stad. De diagonale wals bij het "Rote Haus" is gedeeltelijk weggeslagen maar 50m verderop zit een fantastisch keerwater in de buitenbocht op links. Her en der spelen we maar we weten dat we redelijk moeten doorvaren om niet al te laat bij het eindpunt te zijn.
Eenmaal bij de peilschalen zien we bevestigd wat we al dachten. Het water is sinds vanochtend toch behoorlijk gestegen. Zum Stern heeft 100cm en de internetpeilschaal heeft 61 cm waar vanochtend nog 56 a 57 werd aangegeven. Gaaf! 😊
Beneden de stad; de "Favoritentöter" glijden we als vrolijke kinderen naar beneden. De "Kessel" kookt behoorlijk zoals de naam al aanduid maar daar komen we goed doorheen. Na de laatste grote golven bij de grote steen in het midden is het een stuk rustiger. We zijn nu ruim anderhalf uur onderweg
We dobberen lekker naar beneden, pauzeren af en toe, en vinden tot onze verrassing nog best veel leuke speelplekken waar ook Marlou af en toe induikt. Op een paar plekken spelen we en draaien mooie achtjes. Maar niet te lang. We willen onze lift naar huis niet missen en zowel bij Marlou als mijzelf begint de vermoeidheid toe te slaan.
Als we bij de brug van Grünenthal aankomen is de andere groep nog vrolijk kletsend bezig met opbinden. Zij hebben erg veel gespeeld en ook hun afdaling is meer dan geslaagd. Snel omkleden terwijl de natte sneeuw valt. Het is 15h als we klaar zijn en iedereen heeft zin in wat warms in de maag.
In Imgenbroich vinden we Waffelhaus “Zur Strickliesel”, het is het breiwinkeltje van de vrouw van de camping eigenaar https://zum-jone-bur.de/ . We komen binnen te midden van een heleboel hand gebreide mutsen, sjaals en ander zachte wollen spullen. Er worden ook warme wafels geserveerd. De waardin schrikt even als er plotseling 10 man binnen staan, maar na even slikken geeft ze ons een plek om te zitten. Niet veel later genieten we van heerlijke wafels en warme dranken. Tijdens het napraten wordt Lilly gepromoveerd tot licht gevorderde en Marlou heeft de stap naar gevorderde gemaakt. Gefeliciteerd!
Top afsluiting van een heerlijk weekeinde met veel koud stromend water en warme leuke mensen.
Bart
Traject info:
Groep 1; Sanne, Annelie, Monique H, Lilly, Erwin
Groep 2; Marlou, Martijn, Bart (Jans en Rien hebben niet gevaren)
Traject groep 1; Midden Rur vanaf Monschau (Rosenthal) tot brug Imgenbroich-Widdau (aka Grunenthal aka Hammer Fall’s aka "de brug voor Hammer")
Traject groep 2; Perlbach vanaf stuwdam, Stad doorvaart Monschau, Midden Rur
Peilschaal; Zum Stern 100 cm, internet Monschau 61cm stijgend
De volgende dag was er discussie wat er gevaren moest worden. Nog een keer de Salm? Voor enkelen zou dat de vierde keer in een maand betekenen. Naar de boven rur? Helaas was daar het water niet hoog genoeg voor. De midden rur was minder in trek; daar is minder te spelen dan de Salm. Terwijl het gesprek over en weer ging, besloot ik rustig de afwas te doen. Ik hoorde wel wat het zou worden.
Na een heerlijke rit van een uurtje, slingerend door het natte, mistige bos van de Ardennen, achter een sliert auto’s met gekleurde bootjes op de daken gebonden, stond ik opeens in Duitsland. De vochtige kou voelde daar wat minder idyllisch en de wind waaide dwars door mijn klamme neopreen heen. Gelukkig mocht ik weer omrijden, wat een extra uurtje in een verwarmde auto betekende. Terwijl iedereen stond af te koelen bij de twee instap plekken (eentje boven Stadt Monschau, eentje net onder de Favoritenteuter?), demonstreerde Rien ondertussen de gevolgen als je je zwemvest naar de uitstap laat rijden.
Ik merkte al snel dat ik niet de enige was die zich enigszins moe en koud voelde. Ik trok mijn kekke surfhandschoentjes aan en startte gelijk weer volle bak paniek omdat ik nul grip op mijn peddel had. Snel uit die krengen, dan maar koude handjes.
We deden zo lang mogelijk over de eerste 200 meter. Sanne wilde er zeker van zijn dat we geen enkel keerwater onbenut lieten. Langzaam (lees; heel erg langzaam) begon ik keerwaters te herkennen en verder te kijken dan mijn neus lang was. Ik leerde wat een doorspoelend keerwater was, en wat er gebeurt als daar vlak achter een tak net boven het water hangt. Erwin was al uit zijn boot gestapt om me uit deze ietwat benarde situatie te redden voordat ik apfelstrudel kon zeggen.
Even daarna lag ik weer in mijn gebruikelijke positie te wachten toen Sanne vastberaden een neusklem opzette en enigszins overdadig verklaarde dat dit het teken was dat ik haar niet hoefde te volgen. Zou ze willen. Heldhaftig manoeuvreerde ze haar boot over de golven naar een piepklein keerwatertje tegen de rots. Even later volgde Erwin met een triomfantelijke blik toen het hem ook lukte. Alsof de twee kids eindelijk mochten buitenspelen die dag.
Nadat ik me uit dat laatste keerwater had weten te peddelen (ik hield het droog!) was het oordeel geveld; ik was beginner af. Het laatste stuk was heerlijk verkoelend door de golfjes waar we doorheen mochten klotsen, en stiekem genoot ik dat we een stukje door mochten peddelen zonder al te veel techniek. Al met al vond ik de midden-rur zo veel leuker dan was voorgespiegeld. De blikken van de groep bij de eerste instap (Marlou, Martijn en Bart) spraken nog veel meer boekdelen. De zwaar vermoeide gezichten met de mondhoeken omhoog zeiden genoeg.
Lilly
