Hohenlimburg, 26-jan 2014, dag II van het Beginnersweekend.
Menig ervaren kayakker had deze dag op het laatste moment afgezegd, omdat ze de voorspelde wilde wateren niet aan durfden. Slechts een klein gezelschap ware helden was nog over om de Hohenlimburg in bedwang t e houden. Een deel van de helden die de dag ervoor overleefd hadden, en Harry die met zijn auto vol tech-gear naar Nijmegen kwam suizen, om twee liftende waaghalzen op te pikken. Onderwijl het rijden elaboreerde Harry over zijn uitgestane doodsangsten op de Witte Nijl en de Cannobino Gorge, die in het niet zouden staan bij de huidige waterstand in Duitsland.
Onderweg op de Autobahn
Het weer was guur, gaandeweg onze heenreis, kregen we steeds meer sneeuw voor onze kiezen, en moesten we halverwege uitstappen om de sneeuwkettingen onder de wielen van Harry's bolide te binden. Oerendvroeg opgestaan om de teisterende weergoden voor te zijn, en dan alsnog hebben we tot onze knieën in de sneeuw gestaan om de auto af en toe een Duitse helling op de duwen.
Eenmaal aangekomen in Hohenlimburg was het een slagveld van jewelste, kapotte boten langs de kant, verkleumde kayakkers bij een provisorisch kampvuur, grootsche golven die over de klippen langs de kant sloegen, en grote angst inboezemden in de nog aanwezige kemphanen. De meters hoge golven sloegen met een angstaanjagende kracht op de pijlers van de brug.
Na al mijn moed verzameld te hebben, de boot klaar voor de barre strijd, de ijzige handen van de woedende sneeuwstorm die in mijn gezicht sloegen trotserend, was het tijd voor de uitdaging. Aangemoedigd door Jorn en Harry, stoof ik in de strijdklare Godzilla de woeste stroming van de Lenne af. Het was een waar gevecht, om leven en dood, alleen de dapperste hielden het overeind, en menig kayak was niet bestand tegen deze weersomstandigheden...
...Zoiets moet het gegaan zijn, anders kan ik niet verklaren hoe ik die dag in de eerste 10 minuten al twee keer kopje onder was gegaan, en de rest van de dag twee handen nodig had om mijn zwempogingen te tellen (incl. 2 knullige instappogingen), waarvan 1 keer helmloos...! Geen epos, geen excuus, en vooral geen focus denk ik. Laten we zeggen dat ik mijn dag niet had.
Bart in zijn element
Maar desondanks super genoten van een heerlijk dag je peddelen, zwemmen, bootjehozen, golfjepakken, en mijn uitstapskills honen. Ach, zo lang je maar lol hebt, en ik geloof dat de rest best om me kon lachen ;).
De andere beginners ging het een stuk beter af, en waren de uren op Lenne positief voor de ervaring van de Annelie en Patrick. Dankzij de instructies van Anke, Bart, en Jorn, hebben we toch nog wat geleerd die dag! En was het vermakelijk om te zien hoe een verdwaalde duitser Jorns stilliggende boot probeerde te botsen, om vervolgens zelf de halve baan zwemmend af te moeten gaan.
Uiteindelijk was het toch de kou, en hier en daar wat lichamelijke klachten die ons na een uurtje of 4 naar de kant deed forceren. Alwaar een heerlijk gevulde kayak klaarstond met heerlijke versnaperingen om ons suikerniveau weer op pijl te brengen. Ik geloof dat de meesten aan het eind van de dag moe en voldaan waren. (Of kwam dat door het slaapgebrek voor de overnachters, veroorzaakt door ronkende Rien en plankzagende Patrick op de slaapzaal van de jeugdherberg? ;)
Hein
