Een doordeweeks dagje, er zijn liefhebbers en de boven Rur gaat waarschijnlijk een lage maar bevaarbare waterstand bereiken. De aanstormende wildwater garde en wat "old-schools" bundelen de krachten en gokken erop.
Cees is een minuut voor de afgesproken tijd al present, Marlou en Sigi hebben hun spullen al klaar liggen en een kwartiertje later rijdt een auto met 4 boten en vaarders richting de "Reigersteen". Het "één auto" concept roept nog wat vraagtekens op bij Sigi maar "dan loopt iemand gewoon terug" stelt haar gerust.
Gelukkig staat er een smokkelmolen busje bij de instap op ons te wachten. Snel kleden we om, Marlou, Sigi en ik schuilen tegen de koude wind in het zwervershokje terwijl Cees en Hans een auto bij de uitstap zetten.
De Peilschaal in Monschau staat op 68 cm stabiel en de lat bij de brug van Reichenstein geeft 45 cm aan. Laag water maar voor Sigi en Marlou precies goed voor een eerste kennismaking met de boven Rur. Er zijn genoeg walsjes, golven, keerwaters en ander lekkers om jezelf helemaal moe te oefenen. Dat doen we dan ook.
Het eerste speel golf-walsje, in de bocht naar rechts, is vergevingsgezind en iedereen maakt succesvolle surfjes zonder door te spoelen. Hans merkt al snel dat zijn longontsteking een grote hap uit zijn conditie heeft genomen. Al snel is het puffen en steunen en neemt hij wat speel-gas terug om energie over te houden voor de afvaart.
Marlou en Sigi doen het goed met spelen en afvaren maar na een uurtje intensief oefenen raakt bij Marlou de brandstof op en begint de Rur het steeds vaker te winnen. De keerwaters in en uit worden minder scherp en regelmatig spoelt ze achteruit een keerwater uit. Een van die missrtjes wordt haar fataal, een keerwater uitspoelend komt ze voor een nauwe doorgang tussen twee stenen waarin ook nog eens een stuk boomstam schuin uitsteekt. De doorgang pakt ze nog goed maar leunt weg van het overstekende stammetje en gaat om. Een paar meter later zit ze alweer overeind, gerold en al :)
Sigi zit wat strakker in haar boot en vaart alles wat we voordoen strak en zuiver en met een grote grijns. Nu oppassen dat ze het niet leuk gaat vinden :)
Hans speelt regelmatig mee als stoomboot en gaat ondanks de beperkte prik toch best lekker, af en toe een zwik-zwak, maar daar heb je hoge Staays voor, toch?
De wat laggere stroomversnelling "little Canada" varen we af om het niet al te spannend te maken, maar onderin zoekik uiteraard het keerwater naast de golf op om nog wat te spelen. Sigi houdt de hoofdlijn en eindigt een eindje lager maar Marlou heeft het keerwater gezien en vaart hem perfect in.
Daar wacht ze rustig totdat Cees en ik uitgesurft zijn, dit gaatje is nog een meetje te groot voor haar.
Vlak daarna de haaks bocht naar rechts met keerwater links bovenin. Iedereen vaart het keerwater verkent en doet dan de rest.
Hans heeft weer een streepje prik gevonden en wil het nu eens echt netjes doen. Hij vaart over naar het hoogste keerwater , butst over de stenen mijn keerwater in om er dan achter te komen dat, dat eigenlijk het keerwater was, wat hij had moeten hebben. Maar dat hoogste keerwater heb ik toch maar mooi gedaan, hoor je hem denken.
Het loopgaatje langs het grote rotsblok laat zelfs Cees deze keer maar liggen, het begint toch al wat af te koelen en Cees wil ook zijn duim sparen, daar heeft een blaar zich, door al het varen, ontwikkeld tot een respectable gat en dat is net weer aan de beterende hand. Rustig aan dus.
Dan nog even de "de Bocht waar ooit een boom op Cees sprong" en dan wordt de Rur breder en stukken steniger, de laatste 500 meter tot het wasbord doen een aanslag op het plastic.
We dragen om naar de Perlbach, stoppen nog wat snel brood en reepjes naar binnen en dan snel weer de boot in om het warm te houden.
De Perlbach varen we rap naar beneden, veel stenen maar met een beetje sturen hoef je niets te raken.
Bij de molen stuw zie ik helemaal rechts een tak steken en stap toch maar even uit om te verkennen. Die uitstekende boom kan wel in de weg zitten als je door het hoge water uiterst rechts moet varen, maar bij deze lage waterstand kun je de molenstuw over de hele rechter helft varen (links toch al weer een aardige wals).
In het centrum surfen Cess en ik nog een beetje en zien we Sigi haar eerste echte wildwaterrol maken, ze wordt in de golventrein achter de speelgolf verrast door de golven die via de muren gereflecteerd worden. De rol is goed en Sigi zit weer veilig boven water.
De Favoritentöter is leuk als altijd en dan via "menno's pure wokkel" op naar de berenkuil.
Die berenkuil was gescout maar de geplande route "helemaal links" kan niet door het inlaat rooster die je naar rechts dwingt. De verkenners mogen het voordoen en kiezen dan toch maar voor de nornmale glijgoot. Iedereen komt veilig beneden.
En dan zit het erop. Moe, koud en voldaan bereiken we na 4 uur varen het eindpunt. We leveren Hans en boot af aan de instap en keren huiswaarts.
Menno
Traject: Reichenstein - Monschau-Rosenthal. 6 km WW II
Peilschaal: 68 cm stabiel op peilschaal Monschau. De Lat bij de brug van Reichenstein stond op 45 cm.
