wederom een gevorderden weekeinde dat ter ziele gaat door gebrek aan water. Hoe moet de fine fleur van de club nu toch aan zijn trekken komen. Jorn dacht de fijne blommetjes in beweging te krijgen met een dagje branding maar het is alsof hij tegen een muur praat. Verwachtte kou, wind en golven transformeert de fine fleur tot angstige muurbloempjes en laat de wildwater commissaris in wanhoop achter.
Maar dan, toch regen, de peilschaal van de Rur beweegt iets en aan de Prum wordt er zelfs een serieuze waterstand van 90 cm op de Irrelere Wsserfalle verwacht. Ik trek dan toch maar de stoute schoenen aan en waag er op zaterdag een mailtje aan: Rur of Irreler Wsserfalle, wie wil?
Ook nu echter komt er geen beweging in de muurbloempjes. Of ja, toch wel, zaterdagavond heb ik zowaar een auto vol en zondagochtend zijn we, Jaivi, Bart en ik, op weg naar het meest zuidelijke puntje van de Eifel. Nirjhara komt er ook aan met een man of wat, dus het wordt gezellig. 3 uur later, om tien over 11 staan we aan de Prum. 2 Duitsers kleden net om, verder is er geen kip.
Eerst maar eens kijken hoe de "baan" eruit ziet. Het is voor Bart en mij alweer 5 tot 8 jaar geleden dat we hier voor het laatst gevaren hebben. Jaivi was er afgelopen november nog, maar ook hij ontdekt vers hout. Dat wist ik al want Wim, van Nirjhara heeft een maand geleden al het een en ander weggehaald zodat er in ieder geval niet omgedragen hoeft te worden. De eerste val is vrij, de tweede heeft echter een hele vieze tricky houtversperring. Links voor het blok ligt een hele prop, dan steekt er een paal omhoog recht voor het blok, net naast de aanvaart. Daarachter ligt van links tot rechts een hele grote boomstam die vrolijk ligt te trillen in de stroom.
Van dichtbij zien we dat er een window van ongeveer een meter breed vrij is, dus dat moet gaan als je daarvoor niet in de fout gaat.
De rocksplat rock na de grote poel ligt vol met hout maar helemaal rechts kun je er bij deze waterstand met gemak onderdoor. Op 120 cm wordt dat wel een probleem.
De eerste trap voor de brug is rechts versperd, links open. Achterlangs de brugpeiler doorstekend kun je de rest wel over rechts varen. De grote trap zit over links helemaal vol, een absolute nogo area. Over rechts is het geheel vrij. Verderop ligt er nog wel het een en ander aan hout, maar niks spannends.
Snel omkleden en net na twaalf uur liggen we in het water.
Er staat toch best wel druk op en met mijn nieuwe Jefe is het toch wel even wennen. Geen rails betekent automatisch harder drijven om een strakke lijn te varen, de Jefe zoekt wat meer zijn lijn en voelt ook wat trager aan. Boven de tweede val met het hout liggen we even stil bij elkaar in het keerwater en kijken elkaar aan, toch wel even spannend, het ziet er vanaf het water toch wel heftig en scary uit met al dat hout. Ik neem de leiding en vaar aan, de lijn is redelijk goed en jump helemaal links langs het blok maar eenmaal beneden wordt ik gegrepen en ga om. De rol is roestig maar kom toch safe boven. Keerwater opzoeken en camera pakken. Er rolt niemand anders die dag, dus dat wordt schrijven :)
De trappen onder de brug mag Jaivi als eerst doen, soepel duikt hij de tweede trap af, mooi over de bult. Die neem ik ook denk ik, dat is mooi. Ik was alleen even vergeten dat er direct achter die mooie bult een blok op links ligt. Op de bult gaat mijn puntje naar links en kaboem, het blok wordt vol geraakt. De Jefe haalt echter zijn schouders op en hobbelt gewoon door. Een Burn was nu al lek geweest...
Op naar de tweede run. Aan de instap komt Nirjhara er ook bij en liggen we opeens met een man of 10 op het water. Daarmee gaat het carnage gehalte direct fors omhoog waar we uit piëteit voor de leidende voorwerpen niet verder over uit zullen weiden.
De hele tweede run gaat verder lekker en her en der vinden we nog leuke speelplekjes.
Bij onze derde run komt ook Okawa net boven de trappen instappen. Ik zie mijn " vergissing" weer varen. De Prijon Pure XL, nu van Harm van Okawa, heeft met de 100++ kilo van Harm tenmiste wat volume onderwater. Nu vaart die boot tenminste. Dat zllfs Harm de Pure niet volledig onder controle kan houden blijkt op de twee de trap na de brug, ook hier gaan we niet in detail, maar er kan veel water in een Pure XL, respect voot Tom om dat gevaarte inclusief Harm naar de kant te beuken.
Na de derde run houd ik het voor gezien, mijn ellebogen lijken het net te houden dus laat ik het lot maar niet tarten. Bart en Jaivi gaan nog voor een rondje. Snel kleed ik om zodat ik nog foto's vanaf de brug en bij de 2-e trap kan maken.
Dan zit ook die run erop en wacht ons 3 uur auto. Ook nu weer een strak zonnetje van links, het lijkt wel voorjaar!
Jammer dat we als Batavier in ondertal waren op de Irreler Wasserfalle, maar we waren er tenminste met de rest van wildwater varend Nederland (Okawa) en Belgie (Nirjhara). Top dag!
groet, Menno
