Geen water dichte camera aanwezig dus alleen ’droge’ foto’s bij dit verslag.
De week voorafgaand begint bij mij de hoogwaterkoorts toe te slaan. De weersverwachtingen zeggen allemaal dat het slecht weer wordt in de Ardennen en Eiffel. Eerst meer dan 20 cm sneeuw en vervolgens wordt er matige dooi met regen voorspeld. Perfect dus voor een eerste wildwatertocht van het seizoen.
Helaas zijn nog niet veel Batavieren wakker. Niet iedereen denkt dat het pakket sneeuw op tijd gaat smelten. Zelf monteer ik voor de zekerheid nog een setje winterbanden onder de auto en stop mijn langlaufski’s bij mijn kano uitrusting. Ik ga dit weekeind. Kanoën of langlaufen is me om het even.
Vrijdag schieten alle peilschalen alsnog de hoogte is en alle derogatie rivieren in de Ardennen zijn bevaarbaar. De beken in Eiffel en Hünsrück treden zo ongeveer buiten hun oevers.
Met deze overvloed aan keuzes wordt het toch weer de boven Rur. Dit omdat er nu maar één schamele auto is nu gevuld met Batavieren. Tter plaatse zal een lift geregeld moeten worden..
Zo komt het dus dat zaterdagochtend Jaivi en ik vertrekken naar Mariaheide om hij-die-vorige-week-niet-genoemd-mocht-worden op te halen. Cees F dus. Hij is deze dag, in tegenstelling tot vorige week, de nestor van de dag. Langlauf ski’s heb ik toch maar in de loods achtergelaten
Bij Aken zien we her en der steeds meer sneeuw opdoemen. S**t! Het zal toch niet dat het mooie water van gisteren al weer is vastgevroren onder een sneeuw deken? Had ik toch mijn ski’s moeten meenemen? Links en rechts doemen auto’s met skikoffers op het dak op.
Gelukkig, bij de instapplek van Reichenstein vinden we naast een heel mooi pak sneeuw van 30cm ook nog een mooie waterstand. 48 cm. Dat is heel aardig. En dat denkt half kanoënd Nederland ook. Levitas is met een grote delegatie gekomen. Nog een Nederlandse groep (weet niet waarvan) een heleboel Belgen en een stel Duitsers zijn ook nog aanwezig.
De andere helft van kanoënd Nederland schijnt morgen te komen. Een lift moet hier toch wel lukken dachten we zo. En jawel hoor. Na vijf minuten horen we van een Duitse groep dat we mee mogen rijden. Zij zijn al aan het omrijden maar als doorvaren tot het uitstappunt bij Hammer-falls kunnen we straks mee terug omhoog rijden.
Gerustgesteld gaan we op ons gemakkie omkleden. Geen wind, blauwe lucht en een zonnetje maken het omkleden in de sneeuw zeker minder onaangenaam dan je zou kunnen vermoeden. We kijken tijdens het omkleden hoe Levitas vertrekt en doen rustig aan. De sneeuw maakt het als een bobslee de rivier in glijden mogelijk en als even later Cees zijn laatste peuk opheeft gaan we leuk spelend naar beneden.
Voor Jaivi is het de eerste keer dat we deze rivier varen dus is het een goed idee om hem als voorvaarder ervaring te laten opdoen. Hij doet dit met verve. Her en der zijn bomen omgevallen door de zware sneeuw van gisteravond. Dus het is wel even oppassen. Maar we kunnen overal in de boot blijven. Met veel spelen zakken we rustig naar beneden.
Bij het wasbord stappen we wel uit want we hebben geen behoefte aan billenkoek. Daar treffen we een paar mensen van de brandweer die al sinds middernacht omgevallen bomen aan het ruimen zijn zodat de gasten van de Weihnachtsmarkt overal kunnen passeren.
De Perlbach is ook dit keer weer een pareltje met kraakhelder water. In de stad staren de toeristen ons zoals gewoonlijk weer aan alsof we van Mars komen. Alle leuke speelplekjes worden weer opgezocht maar de eerste vermoeidheidsverschijnselen steken de kop op. Na de Favoritentöter en de Berenkuil scheppen we door om een beetje op tijd bij de Hammer-falls te zijn. Tegelijk met Levitas komen we bij Hammerfalls aan. Deze spuit heel aardig maar vandaag heeft niemand nog behoefte om ze te bedwingen.
Eerst controleren of onze lift er nog is want we zijn wat laat.
Eeeeh. Je raad het al. Ze zijn al weg.
Wat nu?
Levitas had ook een lift geregeld bij bij een plaatselijke kanoër maar die is hen vergeten. Dus zij zitten in hetzelfde schuitje. Gelukkig komt zijn maat na een 20 minuten met zijn volkswagen busje. Hij moet nog omkleden maar als we even wachten wil hij ons wel naar Reichenstein brengen.
Uiteindelijk zitten ik met vier andere lifters in het busje naar Reichenstein. Ik besluit eerst terug naar beneden te rijden en dan pas om te kleden zodat we voor donker nog op zoek kunnen naar een slaapplek.
de Burcht
We besluiten ons geluk eerst bij de Burcht van Monschau te beproeven. Daar is een jeugdherberg die logies met een goed ontbijt combineert. En we hebben geluk. Een gezin heeft zich wegens ziekte afgemeld en wij mogen deze kamer hebben. Het is de aller, allerlaatste. We mogen parkeren op de binnenplaats van de Burcht. Nu ben ik erg blij met de winterbanden, want de helling is erg steil en op veel plaatsen ligt er ijs en sneeuw.
Niet lang daarna hangen we onze natte kanospullen her en der in de kamer op. De puinhoop en de bijbehorende stank doen ons vluchten naar de kerstmarkt. Hapje eten, wat drinken en nu eens zelf als toerist hier rondhangen. Geeft toch een andere blik op dit stadje.
Bart
