Nu met de film van de Batavieren erstbefahrung van de Kall (ga naar de film).
Gisteravond tijdens het avondeten hebben wij onze zonden van die dag overpeinst.
En we waren ondanks een geslaagde en leuke bevaring van de Leuk niet helemaal tevreden. Watervallen was het plan en dat is niet tot uitvoer gekomen. Na wat wikken en wegen, online peilschalen bekijken hebben we besloten om de Tros Maret te gaan bevaren. De peilschaal van de Hoégne te Belleheid gaf tijdens het eten ong 95 cm aan. Tendens licht dalend. Goede vooruitzichten dus voor de Tros Maret.
We zijn op tijd naar bed gegaan en deze ochtend is iedereen behoorlijk snel opgestaan omdat we grote plannen hebben. De Tros Maret!
7 watervallen en de een wondermooie parel van de Ardennen en wijde omstreken. Van onze groep heeft alleen Menno hem gevaren. Hij wil heel graag nog een keer en de rest wil deze beek graag toevoegen aan het palmares.
Enigszins gespannen zitten we aan de ontbijttafel totdat Menno terug komt met de laatste cijfers van de peilschaal van de Hoégne. Het is ontnuchterend. De peilschaal van Belleheid stond gisteravond nog ronde 95 cm tendens licht dalen en nu is het 105 cm tendens STIJGEND! Veel te veel water dus voor ons stervelingen. Menno zegt dat het hij de vorige keer al erg onder de indruk was van de Tros Maret en hij wil niet met nog eens 20 cm extra water het gaan proberen.
Tros Maret gaat dus niet door.
Bummer!
Een beetje uit het lood geslagen eten we ons ontbijt. Erg veel haast hebben we nu niet meer. Er moet nog een keer een alternatief plan worden bedacht. Iets anders Iets nieuws. Liefst iets dat de Batavier nog nooit heeft bevaren.
Menno heeft in zijn bibliotheek nog wel een paar beken op staan die hij nog niet heeft gevaren. En het wordt de Kall.
De Kall? Waar ligt die dan? Bij Monschau in de buurt? Is daar wel wat leuks naast de boven Rur? Kennelijk dus wel. De Kall is een kleine beek net ten noorden van het stuwmeer in de Rur. De Kall is een linker zijrivier van de Rur en stroomt bij Zerkall in de Rur. De Kleinflussführer zegt het volgende over de Kall. <vert. …De Kall stroomt door een diep ingesneden, landschappelijk zeer mooi bosdal. Onberoerde beekbedding. Sportief zeer interessant. Continu, sterk verval in een smalle en bochtige beekbedding. Veel grote golven, vervallen en begroeide bochten met zeer snelle stroming. Laag hangend prikkeldraad in het begin en benedenstrooms van Simonskall. Lage voetbruggetjes en boomhindernissen. …>
Klinkt in ieder geval interessant. Als we dan geen watervallen doen dan gaan we in ieder geval een nieuwe rivier verkennen.
Zo gezegd, zo gedaan. We breken op en vertrekken van de Sud-Eifel helemaal naar de Nord-Eifel. Dit weekeinde hebben we bijna de uiterste grenzen van ons vaargebied gehad.
Menno en ik hebben een vreemde gewaarwording als we door Nideggen rijden dat we beter kennen van klimweekeinden.
Niet veel later staan we bij het instappunt van de Kall midden tussen de smeltende sneeuw. Op weg hier naartoe en gisteren hadden we heel weinig sneeuw gezien en spontaan besluit Tom om te gaan snow-kayaken.
Tijdens het wachten op de chauffeurs maken we een springschans om met de kano vanaf te springen. Het lukt zelfs om compleet los te komen.
Als de chauffeurs terugkomen besluit Harry vandaag niet te varen. Hij heeft de afgelopen twee nachten slecht geslapen en voelt zich brak. Hij speelt shuttle bunny en cameraman vandaag.
