Omdat droog blijven op de natste Hemelvaartsdag sinds de Hemelvaart zelf geen optie was, besloot een groepje Batavieren om zijn geluk te beproeven in Duitsland, op de Erft. Voor sommigen was het de eerste keer op deze rivier, maar er gingen ook een aantal doorgewinterde (Erft)vaarders mee. Hoewel de grote hoeveelheid auto's op het parkeerterrein een grote drukte leken aan te kondigen, bleek dit eenmaal op het water op een paar slalomklasjes na alles mee te vallen.
De groep verspreidde zich over het slalomparcours boven en de wals beneden, waardoor de dag voor iedereen anders was. Voor mij was het al een tijdje geleden dat ik gevaren had op wilder water dan het poloveld en de eerste keer op de Erft. En ook de eerste keer dóór de slalompoortjes in plaats van er met een grote boog omheen. Met een speciale dank aan Bart voor alle tips en aanwijzingen! En de wals was zeker ook leuk, hoewel een zekere peddel daar anders over zal denken...
Aan het eind van de middag kwam iedereen weer bij elkaar voor een kleine sightseeing Neuss, die ons bracht bij de plaatselijke, enigszins verbaasde pizzaman. Al met al een mooie dag die zeker voor herhaling vatbaar is!
Groetjes Elke
Terwijl Elke haar toevlucht nam tot het proberen te slopen van een peddel om te worden aangewezen als schrijver, heb ik dat op de traditionele manier gedaan; namelijk zwemmen. Ondanks de last-minute aankondiging hebben we een leuke groep bij elkaar gekregen. Naast Elke zijn, Patrick, Marianne, Bram, Lard, Bart, Marije en ik afgereisd naar de Erft.
Mijn doelen voor vandaag was in een wals leren hangen en beter leren eskimoteren op stromend water. Met dank aan Lard heb ik de eerste doelstelling gehaald. Eenmaal in de wals kwam echter al het volgende leerpunt, hoe kom je een wals weer uit. Proberend om er uit te peddelen, voel ik dat ik om ga. Dus tijd voor mijn tweede doelstelling van vandaag. Klaar gaan liggen en wachten tot je uit de wals gespoeld wordt en dan eskimoteren. Althans, dat was de planning. Op een of andere manier blijf ik met mijn hoofd onder water in de wals hangen en ik voel dat mijn boot maar niet volledig om gaan. Vanuit deze positie eskimoteren lukt mij niet en inmiddels ben ik voldoende gedesoriënteerd dat ik ook niet meer wil wachten op het klaar liggende puntje van Lard. Achteraf heb ik van Menno gehoord dat juist omdat ik mijn peddel alvast klaar ging leggen, ik vermoedelijk niet uit de wals gespoeld werd.
Als even later Bram bij de wals aankomt baalt hij dat hij me niet heeft zien zwemmen. Hij daagt me uit om boven de wals weer in te stappen en me zonder snelheid en zijwaarts in de wals te laten vallen terwijl hij foto's maakt. Omdat ik over mijn angst voor de wals heen denk te zijn, laat ik mij overhalen. Wonderbaarlijk genoeg gaat dit goed en met een big smile hang ik even later weer in de wals.
Groeten Sanne
