Nu met Film.
Het eerst wildwaterweekeinde van 2019 is aanstaande. Een wervende email later hebben we voldoende vaarders, alleen geen water. De woensdag vooraf besluit ik de zaterdag af te zeggen omdat er geen zicht is op een serieuze hoeveelheid regen. Die komt pas vanaf zaterdagavond, zondagochtend. Of dat op tijd is voor een dagje boven Rur op zondag is onduidelijk. Ik stel het besluit uit tot zaterdag.
Zaterdag geven de voorspellingen meer zekerheid en mijn glazen bol gaat af. Zondag moet er water zijn op boven Rur, dat kan niet anders. Dus het gaat door.
Spontaan regent het afzeggingen, de een heeft een feestje, de ander loopt liever in de regen in de Efteling, een ander zijn bed is te aanlokkelijk, van de 10 zijn er nog maar 4 over. Gelukkig meldt Lucas zich, hij is net van Arnhem naar Groningen gereisd en ziet daar dat er gevaren kan worden, een uur of wat later zit hij op de trein terug naar Arnhem zodat hij zondagochtend op station Lent kan staan. Ook Hester meldt zich vanuit de randstad en ook Cees (F) komt uit zijn hol gekropen.
Zondagochtend rond half acht halen we Lucas in de regen op van het station en om 8 uur zijn we aan het opladen. Cees is traditioneel laat, deze keer is het doorlooptempo van zijn koffie het excuus. Iets na halverwege rijden we weg. De regen zal onderweg niet meer stoppen.
Overal zijn de weilanden doordrenkt en hoe dichter we bij de instap komen hoe meer water we langs en over de weg naar beneden zien komen. Dit komt goed, dit is kanoweer!
Op parkeerplaats Reichestein zijn we compleet: Hester, Sanne, Saskia, Cees, Lucas, Patrick, Menno
Na deze intro trek ik mij terug en laat het woord aan de terechte co-writers, Hester en Lucas. Hieronder alvast de waterige foto's vanaf de Gopro, de lens was helaas niet droog te houden, dus veel scherps zit er niet bij.
Lucas
7 jaar later en 50 centimeter langer ben ik dan weer terug in Gelderland. Toen ik zaterdag hoorde dat er gevaren zou worden kreeg ik er weer helemaal zin in. Ik besloot mijn weekend planning om te gooien en mee te gaan. De groep waarmee ik voer en hoe alles werkt op de Batavier was redelijk onbekend voor mij. Ook de Rur heb ik nog nooit gevaren dus het belooft een dag vol nieuwe ervaringen te worden.
Groetjes Lucas
De eerste speelplek, Cees ligt traditioneel in de weg :)
en amuseert zich kostelijk, wie niet...
Lucas 19 jaar, 2 meter lang kan uitstekend met een Burn M overweg
speelplek na speelplek...
"poging tot ondersnijen met Burn"-plek
Walsjes
en golven, we zijn al sufgespeeld voordat we het bruggetje bereikt hebben
Ik merkte al snel dat sommige de rivier echt door en door kenden. Bij de eerste houten brug kwam er meteen een leuke passage waar iedereen koos voor de veilige rechter route en de passage dan ook door iedereen zonder problemen gevaren werd. Ondertussen was het me al wel duidelijk wat de vaarstijl is van de Batavier. Walsjes zijn er om te spelen en in plaats van scouten kun je voor een groot deel afgaan op de ervaringen van de groep. Ook kwam ik erachter dat je Cees en Menno in de gaten moet houden voor de leuke speelplekjes
de brug over rechts, Sanne voorop
Hester in de aanvaart en Patrick "geparkeerd"
Lucas over rechts
van keer water naar keerwater surfen onder de brug
en soms is het druk...
Dan weer surfgolfjes, heerlijk om het bootgevoel weer terug te krijgen
De verblokkking neemt weer wat terug, overal zijn nog steeds mooie keerwaters
"little Canada" heeft een hele mooi stand (de Rur blijft stijgen)
Even verder komen we dan bij wat de ‘op-een-na-leukste speelgolf’ (hier kom ik later op terug) moet zijn aan. Ondanks dat ik in een lompe ‘Burn’ vaar was het varen in deze een groot genot. Je hoeft vanuit het keerwater één slag te zetten en je wordt in deze golf gezogen. Vervolgens houd deze je vast totdat je besluit eruit te willen en hem net zo makkelijk via de zijkant weer verlaat. Na een hoop speelplezier moeten we dan helaas weer door en vervolgen wij onze tocht.
