Verslagen Wildwater

Als basiscursusafsluiting: een kanotocht op de Erft

Op zondagochtend 10 juli vertrokken vier auto’s, vol kano’s, peddels, nieuwelingen en ervaren kanovaarders richting Duitsland. Bestemming: de Erft, ‘een klein riviertje, dat bij het Duitse Neuss in de Rijn uitkomt’, aldus de uitnodiging voor de afsluitende tocht na de basiscursus en de studentencursus. Ook op een klein riviertje valt genoeg te beleven, zo bleek op deze zonnige zondag.

Keerwater, hoofdstroom, opkanten… allemaal termen die in de vijver bij het clubhuis niet bepaald van toepassing zijn en die op die zondag dan ook als nieuw op mij overkwamen. Geen idee dat met name het opkanten zo belangrijk was … Ik had de techniek wel onder de knie – omhoog met die knie – maar trok steeds de verkeerde knie op, wat ik niet altijd op tijd wist te herstellen, zodat het water van de Erft gemakkelijk vat op mij had. Ik heb deze dag geleerd dat ik heel snel uit een omgeslagen kano kan komen! Een hele geruststelling, want dat was tot die tijd voor mij toch wel een punt van zorg.

Het keerwater:

Het instappen met de peddelbrug ging goed, dat had ik vaak genoeg geoefend, evenals de boogslag, dat was wel handig. Ook het keerwater herkende ik wel in de loop van de dag, maar om daar vervolgens te geraken, ongeveer op de plek waar instructeur Jorn, Sjoerd of Beatrix heel nonchalant naar toe was gevaren, is toch een ander verhaal. Mijn pogingen strandden vaker aan de andere oever, een keerwater verderop of achterstevoren midden in de hoofdstroom. De anderen kregen de slag in de loop van de dag echter redelijk te pakken!

We begonnen de dag vlak bij de spoorbrug, waar een redelijke stroming staat. Daar oefenden we een hele tijd onder meer het traverseren; de rivier oversteken dus, met en zonder peddel, en daarna gingen we stroomafwaarts. Op naar de eerste versnelling – leuk! Die zorgde ervoor dat ook de kano’s van kersverse Batavier (en dus schrijver volgens goed Batavieren gebruik: zwemmen is schrijven)  Terence en basiscursist Floris niet overeind bleven, maar het was niet erg; het water was, zoals beloofd, aangenaam van temperatuur. De bij het instappunt op een informatiebordje vermelde waarschuwingen dat zwemmen in de Erft wordt afgeraden vanwege gezondheidsrisico’s en dat je het water zéker niet binnen moet krijgen, waren umsonst …

De wals:

Bij deze ‘wildwater passage’ bleven we een tijd oefenen en nadat ook basiscursist Sebastiaan, ik (opnieuw) en enkele studenten hier waren omgeslagen, ging de hele club stroomafwaarts richting de ‘wals’. Daar overheen varen bleek gemakkelijk – ‘punt vooruit en blijven peddelen’– en leuk om te doen. Op die plek gingen we aan wal, waar alle nieuwelingen druipend en dampend hun lunch verorberden. Intussen vermaakten de instructeurs zich uitstekend in en rond de wals. Dat zag er stoer en tegelijkertijd heel gemakkelijk uit, maar voor de zekerheid waagde geen van de nieuwelingen zich eraan. 

Na de lunchpauze gingen we verder stroomafwaarts, waar nog een aantal wildwater passages voorkwamen, zodat we verder konden oefenen met opkanten, en (par)keerwaters opzoeken. En intussen niet vergeten te genieten van de mooie natuur!

Toen we ten slotte uitkwamen in de Rijn was die toch wel enorm! En ook daar stond een flinke stroming. Erg fijn dat we meteen om de bocht bij de veilige Neusshafen aankwamen. Weer vaste grond onder de voeten. Fijn, want zo’n tochtje is toch wel erg intensief voor iemand die de techniek (nog) niet beheerst. Maar een leuke dag vond ik het zeker - en die geluiden hoorde ik van alle deelnemers.

Goed geregeld, fijne instructeurs en een leuke, leerzame afsluiting van de cursus. Bedankt!

Harriët

Door de ogen van een nieuw lid; Terence