Het weer: een zonnige najaarsdag. Water: vrij weinig, maar wel koud. De Batavieren: opgewekt en vol frisse moed.
De groep bestond vandaag uit Jorn, Jorien, Menno, Jaivi en Thomas (schrijver).
Voor mij was het de eerste keer Hohenlimburg. Ik moet zeggen, het is een fijn baantje om als beginner / licht gevorderde vaarder je skills op te oefenen.
Ok, tijd om in te stappen. Eerst even een beetje op m’n gemak invaren bovenaan de baan. Een paar poortjes ‘op’, een s’je en dan de stuw af. Onderaan de stuw tref ik de anderen die al druk
bezig zijn met surfen (Jorn) en poortjes varen (de rest).
Mijn befaamde badkuip is vergevingsgezind, dus ik kan er lekker inkomen en het lukt me ook nog om wat poortjes mee te pikken. - Hier werpt de training van Maarten en Jorien zijn vruchten af.
Met mijn Duitse boot, Duits spatzijl en Duitse schoentjes voel ik mij bovendien vollintegriert. Het enige dat nog ontbreekt is een Duitse helm.
Afijn, na een tijdje bij de beginwals te hebben gevaren zakken we de baan af. Ik zie een tweede verval opdoemen (zo klinkt het bijna net zo spannend als de Cannobino :D) en weet netjes het
linker keerwater in te sturen.
Menno ligt daar al te wachten, klaar om allerlei instructies te geven. Ik krijg de opdracht om te traverseren en - zoals altijd - strak in te varen. Het keerwater zuigt me de wals in en ik probeer een aanloopje te nemen door eerst een stukje terug te peddelen. Ik vaar de wals in en kom zonder om te gaan aan de overkant.
Menno geeft nu de opdracht om om het poortje links van het eiland te varen en dan via het keerwater weer terug omhoog te varen.
Ik doe dit een paar keer en op een gegeven moment lukt het me ook om netjes surfend naar de overkant te traverseren.
We varen de baan weer verder af. Beneden aangekomen probeer ik of het nog lukt om te rollen, maar dit gaat me niet goed af. Terwijl ik mijn boot hoos maakt Jorn een heuse salto. Wat een acrobaat die teddybeer!
Bij de tweede keer de baan af ga ik ook nog een keer om - en vraag me niet hoe ik het voor elkaar kreeg - maar mijn boot zat uiteindelijk precies vast tegen het eiland aangespoeld.
Op instructies van Jorien wordt een reddingsactie op touw gezet. Het plan is als volgt: langs het eiland zwemmen, erop klimmen en met een welgemikte doch subtiele trap de boot los duwen (trappen). Alles lukt. Mission completed. De Batavieren redden de boot (“Heb je er wel luchtzakken in zitten??!” - “Ja, eentje!”) en ik ren langs de kant en neem hem vervolgens over.
De Duitsers vragen zich inmiddels af of ik het expres doe, dit soort grappen. :D
Wel, dit was het zo’n beetje. Ik heb me goed vermaakt en tevens nog even goed geoefend voor als er straks een boot gered moet worden op de Alpenweek. Misschien dat ik volgende keer wat betonijzer meeneem om voor het eiland te leggen voor een nog realistischer oefening. :D
- Thomas
