De watergoden zijn ons welgezind. Na al 2 geslaagde wildwater beginners weekeinden in November vind men het daarboven tijd voor het inzettne van de learning curve. Een noodweer trekt op vrijdag over hoge Venen, Ardennen en Eifel en zorgt op zaterdag voor een tijdelijk te bevaren Hoegne. Jaivi, Paul en Sjoerd zijn net op tijd en komen net voor sluiting de passerelle de Belleheid voorbij.
Het beginners team schrikt nog een beetje terug van het grote werk en begeeft zich eerst maar op bekend terrein, de Oostelijke Ourthe van boven tot beneden. Ze ronden af met een conditie training op het stuwmeer van Nisramont. Waarom zou je stromend water gaan varen als het er is nietwaar? :)
Zondag kunnen ze zich niet meer verstoppen, de vlakwater trajecten zijn op en de boven Rur staat op een bevaarbaar peil, net boven minimum. Wij konden het hele weekeinde niet mee en hebben zo die slijtageslag op de Ourthe kunnen ontlopen. De boven Rur is echter alweer een tijdje geleden (langer dan een jaar) voor zowel Saskia en mijzelf. Dus als het beginnersteam zaterdag al vroeg in de olie is en geen zinnige informatie wenst te geven over het geplande vaargebied voor zondag neem ik zelf maar het initiatief en regel een groep van 5 man en 2 auto's voor 8 uur clubhuis. Op naar de boven Rur!
Uit voorzorg laat ik Cees een half uurtje eerder komen, dan komen we tenminste teglijk aan op de club. Cees heeft zichzelf echter opniuw uitgevonden en was op tijd. Na een half uurtje wachten op ons was hij "not amused". Na even huggen kan hij weer lachten, mogelijk dat we de veiligheidmarge voortaan iets kunnen verkorten :)
Rond half negen zijn Bart, Jaivi Cees, Saskia en ik op weg naar de sneeuw Eifel. Saskia is zo blij weer te kunnen varen dat ze onderweg bij een bord 50 (ja Sas, vijftig!) nog een selfie laat maken. We suggereren haar de fotokosten te declareren bij de club.
Een strak blauwe lucht en een dun laagje sneeuw op de bomen zorgt rondom Mutzenich en Reichenstein voor schiterende plaatjes. De auto's zetten we in het uiterste hoekje van de parkeerplaats zodat we heerlijk in de zon kunnen omkleden.
Maar zelfs in de zon heeft Jaivi het nog koud tijdens het omkleden, hij moet dan ook wel de natte spullen van de dag daarvoor aantrekken. Om te voorkomen dat deze jonge god mogelijkerwijs toch een keer bevriest op een van onze tochten overwegen we zelfs hem 20 jaar droogpak reductie te geven. Op zijn dertigste zou hij zich dan al in zo’n pak mogen hijsen. Je moet toch iets doen om hem voor de sport te behouden....
Vlak voordat we om gaan rijden arriveert Tom met team Okawa en als we terugkomen van omrijden blijkt het b4-beginnersteam na hun roes uitgeslapen te hebben toch ook naar de Rur gekomen te zijn.
Dan zijn we weg. Het zonnetje schijn, het water stroomt. Peilschaal rond de 38 cm dalend. Het lijkt laag, maar in het bos toch voldoende om amper een steen te hoeven raken. Er zijn nu juist meer speel plekken en de beek is technisch.
Warm varen voor vertrek
De eerste spinnige plek
Parkeerplaats
We hebben al een uur nodig om uberhaupt bij de eerste echte passage onder het bruggetje te komen. Jaivi booft middendoor, Saskia ontroest haar rol en de rest gaat op safe helemaal over rechts. De zon schijnt waterig op een wit wonderlandschap en we zijn blij, errug blij, met grote grijnzen wordt er in de camera geblikt.
Cees heeft net een “nieuw” bootje gekocht, een oud wigootje van fluoriserend emmertjes plastic . Kirrend van plezier probeert hij Bart de loef af te steken bij het spelen.
Pas op " little Canada" begin je de druk een beetje te voelen en kunnen we heerlijk surfen, loopen is er gelukkig niet bij. Brrrr....
Het loep-gaatje een km voor het einde wordt voorzichtig uitgeprobeerd, om toch vooral niet al te ver onder te gaan. Cees presteert het hier om na 3 halve rollen toch nog boven te komen, we hadden hem al geteld, hij zit nog wat losjes "op" zijn nieuwe boot.
De molenstuw iis easy en nodigt zelfs uit tot spelen
In het dorp moeten de toeschouwers vermaakt worden en gaat Jaivi helemaal los "ik wil gluhwein" roept hij maar de omstanders vinden het wel best
Saskia, toch wat voorzichtiger dan de rest ligt nu wel erg lang te wachten en krijgt het echt koud. Ik bsluit haar op sleeptouw te nemen naar het eindpunt. Dan zien we wel wanner de rest achter ons aan komt.
Bij de fovoritentoter zijn we alweer compleet en we knallen allemaal strak het keerwater in, heerlijk gevoel toch!
Dan nog even de berenkuil en "hinter dem haus walze", en dan zit het erop.
Snel kleden we om en halen Bart en ik de auto's op. We zijn nog een beetje bezorgt over de beginners groep maar die heeft de learning curve goed gevolgd en komt een half uurtje na ons voorbij. Zij staan wat verderop achter het dorp geparkeerd.
Een lekker dagje, top!
Groet, Menno