En de surfgolf onderin is SUPER
Sanne in de S-bocht
Patrick door de S-bocht, gaat goed Patrick!
Dan het loop gaatje naast de grote rots
Hester
Saskia
Deze keer geen verrassingsboom voor Cees
Blije gezichten (hierna is de camera helaas leeg, wat te vaak aan laten staan)
Een stuk later komen we aan bij een prachtig ouderwets dorpje. Daar krijgen we de instructie om een keerwater achter de brug te nemen. Dit keerwater blijkt echter met dit hoge water niet te bestaan. De golf die ‘de leukste speelgolf’ zou moeten zijn is ook ineens lastig te bereiken en alleen Cees krijgt het voor elkaar om erin te blijven hangen. Dit was ook van korte duur en om deze reden mag kwa mij betreft de ‘op-een-na-leukste speelgolf’ de ‘leukste speelgolf’ genoemd worden.
Aangezien ik de enige was die de Rur nog nooit had gevaren dacht ik dat ik hier wel op zou worden afgerekend en de Rur ook nog wel vanonder zou mogen zien. Echter was Het Hester die niet alleen om is gegaan maar ook zwemles gehad heeft. Bij de beruchte ‘Berenkuil’ Besloot Hester om in plaats van het veilige links wat meer naar het midden te varen. Daar werd ze met boot en al opgezogen door de golf. Na eerst de onderkant van de boot te zien dook ook Hester op. Cees en Menno wisten haar boot de kant op te krijgen. Echter was de peddel nergens te bekennen. Daarom mag Hester nog een mooie wandeling achter deze kanotocht aan maken en gaat de rest door opzoek naar de peddel.
Eenmaal aangekomen vertrekken we met 7 boten en 6 peddels. Het plan was om nog een drankje te gaan drinken. We vonden een leuk Duits restaurantje. Eenmaal daar besloten we na het zien van de prijzenlijst toch maar ook te blijven eten. Onder het genot van een Schnitzel met een Erdinger Weizen werd deze mooie dag afgesloten. Ten slot is het wel zo netjes om de rede dat ik de gelukkige ben die dit stukje mag schrijven te vertellen. Na de zwempartij van Hester is mij uitgelegd dat degene die zwemt of een domme actie maakt een stukje moet schrijven. Hier heb ik aan het einde van de dag meteen gebruik van gemaakt door iedereen naar mijn mobiel te laten zoeken die toch in mijn eigen tas bleek te zitten.
Lucas
Omdat ik ook een maximaal domme actie had, natuurlijk ook een tegenprestatie van mij. Allereerst dank heren en ook Saskia die achter mijn peddel en boot aan zijn gegaan en nog een mooi stukje rivier hebben gemist wat speelgolven betreft. Geen peddel meer maar wel een boot.
We hadden een mooie waterstand en omdat het de hele dag bleef regenen ging die nog flink omhoog bleek bij uitstappen. We hadden (op de peilschaal in Monschau) 75 cm bij instap en 95 cm bij uitstap. En dat met een graad of 7 boven nul, dus geen ijs sneeuw of hagel deze keer. Deze beek gaat nooit vervelen. Boven kwamen we onze Belgische kanovriend tegen. Die moest zich nog even omkleden maar ik had hem verzekerd dat hij ons zou inhalen met zo veel mooie speelgolven. Hij heeft ons zeker en vast gevonden maar had minder lust voor iedere golf. Tot een volgende keer! Varen we weer samen.
Gaaf te zien was dat Lucas met zijn polo-ervaring en polo-spieren met gemak een Burn in ieder golfje tot golf zijn wil oplegt. Maar dat gezegd hebbende deed de burn van Menno het er niet voor onder. Cees deed de ondersnij op zijn achterpunt staan truc met zijn coole boot met verve, tussen surfpartijen door natuurlijk. Sanne en Patrick hebben hun “nieuwe” zen uitgebreid kunnen uittesten en hadden een tevreden smile op het gezicht. En ook Saskia, die na de Alpenweek nog weinig vaaruren had kunnen maken, was duidelijk aan het genieten. Echt een super toffe dag met oude en nieuwe maatjes. Kijk en als Lucas zijn telefoon terugvind, komt mijn peddel vast ook nog uit een kofferbak.
Groetjes,
Hester
Film van ons vermaak
Peilschaal Monschau: start bij 70 cm stijgend tot 85 cm, die avond stijgt het nog door tot 102 cm.
