Vanaf het uitstappunt van vandaag, was het nog maar een klein eindje rijden naar het hoogtepunt van dit weekend; de Irreler wasserfälle.
Althans, wij beginners hebben de daadwerkelijke vervalletjes onder en direct na de brug vermeden, aangezien dat toch iets te veel van het goede was :). We bleken niet de enige kayakkers hier, en onze duitse collega's probeerden met man en macht om ietwat onhandig liggende bomen te verplaatsen, doch door de hoge waterdruk en onbereikbaarheid, bleef het alsnog een spannend parkoertje.
Jaivi en Cees onder de brug
Onze instap was een slordige 700m stroomopwaarts, waar wij even konden spelen, en wennen aan de hoge waterdruk (voor ons dan). Een leuk stukje tussen idyllische bemoste rotsen, en leuke keerwatertjes. Na ong. een half uur geklooid te hebben op het rustige stuk, was het tijd om een flinke bergwandeling te maken. Sanne , Pete en ik gooiden de kayak op de rug, handjes op de rotsen, en netjes om de brug heen klauteren......"dat hoort er ook gewoon bij" aldus Jaivi. Nou dat hebben we geweten, het bleek een flinke klauterpartij, glad, en vol obstakels, menigmaal dat Pete en ik ons afvroegen of het niet makkelijker was alsnog eventjes de 3+ te trotseren, dat was in ieder geval sneller geweest ;). Na het nodige kabelwerk en hijswerk van Cees en Jaivi (die zich inmiddels allang door de wasserfälle hadden heengewerkt, en zich afvroegen waar we bleven, konden wij onze rentree maken, na alle rotsen en boomstammen.
Ook dit was voor ons een pittig stukje, en zeer gaaf om te doen. Toch een iets andere klasse als de Lieser van de dag ervoor. Het weekend zou natuurlijk niet compleet zijn, zonder mij een keer uit te zien stappen, dus werden er allerlei advanced traverseer-oefeningen bedacht om ons niveau een beetje te testen. Het was een vet stukje met 3 walsjes kort bij elkaar, en aangezien het traverseren mij iets te hoog gegrepen was, werd ik 1 keer op zijn kop , en een keer al Spoofend gelanceerd over de rots die zich tussen die walsjes bevond.
Vandaar dit verslagje :).
Al met al was dit een zeer gave afsluiter, en kwamen we allen voldaan, vol energie, doch moe van het water. FF omkleden en weer huiswaarts rijden. (Waarbij het gezegd mag worden dat de Suzuki Alto van Sanne een kwartier eerder dan Cees wist te arriveren, kwestie van gaspedaal? of bordjes lezen ;))
vr.gr.
Hein
Vaarders: Sanne, Pete, Jaivi, Cees en Hein. Fotograaf: Marianne. Toeschouwer: Annelie.