Met z’n vijven vertrekken we het bos in. De stroming is snel. De beek is smal en overvol. De vele bomen aan de kant staan met hun voeten ruim in het water. Lekker varen.
Het voelt aan als een mengeling van de Salm en Eau Rouge in België en de beneden Rur. Maar dan met een flinke stoot anabole steroïden. Allemaal rivieren die ik ken en leuk vind en ik voel me snel thuis.
Hans heeft vandaag zijn dag niet. Voor hem is de rivier niet moeilijk maar hij zit niet goed in zijn boot. Al na een paar kilometer stapt hij uit. Harry pikt hem op en brengt hem naar het eindpunt.
Met z’n vieren gaan we verder. Naar mate we verder komen dank ik toch die vele uren die ik op de vijver heb geoefend met slalompoortjes.
Veel lage takken die moeten worden omzeild. Veel stevige golven en de beek gaat als een speer naar beneden.
Veel te snel naar mijn zin zijn we al aangekomen bij het eindpunt. Ik had geen zin om te stoppen maar aan alles komt een eind.
We maken op weg naar huis nog even een omweg via de smokkelmolen in Kanne. Hans wil even controleren of het hoog water in de Jeker niet in de molen is gelopen. Het valt allemaal mee en een goede portie Belgische frieten later gaan we naar huis.
Het was weer een leuk weekeinde. Maar watervallen varen zullen we een andere keer moeten gaan doen.
Bart
Rivier; Kall
Traject; Brug L160 Dürener Strasse tot parkeerplaats L218
Waterstand; Peilschaal Zerkall 2 ?
Peilschaal Monschau 135 cm dalend tot 120 cm
Vaarders; Menno, Tom, Cees F, Bart, Hans (tot Simonskall)
Naschrift:
Uiteindelijk blijkt dat de waterstand van de hoge venen op moment van kijken echt zijn top bereikt had en dat de Tros Marets met een waterstand van 85 cm Belleheid dalend bevaren had kunnen worden, hoewel dan al een beetje laag. Zie onderstaande anneke dote van Bruno:
Sunday, reduced team gathered again in Belleheid to see a level of 90cm, coming from 110cm after the night’s rain but slowly dropping due to lower temperatures. The high level on the gauge early in the morning had clearly scared away most of the paddlers, no parking problems today! A nice&speedy run down the upper Hoegne (significantly less pushy than the day before but still good fun, portaging cascatelles and Leopold II) was complemented with the middle Hoegne, also good fun at this level but with a lot of trees in the way. A small weir even surprised Jommeke, leading to a short stop in a quite dynamic eddy together with some barbed wire and tree logs. Having plenty of time left and with level at 85cm, it was decided to go for a quick blast down the best Belgian creek (red: dat SMS'je ontving ik tijdens het omrijden, of ik nog zin had in een toetje).
What really could happen after the thorough inspection of the day before and with significantly less water? We made quick progress till the gorge but there, Voenkel got caught offguard on the first drop, went down wrong way up, hurt his shoulder and only just managed to re-assemble with his boat at the base of the second drop, no good…. Luckily, Thomas got the paddle out in time and after some scrambling around Voenkel managed to get in his boat again. Only for a short time though as the shoulder was too sore. Gert probably selected the steepest part of the gorge to climb out and after Saturday and Sunday efforts we can now safely state that the tros-Marets gorge should not be considered as an only-one-way-out feature….. Uneventfull run down to the Saut de Cuves was followed by portage of the remaining section which is way too bony at 85 cm anyhow. Several cracks in Thomas boat further show that Tros-Marets should really not be attempted at anything lower than 85cm. Felt like roadkill on Monday (probably the same for Voenkel) but what a weekend! Team: Thomas, Gert, Bruno
Gezien de gesteldheid van ons team denk ik dat we echter een goede keuze gemaakt hebben ( snik (-;)
Menno
